அவள் மீண்டும் குலுங்கி குலுங்கி அழு துவங்கினாள். அதிலிருந்து மீள அவளுக்கு சிறிது நேரம் பிடித்தது.
அவளைத் தொடாதபடி கவனமாக சரவணன் அவள் அருகில் அமர்ந்தான். அவள் இருக்கும் நிலையில் அவள் இயக்கத்தில் மிகவும் வருத்தப்பட்டாள், அவளுக்குள் அவள் மேல் தீவிரமான சுய வெறுப்பு இருக்க வேண்டும் என்று புரிந்தது. அவன் இந்த நேரத்தில் அவளுக்காக மிகவும் பொறுமையாக இருக்க வேண்டும்.
“பரவாயில்லை மீரா, அமைதியாக இரு. நாம் நடந்து முடிந்ததை இனிமேல் மாற்ற முடியாது. நடந்தது எதுவும் மாற செய்ய முடியாது. இனிமேல் என்ன செய்ய வேண்டும் என்று மட்டும் இப்போது பார்ப்போம், ”என்று அவன் மெதுவாகப் பேசினான்.
அவள் தன் கணவன் முகத்தைப் பார்த்தாள், அவள் முகம் வேதனையில் துவண்டு போய் இருந்தது. “இந்த அவமானத்தை நீங்கள் எப்படித் தாங்கினீங்க. நான் இனி வாழ விரும்பவில்லை .. நீங்கள் என்னை அடித்து கொன்றிருந்தால் நான் மகிழ்ச்சியுடன் உங்கள் கைகளில் இறந்திருப்பேன். ”
“இல்லை மீரா, நானும் உன்னை சரியாக கவனித்துக் கொள்ளவில்லை, நான் முற்றிலும் குற்றமற்றவன் அல்ல.”
“இல்லை .. இல்லை ..,” மீரா கதறினாள், “ஒருபோதும் .. எப்போதும் அப்படி சொல்லாதீங்க. இது முழுக்க முழுக்க என் தவறு. உங்களைப் போன்ற ஒரு நல்ல மனிதனுக்கு மனைவியாக இருக்க தான் நான் தகுதியற்றவள் … உங்களை யாரும் குறை சொன்னால் அவுங்க நாக்கு அழுகி போய்விடும்.”
சிறிது நேரம் அமைதியாக இருந்தான். அவள் தொடர்ந்து அழுதுகொண்டு இருந்தாள், சரவணன் பொறுமையாக இருந்தான், அவள் மீண்டும் கொஞ்சம் அமைதியான நிலைக்கு வர அவகாசம் கொடுத்தான்.
மீரா சோகமாக மறுபடியும் பேச ஆரம்பித்தாள், “நீங்க ஏன் ஒரு வார்த்தை கூட சொல்லவில்லை .. நீங்க ஒருமுறை கூட என்னிடம் கோபமோ வெறுப்போ காட்டவில்லை .. நான் செய்த இந்த காரியத்துக்கு பிறகும் … ஏன் ??”
Wish them all the best and retrieve their life with happiness……