நானும், சாஹ்ராவும் மெல்ல நடந்து குடிசைக்கு செல்லும்போது ஏறக்குறைய இருட்டியது. அன்வர் அங்கே சில முஸ்லீம் பெரியவர்களிடம் பேசிக்கொண்டு இருந்தான். அவர்கள் முன்னால் டீ கோப்பைகளும், சில சமோசாக்களும் இருந்தது. நாங்கள் போனதும் அவர்கள் பேசுவது நின்றது. நாங்கள் போனதும் , அவர்கள் பேசுவதை நிறுத்திக்கொண்டனர். நாங்கள் குடிசைக்கு சென்றோம்.
அங்கே ஃபாத்திமா ஃப்ரஷ்ஷாக இருந்தாள்.
“தெவிடியா வந்துட்டா?” என்றாள் ஷப்னம் என்னை பார்த்து!
“வாயை மூடு” என்றாள் சாஹ்ரா! நான் ஆச்சரியத்தோடு அவளை பார்த்தேன். ஷப்னம் இப்போது ஸ்டன் ஆனாள்.
“அக்கா நீங்களா இப்படி பேசறது? இப்ப இவளுக்கு நீங்க ஸப்போர்ட் பண்றீங்களா?” என்றாள்.
“நீயும் இப்படித்தான் ஒரு நாள் வந்தே ஷப்னம். அப்போ நான் அட்ஜெஸ்ட் பண்ணிக்கல! அப்போ நான் கலாட்டா பண்ணி இருந்தா என்ன ஆயிருக்கும்?” என்றாள் சாஹ்ரா. நான் ஆச்சரியத்தோடு பார்த்தேன்.
ஷ்பனம் ஏதோ முனகிக்கொண்டு உள்ளே போனாள். ஆனால், வெளிப்படையாக ஒன்றும் பேசவில்லை. நான் சாஹ்ராவுக்கு உதவி செய்ய போனேன். அப்போ, அன்வர் உள்ளே வந்தான். வந்தவன் நேரே சாஹ்ராவிடம் போனான்.
“காஸியை நாளைக்கி வர சொல்லலாமா?” என்றான். சாஹ்ரா என்னை பார்த்தாள்.
“நான் இன்னிக்கு எல்லாரையும் கேட்டு சொல்றேன்” என்றாள்.
ஃபாத்திமா கொல்லென்று சிரித்தாள்.
“சரி! இருட்டாயிடுச்சி..எல்லாரும் படுக்கலாம்” என்றான் அன்வர்.
“சரி! நாங்க மூணு பேரும்?” என்றாள் ஃபாத்திமா!
“இல்ல….நீங்க நாலு பேரும் குடிசையில் படுக்கணும்! முக்கியமா ஷப்னம்” என்றதும் ஷப்னம் முறுக்கினாள். ஆனாலும் எதுவும் பேசவில்லை. சாஹ்ரா சிரித்துக்கொண்டே இரவு உணவு செய்ய ஆரம்பித்தாள். ஃபாத்திமா என்னை பார்த்து…!
“ராத்திரி செமையா இருக்க போகுது” என்று சொல்லி விட்டு ஃபாத்திமா என்னை பார்த்து கண்ணடித்தாள்.
வேகம், வேகமாக டின்னர் ரெடியானது. வழக்கம்போல ரொட்டிதான். எல்லாரும் சாப்பிட்டு முடித்ததும் சாஹ்ரா அந்த 5 பசங்களையும் வர சொன்னாள்.
“பசங்களா…நீங்கள் எல்லாரும் போய் நண்பர்கள் வீட்டுக்கு போங்க! அங்கதான் தூங்கனும்” என்று சொன்னவுடனே அந்த ஐந்து வாண்டுகளும் சென்று விட்டார்கள். இது வழக்கமாக நடக்கும் ஒன்று போல!
பசங்க எல்லாரும் போனதும், ஃபாத்திமா பாயை எடுத்து போட்டாள். குடிசை முழுதும் பாய் போடப்பட்டது.