மறக்க முடிய பஸ் பயணம் 295

“கால் வலிக்குதா கயல், கொஞ்ச நேரம் பொறுத்துக்கோ”
“சரி” என்று சொன்னவள் முகத்தில் சந்தோசம் இல்லை

நானும் பேருந்தின் குழுக்கத்துக்கு கொஞ்சம் கொஞ்சமாக அனுசரித்துக்கொண்டு வந்தேன் சிறிது நேரத்திற்கு பிறகு மீண்டும் கயல் என்னை அழைத்தாள்

“அண்ணா நான் அந்த பக்கம் வரவா”
“கொஞ்ச நேரம் பொறுத்துக்கோடி” நானே நிற்க இடம் இல்லாமல் நெரிசலில் இருக்க அவளும் வந்தாள் சரியாக இருக்காது என்று அப்படி சொன்னேன். என் தங்கை கயலின் முகத்தை பார்த்தேன் மிகவும் வாடி இருந்தது

“சரி வாடி ரெண்டு பெரும் மாறி நிற்கலாம்”

என்று நான் சொன்ன உடனே அவள் கம்பியை தண்டி வர முயற்சி செய்தாள் ஆனால் அருகில் இருப்பவர்கள் யாரும் நகர்ந்து இடம் கொடுக்க முன்வரவில்லை அவள் மீண்டும் முயற்சிக்க அருகில் இருந்த பெண்

“ஏன்மா இப்படி இடிச்சிகிட்டே வர்ற” என்று எரிச்சலுடன் கயலை பார்த்து கேட்டாள்
“கொஞ்சம் இடம் கொடுங்க அவ இந்த பக்கம் வர ஆசைப்படுற”
“ஆமா இந்த கூட்டத்தில் நீங்க உரசிட்டு கொஞ்சிட்டு வர நாங்க இடம் கொடுக்கணுமாக்கும்”

அந்த பெண் அப்படி சொன்னதும் எனக்கு மிகவும் கோபம் வந்தது

“என்னாம்மா இப்படி பேசுற அவ என் தங்கச்சி”
“எல்லரும் இப்படி தான் சொல்றாங்க, எதை உண்மைன்னு நம்புறது”

கோபத்தில் அந்த பெண்மனியை முறைக்க என் தங்கை என் கையை பற்றிக் மேலும் பேசவிடாமல் தடுத்தாள்

“இருக்கட்டும்ன்னா!”
“கால் வலிச்சிதுன்னா கம்பில சாஞ்சிக்க”

என் தங்கை முகத்தில் சிரிப்பு இல்லை, மாறாக ஒரு பதட்டம் தான் தெரிந்தது எனக்கும் வருத்தமாக இருந்தது சிறிது தூர பயணத்திற்கு பிறகு தான் என் மனதில் அது தோன்றியது கயல் என்னிடம் எதோ சொல்ல முடியாமல் தவிக்கிறாள் அப்படின்னா யாராவது அவளை… எனக்கு மிகவும் கோபம் வர என் தங்கையை சுற்றி நோட்டமிட்டேன் அவள் உடல் நெளித்துக்கொண்டு இருப்பது மட்டும் தான் தெரிந்தது அவ்வபோது அவள் கையை பிடியில் இருந்து விலகுவதும் பின் பிடிப்பதுமாக இருந்தது என் சந்தேகம் சரியே ஆன தங்கையை சீண்டுவது யார் என்று தெரியவில்லை, தெரிந்தால் அவனை உண்டு இல்லை என்று செய்துவிட வேண்டும் என்று நோட்டம் விட்டேன் அந்த நேரத்தில் பேருந்து வேகம் பிடிக்க ஓட்டுநர் பேருந்தின் மைய பகுதியில் மங்கலாக எரியும் விளக்கை தவிர மற்ற விளக்குகளை அணைத்விட்டார். பேருந்து முழுவதும் இருட்டு படர யார் எங்கு இருக்கிறார்கள் என்று தெரியவில்லை என் தங்கை முன்பை விட அதிகம் நெளிவது மட்டும் தெரிந்ததும். அவள் அருகில் முகத்தை கொண்டு சென்று

“கயல் எதுவாக இருந்தாலும் என்கிட்டே சொல்லு நான் பார்த்துக்குறேன் ”
“யாருன்னு தெரியல்ன்னா ரொம்ப படுத்துறான் ”

நான் அவள் உடலில் யார் கை வைக்கிறார்கள் என்று கண்களை கூர்மையாக்கி பார்த்தேன் சிறிது நேரத்தில் கண்கள் கொஞ்சம் இருட்டுக்கு பரிச்சியம் ஆனது, இருந்தாலும் யார் என் தங்கையை சீண்டுகிறார்கள் என்று தெரியவில்லை தங்கையை சுற்றி ஐவர் இருந்தனர் இரு ஆண்கள் சீட்டில் உட்கார்ந்து இருந்தனர் ஒருவன் அவள் பின்னல் மற்ற இருவரும் பெண்கள் மூவரில் யாராக இருக்கும் என்று குழம்பினேன் எல்லோரும் அமைதியாக உட்கார்ந்து இருப்பது போன்றே தெரிந்தது பேருந்தில் இருந்த இருட்டு வேறு அவர்களுக்கு சாதகமாக மாறி இருந்தது

“கயல் யார்னு தெரியமாட்டேங்குது அவன் எங்க தொடுறான்னு சொல்லு நான் அங்கே பார்த்து பிடிச்சிடுறேன்”
“இப்ப முதுகை தடவுறான்னா”