மார்னிங் ஒரு குவிக் ஷாட் 2 94

“ப்ரியா… சுனில் மச்சான் இருக்காரா?’” என்று கேட்டபடி உள்ளே வந்தான்.
“இல்லையே. காலைல ஆறரைக்கே புறப்பட்டு ரவி-நீரஜா வீட்டுக்குப் போறதா சொல்லி புறப்பட்டாரு.”
“நோ.. நோ ப்ரியா.. இங்கே என்ன நடக்குதுன்னு புரியல்ல.” என்று படபடத்தான். “உன்னோட புருஷன், ரவி வீட்டுக்குப் போகல்ல. நேரா 6:45க்கு எங்க வீட்டுக்கு வந்தாரு. வந்து, ஸ்ரீஜாவைக் கூட்டிகிட்டு இங்கே வரப் போகிறதா சொன்னாரு.”
“இங்கேயா? நோ வே. இன்னிக்கி முழுவதும் ரவியோட ஏதோ பிஸினஸ் பேசப்போவதா சொல்லியிருந்தாரே?”
“இல்ல. ஆனா எங்கிட்ட சொன்ன கதையே வேற.., நீ ரொம்ப போரடிச்சி வீட்டுல இருக்கிறதாகவும் ஸ்ரீஜாவை கூட்டிகிட்டு இங்க வந்து சண்டே எஞ்சாய் பண்ணுறதாகவும் எங்கிட்ட சொன்னார்.”
“ஆனா ஸ்ரீஜா வும் அவரும் இங்க வரல்லியே?” என்று பரிதாபமாகக் கேட்டாள் ப்ரியா. “அது மட்டுமில்ல ராஜேஷ். நான் ஒண்ணும் போரடிச்சிகிட்டு இங்க இருக்கல்ல. இன்னும் ஒரு மணி நேரத்துல நான் ஆஃபீஸ் போகணும். சுனிலுக்கு அது தெரியுமே? என்றாள் ப்ரியா. அவளுக்கும் படபடப்பு தொற்றிக்கொண்டது.
சட்டென்று ராஜேஷ் சோஃபாவில் தபால் என்று அமர்ந்தான். அவன் நெற்றி வியர்த்திருந்தது. புறங்கையால் துடைத்தான். சில நொடிகள் கண்களை மூடினான். பின்னர் திறந்தான்.
“ப்ரியா… என்னவோ நடக்குது. எனக்குப் புரியல்ல.” என்றான்.
“என்ன நடக்குது? என்ன ப்ராப்ளம்?” ப்ரியாவிற்கும் குழப்பமாக இருந்தது.
“ரவி, தேவையில்லாம செங்கல்பட்டு வரைக்கும் போகுமாறு ஏதோ ஒரு வேலை குடுத்து என்னை அனுப்பினாரு. நான் அங்கே போனா, அங்க நான் பார்க்கப் போன ஆள், பெங்களூர் போயிட்டதா சொல்றான். அது மட்டுமில்ல, ரவியோடு எந்த பிஸினஸும் பேசல்லியேன்னு சொன்னான். என்ன ஏதுன்னு புரியல்ல. ரவியோட செல்ஃபோனுக்குப் ரிங்க் செஞ்சேன். ரிங்க் போயிட்டே இருக்கு. எடுக்கல்ல. சுனிலுக்கும் செஞ்சேன். அவரோட ஃபோன் ஸ்விட்ச் ஆஃப். நேரா ரவி வீட்டுக்குப் போன் பண்ணேன். பெல் போயிகிட்டே இருக்கு. சரி.. சுனில் மச்சானும், ஸ்ரீஜாவும் இங்க தானே இருப்பாங்கன்னு வந்தேன். நீ ஒரு புது கதை சொல்றே… சம்திங்க் இஸ் ராங்க் ப்ரியா.”
ப்ரியாவிற்கு இப்போது தான் நிலமை விளங்கியது. ஆஹா… ஏதோ நடக்கின்றது. ராஜேஷ்- ப்ரியா இருவரைச் சுற்றியும் ஏதோ ஒரு வலை பின்னப்பட்டுள்ளது போல. சில நொடிகள் யோசித்தாள். சட்டென்று ஒரு முடிவிற்கு வந்தாள்.
