“ஆமாண்டா.நானும் நைட் சமைக்கலை. நாம ரெண்டு பேர் தானே வெளியிலே சாப்பிட்டுகலாமா?”
“சரிம்மா வாங்க போகலாம்ன்னு ஸ்லீவ் லெஸ் பனியன், சாட்ஸ் போட்டு, கிளம்பி வந்து,வண்டி எடுக்கையில்,…அம்மா ‘கும்’ன்னு படு அமர்க்கலாமா நல்ல புடவையில் வர,…சாதாரணமா எங்கம்மா டிரஸ் செஞ்சாவே லோ ஹிப் புடவை கட்டி, அழகா இருப்பாங்க. இப்போ அக்கறையா டிரஸ் பண்ணி வந்து நிக்கிற அம்மாவை பாத்து அசந்து நின்னேன். கட்டுனா அம்மாவை மாதிரி ஒரு பொண்ணை தேடிப் பிடிச்சு கட்டணும்னு நெனைச்சுக்கிட்டேன்.
நான் வேண்டுமென்றே, அவளை முழுசுமாய் ஒரு சுற்று சுற்றி வந்து, ஆச்சரியத்தை முகத்தில் காட்டி,”வாவ் … ம்ம்மா! நீ வழி முழுக்க,நான் இவனோட அம்மா! இவனுக்கு அம்மான்னு சொல்லிகிட்டே வாங்க. இல்லைன்னா, பாக்கிறவங்க ஒரு சூப்பர் குட்டியை,நான் தள்ளிக்கொண்டு போறதா நினைச்சுக்கப் போறாங்க!”(நாங்க அப்படிதான் நெனைச்சோம்!)
நான் சொன்னதை கேட்ட உடனே,அம்மாவின் முகம் வெட்கத்தில் சிவந்தது. (அது கூட அழகாத்தானே இருந்திருக்கும்.!)
“போடா,…படவா ராஸ்கல்! இப்படி எல்லாம் பேசுனே,…உன்னை அப்படியே அடிச்சு கொன்னுடுவேன்.பேசுற பேச்சைப் பாரு.ரொம்பத்தான் பேசுறே.உங்க அப்பனுக்கு இருக்கிற கொழுப்பு தானே உனக்கும் இருக்கும்.சரி…சரி…வண்டியை எடுடா”ன்னு, என் காதைப் பிடித்து திருக,…நானும் பொய்யாய் அலறினேன்.
(முதலில் காத்து. அப்புறம் எதைப் பிடித்து திருக்கப் போறாளோ?!)
வழி முழுக்க,அம்மா என் தோள் பட்டை பிடித்துக்கொண்டு தான் வந்தால். அவளின் வலது பக்க 36″கிர்ணி பழம், ச்போன்ச் மாதிரி என் முதுகில் ஒத்தடம் கொடுத்துக்கிட்டே வந்தது. (வண்டியை பாத்து ஓட்டுடா தம்பி. இன்னும் எவ்வளவோ இருக்கு!!) வழியில் நிறுத்தி ,2 முழம் மல்லிகை பூ வாங்கி தலையில் வைத்துக்கொண்டாள்.வண்டி பீச்சை அடைந்தது.
பீச்சில் சுண்டல் வாங்கி,அம்மா கையில் ஒரு பொட்டலத்தை கொடுத்து, நானும் ஒன்னை எடுத்துக்கிட்டு, கவிழ்ந்து கிடந்த போட் பக்கத்திலே,ஒரு ஓரமா உட்கார்ந்து,கடலையும்,கடல் அலையையும் பாத்துக்கிட்டே எதுவும் பேசாமல் சுண்டலை சாப்பிட்டு முடித்தோம் .மணி ஒரு 6.30 இருக்கும். சற்றே இருட்டியதும், “டேய்… அலையிலே கால் நனைச்சு விளையாடனும் போல இருக்குடா. வாடா முட்டி வரை இருக்கிற ஆழத்துக்கு போகலாம்.”
