“கீழே விடுங்க!” அவள் திமிறியபடி, கால்களை உதைத்துக்கொண்டிருந்தபோதே, அவன் அவளை அலாக்காகத் தூக்கியபடி அந்த அறையின் குறுக்கே நடந்தான். “கீழே விடப்போறீங்களா இல்லையா?”
சந்திரசேகர் சிரித்தான். அவளது திமிறல்களைப் பற்றி அவன் கவலைப்பட்டது மாதிரித் தெரியவில்லை. மாறாக,அவனது பிடி அவளது உடலின் மீது மென்மேலும் இறுகி, அவனது விரல்கள் அவளது குண்டியில் அழுந்திப் பதிந்து கொண்டிருக்க, ஏறக்குறைய இருபது பேர் அமர்ந்து கொண்டிருந்த அந்தப் பெரிய அறையை விட்டு ஒதுக்குப்புறமாக அவளைக்கொண்டு போய்க்கொண்டிருந்தான்.
“படுக்கை வர்ற வரைக்கும் உன்னைக் கீழே விடுறதாயில்லை,” என்றான் அவன்.
அவனது இரும்புப்பிடியிலிருந்து விடுபட, கைகளை விடுவிக்க அவள் போராடினாள். இந்த விருந்து ஒரு ’மாதிரி’ இருக்கும் என்று அவளுக்குத் தெரிந்தே தான் வந்திருந்தாள். ஆனால், எத்தனை நாளைக்குத்தான் இது போன்ற பார்ட்டிகளைத் தவிர்த்து, பிறரின் பரிகாசத்துக்கு ஆளாகிக்கொண்டிருப்பது? ஒரு அசட்டுத்துணிச்சலில் தான் வந்திருந்தாள். ஆனால், அவள் எதிர்பார்த்ததை விடவும் விரைவிலேயே அவளது போராட்டம் ஆரம்பித்து விட்டிருந்தது.
அவளும் சோனாலியும் உள்ளே நுழைந்தது தான் தாமதம்; உடனே காத்திருந்தவன் போல சந்திரசேகர் அவளைத் தூக்கிக்கொண்டு விட்டிருந்தான். அவனது முகங்கள் அவளது முலைகளில் புதைந்து கொண்டிருந்தன.
“என்னிக்கு உன்னைப் பார்த்தேனோ அன்னிக்கே உன்னை அடுத்த சந்திப்பிலேயே ஓக்கணுமுன்னு முடிவு கட்டியிருந்தேன்,” என்றான் அவன்.”இன்னும் கொஞ்ச நேரம் இங்கே நீ இருந்தா, வேறே எவனாவது உன்னைத் தூக்கிட்டுப்போயி கண்டிப்பா ஓத்துருவான். நான் விட்டிருவேனா?”
கிழக்குக் கடற்கரைச் சாலையில் ஈச்சமரங்களின் பின்னணியில் அமைந்திருந்த அந்த உல்லாச விடுதியே அல்லோலகல்லோலப் பட்டுக்கொண்டிருந்தது. வரிசை வரிசையாக அறைகள். முதல் அறையில் யாரோ இருந்தார்கள் போலும். சந்திரசேகர் காலால் கதவைத் திறக்க முற்பட்டபோது, உள்ளே ஒரு குண்டுப்பெண்மணியின் பிளவுஸ்,பிரா அவிழ்ந்திருக்க அவளது இரண்டு பக்கங்களிலும் நின்று கொண்டிருந்த இரண்டு பேர்கள், ஆளுக்கொரு முலையைக் கையில் பிடித்து அமுக்கிக் கொண்டிருந்தனர். இது என்ன நகரமா, நரகமா?
“ஓ! சாரி!” என்று சந்திரசேகர் சொன்னதும் அந்தப் பெண் உட்பட மூவரும் சிரித்தனர்.
“அடடா! உன்னை அவங்க பார்த்திட்டாங்களே! த்சு!” என்று உச்சுக்கொட்டினான் சந்திரசேகர். “முதல்லே உன்னை நானே இன்னிக்கு ராத்திரி பூரா அனுபவிக்கலாமுன்னு நினைச்சிருந்தேன். அனேகமா, அந்த ரெண்டு பசங்களும் அந்தப் பொம்பளையை முடிச்சிட்டு உன்னைத் தேடிட்டு வருவாங்கன்னு நினைக்கிறேன்.”
அடுத்த அறை காலியாக இருந்தது. அவன் கூறியது போலவே அவளை அவன் கட்டிலை நெருங்கும் வரைக்கும் கீழே இறக்கவேயில்லை. கிரிஜா கலவரமுற்றாள். அவளைப் படுக்கையில் இறக்கியவன், அவள் மீது தாழ்ந்தான். அவனது உதடுகள் அவளது உதடுகளைத் தேடின. அவனது கைகள் அலைபாய்ந்தன. அவளது முலைகளும் குண்டியும் அவனது இரும்புப்பிடியில் சிக்கிக் கசங்கின. கால்களை மடக்கி அவனது வயிற்றில் வைத்துத் தள்ள முயன்றாள். ஆனால், அவனது மெல்லிய தேகத்திற்குள் ஆச்சரியகரமான வலிமையிருந்தது. அவள் கால்களைத் தூக்கியது அவள் அணிந்திருந்த புடவை,உள்பாவாடையை இடுப்பு வரை ஏற்றிவிடவும், அவனது கை அவளது கூதியைத் தேடியது. அவளது கூதியைப்பிடித்து முரட்டுத்தனமாக அழுத்தியவன், திடீரென்று அவளது கன்னத்தில் ஒரு அறைகொடுத்தான். கிரிஜா பொறிகலங்கிப் போய் நின்றாள்.