அதிர்ஷ்டக்காரன் பாகம் 3 93

“ரவி… ரவி….” மஞ்சுளா ஆன்ட்டியின் குரல்… மணியைப்பார்த்தேன்.. 8.00 ஆகியிருந்தது.. அட கடவுளே… பத்மினியை ஓல் போட்ட விஷயம் அதுக்குள் ஆன்ட்டிக்கு தெரிந்து விட்டாதா?.. அதுவும் நான் நைட் கொஞ்சம் ஓவராகத்தான் நடந்து கொண்டேன்….
வேண்டாம் வேண்டாம் என்று சொன்னவளையும் இழுத்துப்போட்டு ஓல் போட்டதில் பத்மினிக்கு ஏதாவது ஆகிவிட்டதா?… அதனால் மஞ்சுளா ஆன்ட்டி இங்கே வந்திருப்பார்களோ? உடல்
“குப்” பென வியர்த்தது…
“ரவி….” மஞ்சுளா ஆன்ட்டியின் குரல் மறுபடியும் …
“இதோ வந்துட்டேன் ஆன்ட்டி…” பதறியபடி எழுந்து ஓடிப்போய் கதவைத்திறந்தேன்… காலையில் தேவதையாட்டம் மஞ்சுளா ஆன்ட்டி… காலையிலயே குளித்து முடித்து.. கோடாலிக் கொண்டை போட்டுக்கொண்டு.. நெற்றியில் சந்தனமும், விபூதி கீற்றும் தெரிய மங்களகரமாய்… சிரித்தபடிதான் நின்று கொண்டு இருந்தார்கள்..
எனக்கு போன உயிர் திரும்ப வந்தது.. முகத்தை பார்த்தால் எதுவும் இதுவரை பிரச்சனை ஆன மாதிரி தெரியவில்லை… அது வரைக்கும் தலை தப்பித்தது… ஆன்ட்டி இந்நேரத்திற்கு வரும் அளவிற்கு என்னவாய் இருக்கும்?…
“என்ன ரவி.. காலை மணி எட்டு ஆகப்போகுது… இன்னும் என்ன தூக்கம்?.. என்ன உடம்பு சரியில்லையா?….” கரிசனமாய் கேட்டார்கள்.
“ஹி…ஹி…” நான் அசடு வழிந்தேன்..
“ஒன்னுமில்லே ஆன்ட்டி… நேத்து புட்பால் மேட்ச் ஆடிட்டு வந்ததுலே என்னையும் அறியாம நல்லாத் தூங்கிட்டேன்…” மஞ்சுளா ஆன்ட்டியின் கண்கள் விரிய என்னைப் பார்க்கும் போதுதான் தெரிந்தது.. நான் இன்னும் சட்டை கூட போடாமல் பாதி நிர்வாணமாய் நின்று கொண்டு இருக்கிறேன் என்று…
“உள்ளே கூப்பிடாம… என்னை வாசலிலேயே வச்சே பேசிட்டே இருக்கே?… உள்ளே கூப்பிடமாட்டியா?… நல்ல கனவு போல…” க்ளுக்கென சிரித்தாள்.. காரணம் என் தம்பி பெர்முடாசை முட்டிக்கொண்டு இருந்தான்.
நான் அவசரம் அவசரமாக அசடு வழிந்தபடி..”உள்ளே வாங்க ஆன்ட்டி….
“ நான் ஓடிப்போய் ஒரு பனியனை அணிந்து கொண்டேன்…
“உட்காருங்க ஆன்ட்டி…” படுக்கையை ஒழுங்குபடுத்தியபடி… சேரில் அமரச்சொன்னேன்… ஆனால் அவர்களோ… காஷுவலாக என் படுக்கையிலேயே அமர்ந்து கொண்டார்கள்.
“நேற்றைய புட்பால் மேட்ச் என்ன ஆயிற்று… வழக்கம் போல் விண்தானே?… மிட்நைட் வரைக்கும் பார்ட்டியா?…நல்லா குடிச்சுட்டு வந்தியா?..” ஆன்ட்டியின் குரலில் சந்தேகம்….
“ச்சீ..ச்சீ..நானாவது.. குடிக்கிறதாவது… என்னைப் பார்த்தா குடிக்கிற மாதிரியா தெரியுதுங்க ஆன்ட்டி?” நான் முகத்தை அப்பாவியாய் வைத்துக்கொண்டு கேட்டேன்…
“முகத்தைப் பார்த்தால் குடிக்கிறது தெரியாது…. இப்போ எங்க வீட்டுக்காரரையே எடுத்துக்கோ.. . பார்த்தா குடிகாரர் மாதிரியா தெரியுது?… நல்ல பக்திமான் மாதிரிதானே தெரியுது… ஆனா பொழுது சாய்ந்தபின்தானே அவரின் உண்மையான முகம் என்ன என்று தெரியும்?… நீயும் அதுமாதிரியோ என்னவோன்னு கேட்டேன்….” ஆன்ட்டி நக்கலாய் சொன்னார்கள்…
“என் மேலே அளவுக்கு அதிகமாய் சந்தேகப்படாதீர்கள்.. ஆன்ட்டி… நான் மாமா மாதிரி இல்லை..” நான் அசடு வழிந்தேன்..

“ஏதாவது விஷேசங்களா ஆன்ட்டி?…” நான் அவர்கள் வந்த காரணத்தை நைசாய் விசாரித்தேன்…”ஊர்லே இருந்து எப்போ வந்தீங்க… மாமாவும் வந்துட்டாரா?…” நான் ரொம்ப நல்ல பிள்ளைபோல் கேட்டேன்…
“காலையிலேதான் வந்தோம்.. மாமா உன்னை வீட்டுக்கு வரச்சொன்னார்….” குரலில் சிறிது கடுமை கூடின மாதிரி தெரிந்தது…
“எதுக்குன்னு தெரியுங்களா ஆன்ட்டி?…” நான் உள்ளுக்குள் பயந்தபடியே கேட்டேன்..
“அதெல்லாம் எனக்குத்தெரியாது… உன்னை வரச் சொன்னார்கள்… அநேகமாக ரூமை காலி பண்ணுகிற விஷயமாகத்தான் இருக்கும்…” ஆன்ட்டி முகத்தில் எந்த உணர்ச்சியும் இல்லாமல் சொன்னார்கள்..
என் தலையில் இடி விழுந்தாற்போல் ஆயிற்று…போச்சு நம்ம விஷயம் மாமாவுக்கு தெரிந்து விட்டது… இந்த பத்மினி கழுதை அவள் அப்பாவிடம் அப்படியே ஒப்பித்து இருப்பாள்….