ஆண்களை சுண்டி இழுக்கும் கட்டழகி – 1 90

அது..எதேச்சையா நடந்தது. அவன் ஒன்னும் நினைச்சிருக்க மாட்டான்.

அதில்ல விக்னேஷ்… வேலை வாங்குறதுக்காகத்தான்.. அந்த நோக்கத்தோடுதான் நான் என் தொப்புள் காட்டினேன்னு அவர் தப்பா நினைச்சிட்டா?

விக்னேஷ் அவள் அருகில் வந்து தலையை கோதிவிட்டான்.

அவன் அப்படி நினைக்க மாட்டான்டி… நீ எதையும் நினைச்சி கவலைப்பட்டுட்டு இருக்காதே… – அவளை சமாதனப் படுத்தினான்.

அன்று இரவு – ராஜ் போன் பண்ணினான். விக்னேஷ் எடுத்தான்.

ஹாய் விக்னேஷ்… கங்கிராட்ஸ்… வேலை ஓகே ஆயிடுச்சி. நாளைக்கு காமினிய ஆபிஸ் வரச்சொல்லு.

விக்னேஷுக்கு பெரிய relief ஆக இருந்தது. தேங்க்ஸ்டா என்று சொல்லிக்கொண்டே பெருவிரலை உயர்த்திக் காட்ட, காமினி வந்து போனை வாங்கிப் பேசினாள்.

தேங்க் யு ஸார்…

என்ன காமினி.. வீட்டுல ராஜ்னு உரிமையா சொன்னீங்க. இப்போ ஸார்னு சொல்றீங்க?

அதில்ல… நீங்க… அது உங்க கம்பெனி….

இருக்கட்டும். ஸ்டாப்ஸ சரி சமமா ட்ரீட் பண்ணனும்னு அப்பாவோட ஆர்டர். ராஜ்னே சொல்லுங்க.

ம்… சரிங்க ராஜ்….

நாளைக்கு மீட் பண்ணுவோம். குட் நைட்.

குட் நைட்.

மறுநாள் –

காமினி அந்த ஆபீஸுக்குள் நுழையும்போது அதன் பிரம்மாண்டத்தையும் அழகையும் பார்த்து வியந்தாள். அங்கே வேலை பார்க்க வந்திருப்பதே அவளுக்கு பெருமையாகவும் மிதப்பாகவும் இருந்தது. இந்த வாய்ப்பைக் கொடுத்த ராஜ் மேல் மரியாதை கலந்த மதிப்பு வந்தது.

தயங்கித் தயங்கி மெதுவாக அவனது அறைக் கதவை திறந்து “மே ஐ கமின் ஸார்” என்றாள்.

வளையல்கள் அணிந்த அவளது அழகிய கையையும், அவளது பாதி முகத்தில் தெரிந்த மை தீட்டப்பட்ட கவர்ச்சியான கண்ணையும் ரோஸ் கலர் உதடுகளையும் பார்த்து ஸ்தம்பித்துப் போய், யெஸ்…கமின்… கமின்… காமினி.. என்றான்.

நேர்த்தியாய்க் கட்டப்பட்ட புடவையில் குடும்பப் பாங்காக கொஞ்சம் தயக்கத்துடனும், கொஞ்சம் பதட்டத்துடனும், நிறைய அழகுடனும் பெண்பார்க்க வந்த மாப்பிள்ளை முன் நடக்கும் மணமகள் போல நடந்து வந்து நின்றாள் காமினி. என்னதான் வீட்டில் வைத்து அவளை பார்த்திருந்தாலும் விக்னேஷ் முன்னால் அவளை இன்ச் பை இன்ச் பார்த்து ரசிக்காமலேயே இருந்தான் ராஜ். இப்போதுதான் அவளது கண்களை, அவளது உதடுகளை, அவளது கழுத்தை, கழுத்தில் கிடக்கும் செயினை, காதில் ஆடும் தொங்கட்டத்தை…. ரசித்துப் பார்த்தான்.

ச்சே… எவ்வளவு அழகாக இருக்கிறாள்…. என்று வியந்தான். அதே நேரம் விக்னேஷ் தன்னை நம்பி தன் மனைவியை தன்னிடம் வேலைக்கு அனுப்பியிருக்கிறான் என்று மனசாட்சி சொல்லவே…. கண்ட்ரோல் செய்துகொண்டு கை நீட்டினான்.

வெல்கம் காமினி…. இருவரும் கைகுலுக்கினார்கள்.

உட்காருங்க…என்று சேரைக் காட்டினான். காமினி தன் இடுப்பிலிருந்தும் மார்புகளிலிருந்தும் புடவை விலகிடாதவாறு லாவகமாக அதை பிடித்துக்கொண்டு அடக்கமாக உட்கார்ந்தாள். அவளது கொழுத்த பின்னழகுகளை தாங்கிக்கொண்டிருக்கும் அந்தச் சேரை பொறாமையுடன் பார்த்தான் ராஜ்.