மார்னிங் ஒரு குவிக் ஷாட் 2 94

ஐயகோ…. இதில் பேண்டீஸ் வேறு அணியவில்லையே… மை காட். நீளமான முழு பாவாடையின் கீழே இருந்து சில்லென்ற காற்று வேறு மேலே சென்று என்னவோ செய்கின்றதே….
ஆஆஹ்.. இந்த உணர்வுகள் எல்லாமும் சேர்ந்து ப்ரியாவின் நிப்பிள்களை உசுப்பிவிட. .. ம்ம்ம்.. சாதாரணமாகவே, உணர்ச்சி குறைந்த நிலையிலேயே, டி-ஷர்டைக் குத்திக் கிழிக்கும் மார்க்காம்புகள், இப்போது அதிகப்படியான குருதி ஓட்டத்தின் காரணமாக சட்டென்று தூக்கி எழும்பி, அவையிரண்டும் ராஜேஷின் முதுகில் அழுத்தமாக உரசி…. ம்ம்…
தவித்தாள் ப்ரியா…
ராஜேஷிற்கு முதலில் இது போன்ற செக்ஸ் உணர்வுகள் தோன்றவில்லை. அவன் மனமெல்லாம் (அ) ஸ்ரீஜா எங்கே போயிருப்பாள். அவள் பத்திரமாக இருக்கின்றாளா? (ஆ) ரவி ஏன் பொய் சொல்லி அவனை செங்கல்பட்டு அனுப்பினான்? (இ) சுனிலுடன் ஸ்ரீஜா எங்கே சென்றிருக்கின்றாள். (ஈ) ரவி வீட்டில் யாருமில்லையா? அவ்வளவுதான். இக்கேள்விகள் அவன் மண்டையில் குடைந்துகொண்டிருந்தன. அது வரையில், அவனைக் கட்டி அணைத்து அமர்ந்திருந்த கட்டழகி ப்ரியாவின் முலை அழுத்தம் மீது அவன் மனம் லயித்திருக்கவில்லை.
ஆனால்… செல்லச் செல்ல… ஒரு மாதிரியாக உணர்ந்தான். ப்ரியாவின் மதர்ப்பான அழகை அவன் பல முறை ரசித்திருக்கின்றான். A thing of beauty is a joy for ever என்ற அளவில் தான் அவன் ரசித்து வந்தான். காமரீதியாக அவன் மனம் என்றுமே எண்ணியதில்லை. இன்று, சுனிலின் வீட்டுக் கதவை ப்ரியா திறந்தவுடன், அவள் நின்றிருந்த கோலத்தை (அதாவது வெறும் பாவாடை-டிஷர்ட்)க் கண்டு கொஞ்சம் மனம் சலனப்பட்டது. அதுவும் டிஷர்டைக் கிழித்துவிடுவது போல் தூக்கிய நிப்பிள்களைக் கண்டு கொஞ்சம் மனது ஊசலாடியது. ப்ரா அணியவில்லையோ? ஆனால் கும்மென்று நிமிர்ந்து நிற்கும் மாபெரும் கும்பங்களைப் பார்த்தால், ப்ரா இல்லாதது போல் இல்லையே. இவ்வளவு பெரிய கொஞ்சமும் தொய்ந்து போகாமல் நிற்குமா? சாதாரணமாக ராஜேஷ் அறிந்த சாமுத்ரிகா லட்சணங்கள் படி, பெரிய முலைப் பெண்களுக்கு காம்புகள் சிறிதாகவும், சிறிய முலைக்காரிகளுக்கு பெரிய காம்புகள் இருப்பதாகவும் அறிந்துள்ளான். ஆனால் 40’த்தையும் தாண்டிய ப்ரம்மாண்டமான மார்பகங்கள் கொண்ட ப்ரியாவின் நிப்பிள்கள் இரண்டும் ஒவ்வொரு சிறிய பூள் போல் நீட்டிக்கொண்டிருக்கின்றனவே..