“போலாம்மா.”
“………..”
“ஏம்மா தயங்கறே?”
“இல்லை… டிரஸ் நனைஞ்சா, நேரே வீட்டுக்குத்தான் போகணும். டின்னெர் வெளியிலே சாப்பிட முடியாதேடா?”
“அம்மா,அதைப் பத்தி நீங்க கவலைப் படாதீங்க. காயும் வரை இங்கேயே உக்காந்திருக்கலாம். இல்லைன்னா…,பார்சல் வாங்கிட்டு,வீட்டுக்கு போய் சாப்பிடலாம். உங்க ஆசைப் படி தண்ணீலே விளையாடுங்கம்மா. பீச்சுக்கு வந்துட்டு தண்ணியிலே இறங்கலைன்னா எப்படி?” நன்றாக இருட்டி விட்டது.நல்ல வேலை பௌர்ணமியாக இருந்ததால் நல்ல நிலவு ஒளி. அம்மா என் வலப் பக்கம் இருந்து, என் இடது தோள் பட்டையை பிடித்து, கெட்டியாய் அணைத்துக் கொள்ள, இருவரும் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக தண்ணீருக்குள் இறங்கினோம்.
அலை ஆவேசமாய் இரைச்சலோடு வரும் போது,எங்கள் முட்டிக்கு மேல் தண்ணீர் உயர்வதும்….அடுத்த நிமிடமே,வந்த தண்ணீர் கடலுக்குள் திரும்ப செல்லும் போது, தண்ணீர் இல்லாமல் நாங்கள் ஈர மணலில் நிற்பதையும் பார்த்து அம்மா, சின்னக் குழந்தை போல குதூகளித்து சந்தோசமாய் விளையாடினாள். அலை வரும் போது,அதைக் கண்டு பயந்த அம்மா,என்னை இருக்க அணைக்க,…அம்மாவின் ஒரு பக்க கனி என் விலாவில் அழுந்த,…நானும் கெட்டியாய் அம்மாவின் இடுப்பை வளைத்து பிடித்துக் கொண்டு, முழங்கால் நனையும் அளவுக்கு சேர்ந்து நின்றோம்.(இடுப்பில் இருக்கிற அந்த ஒரு மதிப்பை தொட்டு பாத்திருப்பியே?!)
நான்,அம்மாவின் இடையை தழுவிக்கொண்டிருக்க,அம்மா தன் முளை என் விலாவில் அழுந்துவதைப் பற்றியும் கவலைப் படாமல்,அலைகளை ரசித்தாள். தண்ணீர் காலை விட்டு நழுவும் போது கூடவே காலுக்கு அடியில் இருந்த மணலும் சரியாய்…குறு குறுப்பில் நெளிந்தாள்,சிரித்தாள். அலை அதிக வேகமாக இன்னும் கரைக்கு பக்கத்தில் வந்ததால் கொஞ்சம் மேலே ஏறினோம். அம்மா ஏதோ பலத்த சிந்தனையில் இருந்தால். நானும் அவளாகவே ஆரம்பிக்கட்டும்னு நின்றிருந்தேன்
“அம்மா பயப் படாதே “என்று சொல்லி,இன்னும் கொஞ்சம் உள்ளே போக
“டேய்..போதுண்டா அலை பெருசா வந்து, உள்ளே இழுத்துட்டு போயிடப் போகுது. பத்திரம்”.
நான் அம்மாவை இறுக்கி அணைத்து,”ம்மா பயப் பட வேணாம். என்னை கெட்டியா பிடிச்சுக்கோ. அம்மா மேலும் திரும்ப,….O My God…நேரிடையாக அம்மாவின் இரு பழுத்த முலைகளும் என் மார்பில் அழுத்தி நிற்க…என் உணர்சிகளை வெளிக்காட்டாமல்,தூரமா அலைகளை பார்த்துக்கொண்டே, மிக அருகில் இருக்கும் அம்மா முலை அழுந்தும் சுகத்தை ரசித்தபடியே…நின்றிருக்க, பெரிய அலை வந்ததில் இடுப்பு வரை தண்ணீர் வந்து நனைந்து நின்றோம்.
