ஸோ.. மேடத்த சைட் அடிக்க பக்கத்து வீட்டுலயே பொறுக்கி இருக்கானா? கொடுத்து வச்சவடி நீ. நானாயிருந்தா அவன நல்லா அலையவிட்டிருப்பேன். அவன் என்ன பண்றான், படிக்கிறானா வேலைக்கு போறானா?
ம்க்கும். காலேஜ் முடிச்சிட்டு தண்டமா இருக்கான். வேணும்னா உன் வீட்டு அட்ரஸ் கொடுக்குறேன். போதுமா?
ஐயோ வேணாம்பா… அப்புறம் என் மாமியார் என்ன ரெண்டு ப்ரா போடசொல்லுவா
நிஷா தன்னை மறந்து சிரித்தாள்.
ஸ்கூல் முடிந்து வீட்டுக்கு வந்ததும், மேலுக்கு குளித்துவிட்டு தன் மேடு பள்ளங்களில் தஞ்சம் புகுந்திருந்த தண்ணீர்துளிகளை துடைத்துவிட்டு உள்ளாடைகள் அணியும்போது கண்ணனிடமிருந்து போன் வந்தது. பாவாடையை கையில் வைத்துக்கொண்டு, வீணாகிக்கொண்டிருக்கும் தன் இளமையை கண்ணாடி முன்நின்று ரசித்துக்கொண்டே ஹலோ என்றாள்.
என்னடி வீட்டுக்கு வந்துட்டியா?
ம்….. மத்தியானம் நல்லா சாப்பிட்டீங்களா?
எங்கடி…. ரிசல்ட் சரியா வரல…. தலைய பிச்சிக்கிட்டிருக்கேன். என்ன சாப்பாடு?
ஏங்க… காலைல அவ்ளோ கஷ்டப்பட்டு உங்களுக்கு சாப்பாடு ரெடி பண்ணிக்கொடுத்தா இப்படித்தான் சாப்பிடாம இருப்பீங்களா?
சாப்பிடுறேண்டி… அதுக்கு ஏன் கத்துற?
பேசாதீங்க. – கோபமாக போனை கட் பண்ணினாள்.
ச்சே… இவருக்கு போயி பார்த்து பார்த்து சமைச்சேன். இதுக்கு 6 மணிக்கே எந்திரிச்சிருக்கலாம். சலிப்பாக பாவாடையை கட்டினாள். ஆங்….எந்த புடவை கட்டட்டும்னு கேட்கணும்னு நெணைச்செனே…. உடனே போனை எடுத்தாள்.
என்னடி?
எப்போ வருவீங்க இன்னைக்கு?
5 மணிக்கு வந்துரணும்னு பிளான் பண்ணேன். பட் என்னோட ஸ்காலர் ஒரு தப்பு பண்ணிட்டான். இப்போ சரிபண்ணிட்டு வர 8 மணி ஆகிடும்போல….
ப்ச்… நீங்க 5 மணின்னு சொன்னாலே 7 மணிக்கு வருவீங்க… போங்கங்க… பேசாதீங்க – கோபமாக போனை கட் பண்ணினாள்.
அப்போதுதான் பிளவுஸ் இல்லாமல் இருப்பது ஞாபகம் வர… அடச்சே…. எந்த புடவை கட்டுறதுன்னு கேட்கலையே… ப்ச்…. கட்டி என்ன புண்ணியம். என் அழகை ஆராதிக்காமல் புருஷன் ரிசர்ச் ரிசர்ச் என்கிறானே. நைட்டியே போதும். ஸ்கர்ட்டை அவிழ்த்து போட்டுவிட்டு நைட்டியை எடுத்தாள். ச்சே.. குளிக்கிறதே வேஸ்ட்.
Vera 2/episode
Part 5 missing