மாமாவுக்காக என்ன வேணா பண்ணலாம் 142

“அப்பா நிச்சயம் உங்க கம்பெனி தான் ஜோஇன் பண்றேன்.. இந்த position உங்க கீழ தானா?”

“என் கீழ தான் அண்ணா வித வித மானு பொசிஷன்ல வேலை இருக்கும்”

செல்வி வெகுளிக்கு புரியல ஆனா புரியற மாறி சேரி சேரினு தலையை ஆட்டுனாதருணுக்கு இந்த சந்தர்ப்பத்த விட்ட செல்வியா பிடிக்க முடியுமான்னு டௌப்டா இருந்தது அனா அவனுக்கு இந்த offer மறுக்க மாட்டாங்கன்னு ஒரு நம்பிக்கை. ஆனா அவ இங்க தனியா இருக்கற வரைக்கும் எவ்ளோ flirt பண்ண முடியுமோ அவ்ளோ பண்ண முடிவு பண்ணினான்,

ஆதவன் வெளியே உயிரை கைல பிடிச்சிட்டு இருந்தாரு. இவ்ளோ நாள் ஒரு பெத்த பொண்ண பாத்தாரு செல்வியா, அந்த கவலை ஒரு பக்கம், தனியா ஒருத்தன் கூட உள்ள இருக்காளேன்னு. தேய் சமயம் தன பயனின் பொண்டாட்டிய உள்ள ஒருத்தன் ரசிகரனேனு ஒரு மாறி இருக்க இன்னொரு பக்கம் அவருக்கென செல்வி பாக்க கொஞ்சம் செக்ஸியா தோன முதல் முறையா பொறாமையும் இயலாமையும் அவரை ஆட்டி வச்சுது…

ஆனா உள்ள…

“yeah you do look so good in this saree… and I really like the chain design you are wearing around your waist.. ”

அவனுக்கு பொண்ணுகளை எப்படி புகழறதுனு சொல்லித்தர வேணாம்… பொண்ணுங்க அவங்க போட்டருக்க டிரஸ் நகை அல்லாம் ரொம்ப தடவை எடுத்து பண்ணுவாங்க ஆனா யாரும் கண்டுக்க மாட்டாங்க அதனால தருண் அதா உஸ் பண்ணிப்பான்..

“yeah I got this chain last year, it was so hard to find… I am glad you are the first person to notice it…”

“yeah, i like the design… can you show me properly, move your saree…”

செல்வி வெகுளி தன்மை அவ முந்தானைய தூக்கி சுருக்கு அவ இடுப்பை எடுப்ப காட்டுனாசெல்வி அரை மணிநேரம் கழிச்சி வெளியே வந்தா. ஆதவன் அவளை ஏர் இறங்க பாத்தாரு அவ முடி கலைஞ்சிருக்கான்னு பாத்தாரு. அவ இடுப்பு இப்ப வெளிப்படையா பளிங்கு மாறி தெரியராத பாத்தாரு.

“போலாமா மாமா?”

“ஹ்ம்ம் போலாமா”

செல்வி முதல் முறையா அவ மாமா அவளை உடம்ப ஊடுருவி பாக்றத உணர்ந்தா

அவங்க ஓலா காபி பிடிக்க வெளியே வரும் வழியில செல்வி சொன்னா

“மாம என்ன தப்பா எடுத்துகாதங்கே… இந்த காலத்துல பொண்ணுகளுக்கு டெக்னாலஜி வேலை கிடைக்கறது ரொம்ப கஷ்டம்.. அதான் என் பிரிஎந்து இந்த மாறி டிரஸ் பண்ணிட்டு போக சொன்நா. என்ன மன்னிச்சிடுங்க மாமா.”

சொல்லிகிட்டேய் சேலைய சாரி பண்ணினா.

செல்வி சொல்லிட்டு அவ சேலைய சரி பண்ணிட்டு கொஞ்சம் பவ்யமா இருந்தா

“அட அப்படியெல்லாம் ஒன்னும் இல்ல மா, நீ வேற. நீ படிச்சவ உனக்கு எல்லாம் தெரியும் நீ சுயமா எண்ணி முடிவெடுத்தேன்னா கரெக்டாதான் இருக்கும்.”

சொல்லிட்டு ஆதவன் அவ இடுப்பை பாத்தார், ஆனா இப்ப நல்ல மூடியிருந்த சேல வழிய கூட அவ தொப்புள் தெரியல. கொஞ்சம் யமாற்றத்தோடு நடக்க ஆறம்பிச்சர்.அப்புறம் என்னமா சந்தோஷம் தானே வேலை கெடைச்சிடிச்சி

“இன்னும் இல்ல மாமா. இன்னொரு interview இருக்கு நாளைக்கி வர சொல்லி இருக்காரு.”

“நாளைக்கு காலேஜ் இறுகே மா”

“லீவு போடலாம்னு இருக்கேன் மாமா”

“நீங்களும் வரீங்களா? ப்ளீஸ்”

“வரேன் மா” மனதுக்குள்ளே மாதவனுக்கு பட்டாம்பூச்சி. நாளைக்கு என்ன ட்ரெஸ் போடா போறாளோ

மரூ நாள் காலை அருண் ஆபீஸ் போனதும் செல்வி கெளம்பி வெளியே வந்தா.

ஆதவன் பாத்து கொஞ்சம் சோகம் ஆயிட்டாரு. நெத்து அவரு அவளை உத்து பாத்ததுனாலயோ என்னவோ அவ இன்னிக்கி அவ்ளோஸ் வெளியே தெரியா மாறி சாலை கட்டல.

“போலாமா மாமா”

செல்வி கேட்டுட்டே அவர் கண்ணு எங்க பொதுநு பாத்தா. அவ நெனைச்சா மாறி அவ தொப்புள் சேலை வழியா தெரியுதான்னு பாக்கிறது அவளுக்கு தெரிஞ்சுது. அவ நெனைச்சா ஒரு தகப்பனாரா அவர் பொன்னும் எல்லாம் மூஓடி இருக்காள்னு செக் பண்றார்னு நெனைச்சா.