ஒவ்வொரு ஸ்பீட் ப்ரேக்கரில் ஏறி இறங்கும்போதும் நிப்பிள்கள் அவன் முதுகில் உரசும் போது அழி ரப்பர் துண்டுகள் அவன் முதுகில் எழுதியிருந்த ஏதோ ஒன்றை அழிக்க முயல்வது போல் அவனுக்குத் தோன்றியது.
அதற்குள் ரவியின் வீடு வந்து சேர்ந்தனர்.
“திஸ் இஸ் ரியலி சர்ப்ரைசிங்க் ப்ரியா.” என்று வியந்து நின்றான் ராஜேஷ். ரவியின் வீட்டுக்கதவில் பூட்டு தொங்கியது. போர்ட்டிகோவில் அவனது புது ஃபார்சூனர் கார் இல்லை.
“திஸ் இஸ் நாட் சரிப்ரைசிங்க்.” என்றாள் ப்ரியா. அவள் குரலில் கோபம் வெடித்தது. அவள் முகத்தில் எள்ளும் கொள்ளும் வெடித்தன. தன் கைப்பையிலிருந்து செல்லிடப்பேசியை எடுத்தாள். ஏதோ எண்கள் அமுக்கினாள். ஒவ்வொரு முறை அழுத்திவிட்டு, சில நொடிகள் காத்திருப்பாள். பின்னர், அணைத்துவிட்டு மீண்டும் எண்களை அழுத்துவாள்.
“ம்ஹும்.. நாலு பேருக்கும் ஃபோன் அடிச்சிப் பாத்துட்டேன். ஒண்ணு ஸ்விட்ச் ஆஃப் ஆயிருக்கு. இல்லன்னா ரிங்க் போயிட்டே இருக்கு.” என்று தன் அழகான மெல்லிய உதடுகளைப் பிதுக்கினாள். அந்த இக்கட்டான சூழ்நிலையிலும் ராஜேஷால் ப்ரியாவின் இயல்பான அழகான உதட்டுச் சுழிப்பை ரசிக்காமல் இருக்க இயலவில்லை. பார்வை மட்டும் ஏனோ, மீண்டும் மீண்டும் தாழ்ந்து சென்று குத்தீட்டிகள் போல் நீட்டியிருந்த நிப்பிள்கள் மீது அலைபாய்ந்தன.
“இப்போ என்ன செய்ய?” என்று வினவினான் ராஜேஷ். இப்போது அவனுக்கு மனைவியைப் பற்றிய கவலையை விட, எப்படியாவது ப்ரியாவைப் படுக்கையில் கிடத்தும் வாய்ப்பு கிடைக்குமா என்று எண்ணுவதில் தான் அக்கறை அதிகமாக இருந்தது. சரியாக 15 நிமிடங்கள் முன்பு வரை தோன்றாத எண்ணம் இப்போது அவனை ஆக்கிரமிப்பது அவனுக்கே அதிசயமாக இருந்தது.
“ம்ம்.. வா போகலாம் ராஜேஷ்.” என்று திரும்பினாள் ப்ரியா.
“எங்கே?”
“ம்ம்ம்.. எனக்குப் புரியுது எங்கே போயிருப்பாங்கன்னு.” என்றாள். இப்போது ராஜெஷிற்கு தன் முதுகைக் காட்டி நின்றிருந்தாள். மிக அகலமான இடுப்பினாலும், மாபெரும் ப்ருஷ்டங்களாலும் பரந்து விரிந்த பாவாடையைக் கண்டான். இவ்வளவு மெல்லிய இடையிலிருந்து இவ்வளவு பெரிய குண்டிகள் எப்படி முளைத்தன?
“என்ன சொல்றே நீ ப்ரியா? அவங்க எல்லாரும் எங்கே இருக்காங்கன்னு தெரியுமா?”
“ம்ம்.. ஐ கேன் கெஸ் கரெக்ட்லி.” என்றாள்.