ச்சீ. ச்ச்ச்ச்சீ. போ. ண்ணா. உடம்பே கூசுது 2 1063

“ச்ச்சீ. ச்ச்சீ. வேண்டாம். ண்ணா. அப்புறமா பார்க்கலாம். ண்ணா. அதுக்குள்ளே நான் உனக்கு போரடிச்சுபோச்சா என்ன?” என் தடியை
முறுக்கினாள். அதற்குள் கீழே மனோ வந்து அம்மாவின் அருகில் படுத்து, கொஞ்சினான். அம்மாவும் அவன் தடியை மெல்ல மெல்ல உருவ.
ஐந்து நிமிடத்திற்குள், மீண்டும் விரைத்து போருக்கு தயாராகிவிட்டது. இப்போது அம்மாவை நாய் போல மண்டியிட்டு குனிய வைத்து பின்
பக்கமாய் குண்டிகளை விரித்து விரைத்த தடியை, பின்னாடியிருந்து சொருகி ட்ட, அம்மாவின் பருத்த முலைகள் முன்பக்கமாய் தொங்கி ட. அதையும் குனிந்து பிடித்து கொண்டும் இடுப்பை தழுவிகொண்டும். இடிக்க தொடங்கினான். அம்மா. ஒவ்வொரு குத்துக்கும் கானம்
பாடினாள். மேலே என் பூலை லல்லி, வாயை திறந்து சப்பிகொண்டே. கைதேர்ந்த ப்ளூ பிலிம் நடிகை மாதிரி இழுத்து இழுத்து சப்பினாள்.
இம்முறை தண்ணி கழல நேரம் னது. தண்ணி தங்கையின் முகத்தில் பீச்சி அடிக்க. சொகமா அது? . .ன்னு அம்மா கத்தினாள்.
அங்கேயும் தண்ணி அவுட் போல. தளர்ந்து படுக்கையில் விழுந்தோம். கீழே லன்ச் ப்ரேக்? அம்மா எழுந்து அறைகுறையாய் புடவையை சுற்றி கொண்டு, அவனையும் இழுத்து உட்காரவச்சு சாப்பாடு போட்டாள்.
“டேய். நல்லா சாப்பிட்டாத்தான், ரொம்ப நேரம் தாக்குபிடிக்க முடியும்? தொடர்ந்து ரெண்டு மூனு ரவுண்டும் முடியும். உடம்பும்
பார்த்துகொள்ளணும். டா. ” நாங்களும் எங்க லன்ச் பாக்ஸ் திறந்து சாப்பிட்டோம் சத்தம் போடாமல், தண்ணீர் பாட்டிலும் இருந்தது. சிறிது
நேரம், நிர்வாணமாகவே கட்டிபிடித்து தூங்க முயற்சித்தோம். கீழே ஒரு குட்டி தூக்கமே போட்டனர். நேரம் மூனு மணி. தங்கை பதற
ரம்பித்தாள்.
“அண்ணா. நான் வழக்கமாக வரும் நேரம். ண்ணா. அம்மா தேட போராங்க. ” எழுந்து உடையணிந்தோம். ”
“எப்படி கீழே இறங்குவது. ? யோசிக்கும்போதே, கீழேயும் எழுந்து உடையணிந்து இருக்கும்போதே. வாசலில் யாரோ கதவை தட்டும் சத்தம் வர, மனோஜ் போனன் கதவை திறக்க. வெளியில் பக்கத்து வீட்டு மாமி. அவளோட பையனுக்கு திடீர். னு வாந்தி மயக்கம். டாக்டர்
கிட்டே போக, மனோஜை அனுப்பமுடியுமான்னு கேட்டாள். உடனே அம்மாவும் அவனை அனுப்பிவிட்டு, அவளும் மாமியுடன் துணைக்கு
கிளம்பினாள். அம்மா கிளம்புமுன் போனெடுத்து, னந்த். க்கு சொல்லிட்டு வரேண். னு எனக்கு செல் போனில் கூப்பிட. அதுதான் சைலண்ட்
மோட். ல இருக்கே. அதை கண்ட தங்கை பயந்தாள். நான் போனை எடுத்து பரணின் அடுத்த மூலைக்கு நின்று சன்னமான குரலில்.
“சொல்லு. ம்மா. வலி பரவாயில்லையா. ம்மா. ? மனோஜ் எப்படி இருக்கான்?” அம்மா ஸ்பத்திரி போறேன். ன்னு சொன்னதும். நான்
உனக்கு என்னமா. ன்னு பதட்டம் காட்டினேன். அவளும் கிளம்புவதை சொன்னதும்.
“அம்மா. அதுதான் மனோஜ் போயிருக்கானே. நீங்களும் போகணுமா?” உடனே அவள் அதிர்ந்து.
“மனோ போனது உனக்கு எப்படி. டா தெரியும்?”
“எல்லாம் ஒரு கெஸ்தான். சரி. சரி. நான் கொஞ்சம் சீக்கிரமே கிளம்பி, லல்லியோட காலேஜுக்கு போய்ட்டு அவளையும் கூப்பிட்டு
கிட்டு வந்துடரேன். நீங்க பத்திரமா போய்ட்டு வாங்க. உங்களுக்கும் டையர்டா இருக்குமே. இடிபட்ட இடம். . . . ” அம்மாவும் கிளம்பினாள்.
அப்பப்பா. எப்படி இறங்கறது. ன்னு ப்ரச்னை இல்லை. பட்டுனு இறங்கி. ஒன்னுமே தெரியாதது போல இருந்தோம். அம்மாவும் மனோவும்
அரை மணி நேரத்தில் வந்தனர்.
“அப்பா. ம்மா. ஒரே டயர்ட். டா இருக்குமா?” உடனே நான்.
“ஆமாண். டா. ரொம்ப பிஸி நீ. காலையிலிருந்து டைட் வேலை. இப்பவேற ஸ்பத்திரி. டயர்ட்னெஸ் இருக்காதா?” அவர்கள் மூவரும்
லல்லி உள்பட, அதிர்ச்சியை காட்டி முடிக்குமுன்.
“ஏண். டா. காலையிலிருந்து ரெஸ்ட். தானே. பின்னே ஏன் சலிச்சுக்கிறே?” மூவரும் சிரித்தோம். அம்மாவும் காபியை கொண்டு வந்து