“ஓக்கே.. ராஜேஷ். நான் இன்னிக்கி ஆஃபீஸ் போகல்ல. இது என்னன்னு முதல்ல தெரிஞ்சிக்கணும். எனக்கு என்னவோ தப்பாப் படுது. சம்திங்க் இஸ் ஹாப்பெனிங்க். வா. புறப்படு.. உன்னோட பைக்ல வந்திருக்கியா?”
“ஆமாம் ப்ரியா.”
“ஓக்கே கமான்.” என்றவள் நிமிர்ந்தாள். சட்டென்று கூந்தல் கொண்டையை அவிழ்த்தாள். கண்ணாடி முன் நின்று ஒரே நிமிடத்தில் வாரினாள். தூக்கிப் பிடித்து ஒரு ரப்பர் பேண்ட் அணிவித்து உயர்ந்த போனிடெயில் ஆக்கினாள். தன் கைப்பையை (ஹேண்ட்பேக்) திறந்துப் பார்த்தாள். தேவையான அளவிற்கு பணம் இருந்தது. செல்ஃபோனும் இருந்தது. தோளில் மாட்டிக்கொண்டாள்.
“வா.. ராஜேஷ். நாம ரெண்டு பேரும் நீரஜா வீட்டுக்குப் போவோம்.” என்று கூறிக்கொண்டே வெளியே வந்தாள். ராஜேஷும் வெளியே வந்தான். பூட்டினாள். டக் டக் என்று பந்தயக் குதிரை போல் நடந்தாள். எப்போதுமே அவளூடைய உயரமும் அவளூடைய வாளிப்பும், நிமிர்ந்து நிற்கும் மார்பகங்களும் அகலமான இடுப்பு, பின்னே தள்ளும் புட்டங்களால் அவள் நடைக்கு ஒரு கம்பீரம் இருக்கும். அத்துடன் சேர்ந்து உயர்ந்த போனிடெயில் அணிந்திருந்ததால், நிச்சயமாக அரேபியக் குதிரை போல் தான் இருந்தாள். இறங்கி வந்து, ராஜேஷ், தன் பைக்கை உசுப்பி உயிரேற்ற, அவன் பின்னால் எம்பி அமர்ந்தாள் ப்ரியா.
நீண்ட பாவாடை அணிந்திருந்ததால், ப்ரியா ஒரு பக்கம் கால் வைத்து அமர்ந்தாள். பாதுகாப்பாக ராஜேஷின் இடையைச் சுற்றி அவளது இடது கையும், அவனது வலது தோளின் மீது வலது கையும் போட்டு அமர்ந்திருந்தாள். சற்று மரியாதையான இடைவெளியில் அமர நினைத்தாள். ஆனால் இயலவில்லை. ராஜேஷ் மிகவும் படபடப்புடன் இருந்ததால், மிக விரைவாகவும், சற்றும் தாறும் மாறாகவும் வண்டி ஓட்டினான்.
“கேர்ஃபுல் ராஜேஷ்.” என்று எச்சரித்தபடி வந்தாள் ப்ரியா. அதனால், அவள் சற்று நெருங்கிதான் அமரவேண்டியிருந்தது. தன் பெரும் ஸ்தனங்களை ராஜேஷின் மீது தேய்த்து உரச நேர்ந்தது.
“அடாடா….” என்று அப்போது தான் உணர்ந்தாள் ப்ரியா. ப்ரா அணியாமல் வந்துவிட்டாள். இரவு எல்லா ஆடைகளையும் அவிழ்த்து முழு அம்மணமாக உறங்கும் வழக்கம் உண்டு. வீட்டில் தானே இருக்கின்றோம் என்ற அலட்சியத்தில், காலை எழுந்த பின்னர், உள்ளாடைகள் அணியாமல் பாவாடை, டி-ஷர்ட் அணீந்து வீட்டு வேலை செய்யத் தொடங்கியிருந்தாள். ராஜேஷ் வந்த அவசரத்தில், தான் உள்ளாடை அணியாமல் இருந்ததை மறந்து அப்படியே வந்துவிட்டாள். எப்போதாவது கணவன் சுனிலுடன் சேர்ந்து உல்லாசமாக வெளியே சுற்றும் போது அல்லது, பார் அல்லது டிஸ்கோத்தே செல்லும் போது மட்டும் தான் ப்ரா அணியாமல் அரசல் புரசலாக “காட்சி” காட்டும் ஆடை அணிவதுண்டு. மற்ற நேரங்களில், வீட்டை விட்டு வெளியே வந்தால் உள்ளாடைகள் இல்லாமல் வருவதே இல்லை. இன்று இப்படி செய்துவிட்டோமே என்று வருந்தினாள்.
