“இல்லை, ப்ளீஸ்! லாரா, இரண்டு மணி நேரமெல்லாம் முடியாது! அட கடவுளே. தயவுசெய்து இங்கே இருக்க முடியாது!” அப்பா உண்மையில் பயந்துவிட்டார்.
“அங்கேப் பாருங்கள்” நான் அவனது சுன்னியை சுட்டிக்காட்டி சொன்னேன். அது நிமிர்ந்தது. கஷ்டத்தில் இருக்கும் போது கூட அப்பாவோட சுன்னி உண்மையில் ரொம்ப பெரிதாயிருந்தது.
“ஆமா, விசித்திரமா? இருக்கு இல்ல அவன் இரண்டு மணிநேரம் தொடர்ச்சியா சித்திரவதைகளைப் பெறப்போகிரான், பெரும்பாலான உளவாளிகளின் உடைய நாட்டின் ஆழ்ந்த ரகசியங்களை கொண்டு வர இந்த மிஷின் போதுமானது, அவனின் சுன்னி மேலும் விரைப்பாகி கொண்டேயிருந்தது.
அவள் ஒரு பொத்தானை அழுத்தி அப்பாவின் உடல் முழுவதும் மின்சாரத்தை செழுத்தினாள். அவன் “ஆக்ஹ்ஹ்ஹ்ஹ்ஹ்” என்ற ஒரு குறுகிய கூக்குரலை வெளிப்படுத்தினார். அவன் முதல்முறையாக தனது அடிமைத்தனத்தில் போராடத் தொடங்கினான், அதற்கு எதிராக திணறினான்.
“அப்படினா, அது என்னவாக இருக்கும்” என்று நான் அம்மாவிடம் கேட்டேன்.
“அதற்கு பல உணர்வுகள் உள்ளன.” அப்பா தொடர்ந்து முறுக்கி கொண்டேயிருந்தார், அதனால் இயந்திரம் வெளியேற்றும் சுழற்சியை என்னால் பார்க்க ஆரம்பித்தேன். அவன் சற்று ஓய்வெடுத்து சுவாசிப்பான், பின்னர் மீண்டும் கூக்குரலிடுவான், முறுக்கி இழுத்து போராடுவான், பின்னர் ஓய்வெடுப்பான் … இது தொடர்ந்து மாறி மாறி நடக்கும்
“முதலாவதாக, பெரும்பாலான மின் அதிர்ச்சிகள் சேர்ந்து வைப்ரேசன் போன்ற அதிர்வை உண்டாக்குகின்றன, ஆனால் அவை போதுமான அளவு உயரும்போது, அதிர்வு அதாவது வைப்ரேசன் மோடு மிகவும் தீவிரமாகிறது, யாரோ ஒருவர் சூடான ஊசிகளை மெயின் பாயின்ட்டில் எறிவதைப் போல கூர்மையான வலி அது மிகவும் மோசமான வலி ஆண்கள் மட்டுமே அந்த வலியை கற்பனை செய்து பார்க்க முடியும். “