“நல்ல வேலை நான் உனக்கு காரில் காத்திருந்தேன், நீ வேறு பக்கம் நடந்து சென்றாய், நீ நடக்கும் விதத்தில் நீ ஒரு முடிவோடு தான் செல்கிறாய் என்று தெரிந்தது. அப்போது ட்ராபிக் வேற, என் காரை நகர்த்த முடியவில்லை. காரை விட்டு ஓடி வந்தேன். நீ கொஞ்சம் நேரத்திலியே காணாமல் போய்விட்டாய். அங்கும் இங்கும் ஓடி நல்ல வேலை உன்னை கண்டுவிட்டேன்.”
விக்ரமுக்கு அவனின் அன்று பெநிக் ஆனா நிலை மீண்டும் நினைவுக்கு வந்தது.”
“நான் மோசமானவன் தான். பல பெண்களுடன் செக்ஸ் அனுபவித்து ஜாலியாக இருக்க நினைத்தவன் தான். சந்தியாவுடன் நடந்த என் முதல் செக்ஸ் அனுபவம் என்னை அப்படி ஷேப் பண்ணிவிட்டது. அனால் என்னால் அதுவரை எந்த பெண்ணும் சப்பேர் பண்ணியது இல்லை. இரண்டு உயிர், உன் உயிரும் என் மகன் உயிரும் பழிகொடுக்கும் அளவுக்கு மோசமானவன் இல்லை.”
பவனி அவனை பார்த்தாள். இவர் எவ்வளவு மாறிவிட்டார். இப்போதும் அவர் கண்கள் அழகிய இல்லத்தரசிகளே பார்த்தால் மேயும், அனால் இப்போது கண்கள் மட்டும் தான் மேயும், அவர் இல்லை. அவளை கல்யாணம் பண்ண அவருக்கு எத்தனை எதிர்ப்பு அவர் உறவினர்கள் இருந்து.
“அவ இணைக்கும் துரோகம் செய்ய மாட்ட என்று என்ன நிச்சயம்.”
“அவள் ஏற்கனவே கல்யாணம் ஆனவள், செகண்ட் ஹேண்ட் , உனக்கு எதுக்கு டா அவள்.”
“டேய் மச்சான், உனக்கு ஏற்கனவே பிள்ளை பெத்தவள் தவிர வேற ஆள் கிடைக்கிலியா.” இது அவரின் சில நண்பர்கள்.
ஏளனமாக பலர் பேசினார்கள். எல்லாம் தங்கி கொண்டு என்னை கல்யாணம் பண்ணிகிட்டான் என்று நன்றியுடன் நினைத்தாள். அவள் மறுமணம் செய்துவிட்டாலும் அவள் குடும்பம் அவளை இன்னும் ஏற்றுக்கொள்ள மறுத்தது. அனால் இதைவிட அவளுக்கும் ஒரு ஆறாத காயம் அவள் மகன் அவளுக்கு இனி இல்லாமல் போனது. அதை செய்த மோகன் மேல் அவளுக்கு கோபம்மூ வருதம்மோ இல்லை. அவளுக்கு ஒரே ஒரு ஆசை இருந்தது. மோகனை ஒரு நாள் சந்தித்து அவன் காலில் விழுந்து மனமார மன்னிப்பு கேட்கணும். இப்போதாவது அவருக்கு தன்னை மாணிக்க மனம் வருதா என்று அவள் ஏக்கத்துடன் இருந்தாள்.
அவர்கள் ஒன்றாக நடந்து செல்லும் போது பரணி அந்த பெண்ணுக்கு உதவி செய்யும் சாக்கில் ஆவலுடன் பேசிக்கொண்டு இருப்பதை கண்டு புன்னகைத்தாள்.
மோகன் அவினாஷ் ஹாஸ்பிடல் அலைந்து சென்றான்.
“அம்மா என்று அங்கே கட்டிலில் படுத்திருக்கும் பெண்ணிடம் ஓடினான்.”
“எப்படி டா இருக்க கண்ணா,” என்று அவள் அவினாஷ் தலையை பாசத்துடன் தடவினாள்.
“நான் நல்ல இருக்கேன் மம்மி,” என்றான் மகிழ்ச்சியோடு.
“உன் தங்கச்சியை பாருடா,” என்று அவள் அருகில் உறங்கிக்கொண்டு இருக்கும் அவள் மகளை காட்டினாள்.
“ஏன் மா தங்கச்சி ரொம்ப சின்னதாக இருக்கா?”
இதை கேட்ட மோகனும் அவன் மனைவியும் சிரித்தார்கள்.
“டேய் அவள் இப்போது தான் பிறந்தாள். வெயிட் பண்ணு அவள் அப்புறம் பெரியவள் ஆவாள்.”
“ஆமாம் பா, இனி நான் தான் என் தங்கச்சியை பார்த்துக்குவேன்.”
“என் ராசா,” என்று அவனை இழுத்து அவன் நெற்றியில் முத்தமிட்டாள்.
அவன் தூரத்து சொந்த பெண்ணை மோகன் இரண்டாவதாக மணந்துகொண்டான். அவள் சற்று ஏழ்மையில் உள்ள குடும்பத்தில் இருந்து வந்தவள். அவள் பவனி போல் இல்லாமல் சாதாரண அழகு உள்ளவள் தான். அனால் அவனையும், மிக முக்கியமாக அவினாக்ஷயும் மிகவும் பாசத்தோடு பார்த்து கொண்டாள். அவள் அன்புக்கு முன்னாள் அழகு ஒன்னும்மே இல்லை என்று மோகனுக்கு இருந்தது. அவினாஷ் நாள் அடைவில் பவானியை மெல்ல மெல்ல மறுத்துவிட்டான். அவன் சிறுவன் தானே. அந்த வயதில் அவர்கள் ரொம்ப ஏடாப்டபெல். இப்போது அவனுக்கு அம்மா எல்லாம் அமுத தான், அவன் இரண்டாம் தாரம்.
மோகன் முதல் செய்த தவறை மீண்டும் செய்யவில்லை. அமுதாவை எல்லாவிதத்திலும் சந்தோஷமாக வைத்துக்கொள்ள எல்லா முயற்சியும் செய்தான். பவனி மேல் இருந்த கோபம் காலம் செல்ல தணிந்தது. அவள் மறுமணம் செய்துவிட்டாள் என்று கேள்விபட்டான். அதுவும் அந்த விக்ரமுடன். அவள் இப்போதாவது மகிழ்ச்சியுடன் வாழ்கை நடத்தட்டும் என்று நினைத்தான். தப்பு செய்வது இயல்பு, வாழ்கை அத்தோடு முடிவதில்லை. தப்பை உணர்ந்து திருந்தி வாழ்கை வாழ வேண்டும். இப்போதாவது அவன் அவள் புருஷனாக மட்டும் இருக்கட்டும்.
-சுபம்-
பரவாயில்ல கதைய நல்லபடியா முடிந்து
வேற மாதிரி இருந்தா பெண்குலத்துகே
கேவலம் இது போன்ற கதைகளில் தேவிடியா நான் தேவிடியானு தொழில்
செய்றது வேறு சாப்பாடுக்கு வழியில்லாம இது கள்ள புருசனுக்கு தெரிந்தே பிள்ளை பெறுவது முடிவ சுபமாகி ஒரு நிம்மதி
அளவுக்கு மிஞ்சினால், அமிழ்தமும் நஞ்சு… நல்ல சுபம்…
Good conclusion