அவளது மாபெரும் கொங்கைகள் தாராளமாக ராஜேஷின் முதுகின் மீது மெத்து மெத்து என்று மெத்தைகள் போல அமுங்கிக்கொண்டிருந்தன. மெல்லிய டி-ஷர்டுக்குள் இருந்த அந்த இரு முலைகளும் ராஜேஷின் திண்மையான தசைப்பிடிப்பான முதுகில் உரச உரச, ப்ரியாவிற்குள் தீப்பற்றி எரியத் தொடங்கியது.
கல்லூரியில் படிக்கும் போது, ராஜேஷ் மீது லேசான ஈர்ப்பு இருந்ததே தவிர, ப்ரியா என்றுமே அவனுடன் செக்ஸ் வைத்துக்கொள்ளவேண்டும் என்று விரும்பியது இல்லை. அதே போல், இவர்கள் திருமணங்களின் பின்னர், இருவரும் உறவினர் ஆனபின்பும், இவர்களிடையே தோழமை இருந்ததே தவிர, செக்ஸ் உணர்ச்சி என்றுமே இருந்ததில்லை.
ஆனால் முதன் முறையாக இன்று ராஜேஷைக் கட்டுத் தழுவிக்கொண்டு மோட்டார் சைக்கிளில் அமர்ந்திருந்த போது, தன்னுடைய பதட்டத்தையும் மீறி, ப்ரியாவிற்கு “ஏதோ” செய்தது. அன்று காலை அவளுக்கு மாமூலாகக் கிடைக்கவேண்டிய ஓழ், கணவனிடமிருந்து கிடைக்காததனால், சற்று அரிப்பு அதிகமாக இருந்தது. தன்னுடைய நாத்தனார்கள் நீரஜா மற்றும் ஸ்ரீஜாவின் நினைப்பும், அவர்களுடன் லெஸ்பியன் உறவு கொள்ளலாமா என்ற எண்ணமும் அந்த அரிப்பைச் சற்று அதிகமாக்கியிருந்தன. இப்போது, ராஜேஷின் அருகாமையும் அவன் மீது தன் பருத்த மார்பகங்கள் அமுங்கி உரசும் உணர்ச்சியும் சேர்ந்து “என்னவோ போல்” செய்தது.

ஐயகோ…. இதில் பேண்டீஸ் வேறு அணியவில்லையே… மை காட். நீளமான முழு பாவாடையின் கீழே இருந்து சில்லென்ற காற்று வேறு மேலே சென்று என்னவோ செய்கின்றதே….
ஆஆஹ்.. இந்த உணர்வுகள் எல்லாமும் சேர்ந்து ப்ரியாவின் நிப்பிள்களை உசுப்பிவிட. .. ம்ம்ம்.. சாதாரணமாகவே, உணர்ச்சி குறைந்த நிலையிலேயே, டி-ஷர்டைக் குத்திக் கிழிக்கும் மார்க்காம்புகள், இப்போது அதிகப்படியான குருதி ஓட்டத்தின் காரணமாக சட்டென்று தூக்கி எழும்பி, அவையிரண்டும் ராஜேஷின் முதுகில் அழுத்தமாக உரசி…. ம்ம்…
தவித்தாள் ப்ரியா…ஆனால் முதன் முறையாக இன்று ராஜேஷைக் கட்டுத் தழுவிக்கொண்டு மோட்டார் சைக்கிளில் அமர்ந்திருந்த போது, தன்னுடைய பதட்டத்தையும் மீறி, ப்ரியாவிற்கு “ஏதோ” செய்தது. அன்று காலை அவளுக்கு மாமூலாகக் கிடைக்கவேண்டிய ஓழ், கணவனிடமிருந்து கிடைக்காததனால், சற்று அரிப்பு அதிகமாக இருந்தது. தன்னுடைய நாத்தனார்கள் நீரஜா மற்றும் ஸ்ரீஜாவின் நினைப்பும், அவர்களுடன் லெஸ்பியன் உறவு கொள்ளலாமா என்ற எண்ணமும் அந்த அரிப்பைச் சற்று அதிகமாக்கியிருந்தன. இப்போது, ராஜேஷின் அருகாமையும் அவன் மீது தன் பருத்த மார்பகங்கள் அமுங்கி உரசும் உணர்ச்சியும் சேர்ந்து “என்னவோ போல்” செய்தது.