“டேய்…மெல்லடா… உன்னை கிட்டே பாத்தா,… ஏதோ,www சேனல்லே வர்ற ஆளு மாதிரி,…பயமா இருக்கு. இவ்வளோ பெரிய கட்டை மீசையை ஏன்டா வளத்து வச்சிருக்கே? ட்ரிம் பண்ண கூடாதா?ஆளுக்கு தகுந்த மாதிரி, மீசை வச்சிக்கிட்டு. ச்ச்ச்சச்ச்ச்ஸ் …குத்துதுடா”
“…………..”
“உடம்பை வேறே எக்ஸ்செர்சைஸ் பண்ணி, இரும்பு மாதிரி வச்சிருக்கே. இந்த கை எல்லாம் என்னடா இரும்புலே செஞ்ச ராட் மாதிரி…. இன்னும் கொஞ்சம் இறுக்கி அனைச்சேன்னா, மூச்சே நின்னுடும் போல இருக்கேடா. உன் தோள் பட்டை எவ்வளோ ஸ்ட்ரோங்கா இருக்கு. கடிச்சு தின்னுடாலம் போல ‘ஜாம்’ன்னு இருக்கு. பொண்ணுங்களுக்கு இந்த மாதிரி இருந்தா தான் பிடிக்கும். நீ இந்த மாதிரி, தோள் தெரியும் கை வைக்காத பனியன் எல்லாம் போட்டுட்டு, வெளியே போகாதே. கண் படும். இந்த காலத்துலே வயசு பொண்ணுங்களை கண் காணிப்பா வச்சிருக்கிறதை விட,வயசு பையன்களை கண் காணிப்பா வச்சிருக்கிறதுதான் பயமா இருக்கு.”
அம்மாவின் அழகிய குங்குமம் வைத்த நெற்றியையும்,அதன் ரெண்டு பக்கமும் ஸ்ப்ரிங் போல சுருண்டிருந்த முடி அழகையும், மயக்கும் கரு விழிகளையும், எடுப்பான மூக்கையும்,கொழுத்த கன்னங்களையும்,சிவந்த உதடுகளையும்… நிலவு ஒளியில் பார்த்துக்கொண்டே “ம்ம்ம்… என்னம்மா கடிக்கணும் போல இருந்தா, கடிங்களேன். எனக்கு வலிக்காது.(அப்படியாவது அம்மா தொடுதல் கிடைக்கும்னு நினைக்கிரே…உன் எண்ணம் தெரியாதா மச்சி?!!)
அம்மாவும்,கடல் காற்றில் பட படைக்கும் தன் நெற்றி முடிகளை ஒதுக்கிக்கொண்டு,…ஒரு மாதிரியாக தலை குனிந்து,என்னை மேல் நோக்கி பார்த்து,”டேய் படவா கடிச்சிடுவேன். அப்புறமா கத்தக் கூடாது.சொல்லிட்டேன்.
(கடைசியிலே யாரு கத்தராங்கன்னு பாக்கணும்.) நான் “சரின்னு” சிரிக்கவும்,என் கையை பிடித்துக்கொண்டு,என் புஜத்தை வாய் வைத்து ஆப்பிள் பழத்தை வாய் திறந்து கடிப்பதைப் போல, கடித்துக்கொண்டே …என்னை ஒரு மாதிரியாக கூர்ந்து பார்த்தாள் (என்? மனம் கவர்ந்த காதலி,…காதல் பார்வை பாக்கிற மாதிரி தெரியுதா?!)
Please continue this story