பிறகு இரண்டு மூன்று நாள்கள் நான் நேரமே வர தொடங்கினேன் மாமியாரின் அரைநிர்வாண காட்சி எதுவும் காணலாம் என்று. எதுவும் நடக்கவில்லை. அந்த முலையை காண மனம் ஆவலாக இருந்தது. ஆனால் வாய்ப்பு வரவில்லை. ஒருதடவை அத்தை துணி மாறும்போது கதவை திறக்க போகும்போது கதவு உள்புறமாக தாழிட்டு இருந்தது. அப்படி இரண்டு மூன்று மாதங்கள் உருண்டோடியது. எனக்கும் மனைவிக்கும் கொஞ்ச நாட்கள் லீவு கிடைத்தது. சாயந்தரம் எல்லோரும் ஒண்ணா உட்கார்ந்து பேசும்போது நான் ஒரு பிட்டு போட்டேன் திருச்செந்தூர் கோவிலுக்கு போய் வரலாம் என்று. என் மனதில் பல திட்டங்களும் உருவாகியது. வீட்டில் இருந்தால் அத்தையை பார்த்து ஜொள் விட்டுட்டு, பாத்ரூம் போய் குலுக்கி தண்ணீர் வடிக்குறத தவிர வேறு எதுவும் செய்ய முடியாது. இப்படி வெளியே எங்கேயாச்சும் கூட்டி போனால் சான்ஸ் கிடைத்தால் அட்லீஸ்ட் உரசவாவது முடியும் என்று கணக்கு போட்டேன். சான்ஸ் நல்லா கிடைத்தால் என் காமராணி அத்தையை அனுபவிக்கவும் செய்யலாம். எப்படியோ பிளான் ஒர்க் அவுட் ஆனால் சரி. அத்தைக்கும் என் மனைவிக்கும் ரெம்ப சந்தோஷம். சரி போலாம் என உடனே வந்துகொண்டதும் இல்லாமல் ரெடி ஆகவும் தொடங்கினர். என் மனதில் லட்டு பொட்டியது. மனது கேட்டது ‘கண்ணா லட்டு தின்ன ஆசயா’…
நான் உடனடியாக டவுணுக்கு போய் திருச்செந்தூர் போகும் பஸ் விவரம் கேட்க காலையில் ஒரு பஸ் போகும் பிறகு நைட் தான் பஸ் என்றார்கள். காலையில் 8.30-க்கு புறப்படும் பஸ் டிக்கெட் புக்கிங் செய்துவிட்டு அப்படியே துணிகடையில் ஏறி மகனுக்கு ஒரு ஜோடி ட்றஸ் எடுத்தேன். பிறகு ஒரு யோசனை மனைவிக்கும் அத்தைக்கும் புடவை எடுக்கலாம் என்று. ஆளுக்கொரு புடவையும் எனக்கு ஒரு ஷர்ட்டும் எடுத்துகொண்டு வீட்டுக்கு வந்து காலையில் புறப்பட தயார் ஆனோம்.
திருச்செந்தூர் சென்றடைய நைட் 9 மணி ஆனது. ஒரு ஹோட்டலில் ரூம் போட்டோம். காலையில் குளிச்சுட்டு கோவிலுக்கு போகலாம் என்று எல்லோரும் படுத்து தூங்கினோம். காலையில் எழுந்தவுடன் மனைவி சொன்னாள் அத்தைக்கு பயங்கர தலைவலி. அவங்களால காலையில் குளிக்க முடியாது. கோவிலுக்கும் வரவில்லை என்று. எனக்கு பெரிய ஏமாற்றம். சேய்! இவ்வளவு தூரம் வந்துவிட்டு அத்தை கோவிலுக்கு வரவில்லை என்றால் நம் பிளான் ஒர்க் அவுட் ஆகாது. அத்தை கோவிலுக்கு வந்தால் வரிசையில் நிக்கும்போது பின்னால் இருந்து உரசவாவது முடியும். அட்லீஸ்ட் தோளில் கைவைக்கும் சாக்கில் தொடவாவது செய்யலாம். இப்ப ஒன்றும் முடியாம போச்சுண்ணு வருத்தம் ஆச்சு.
என் மனைவி மீண்டும் என்னிடம் பையன் இன்னும் தூங்கிக்கொண்டு இருக்கான். அம்மாக்கும் தலைவலி. அதனால் நாம் இருவரும் கோவிலுக்கு போய்வரலாம். அம்மா பையனை பார்த்துட்டு இங்கே இருக்கட்டும் என கூற, நான் உடனடியாக பாத்ரூம் போய் குளித்து ரெடியாகி இருவரும் கோவிலுக்கு போனோம்.
கோவிலில் நல்ல கூட்டம் ஆகயால் ரொம்ப நேரம் ஆகியது. தரிசனம் முடிந்து வெளியில் வர பசி எடுத்தது. இருவரும் டிபன் சாப்பிட்டுவிட்டு, அத்தைக்கும் டிபன் வாங்கிகொண்டு ஹோட்டல் வந்தோம்.ரூமுக்கு வந்ததும் அத்தை கதவை திறந்தார். அத்தையை பார்த்து நான் அசந்து போய் அப்படியே சிலையாக நின்றேன். ஆரஞ்சு நிறத்தில் உள்ள ஒரு ஸ்லீவ்லெஸ் ஜாக்கெட்டும் நான் வாங்கிகொடுத்த வெள்ளையில் பூபோட்ட புடவையும் உடுத்தி, தேவலோக சுந்தரியாக மிக கவர்ச்சியாக எங்கள்முன் நின்றிருந்தார் என் அத்தை.மாமியார் நல்ல மாநிறமாக இருப்பதால் ஸ்லீவ்லெஸில் தெரிந்த வழவழப்பான கைதண்டையை பார்க்க எனக்கு ஏதேதோ ஏக்கம் தோன்றியது.
அத்தை: என்ன இருவரும் இவ்வளவு லேட் ஆனீங்க?.
நான்: பயங்கர கூட்டம் அத்தை(குரல் லேசாக இடறியது)
மனைவி: அம்மா! உங்க தலைவலி எப்படி இருக்கு?.
அத்தை: இல்லம்மா.. கொஞ்சம்கூட குறையல.
மனைவி: இது ஏது அம்மா! நீங்க போட்டிருக்கும் ஜாக்கெட்.இது தான் கெடச்சுதா உங்களுக்கு போட?.
அத்தை: என்னம்மாடீ.இந்த ஜாக்கெட் போட்டா போர் ஆக இருக்கா?. நீ வந்தபிறகு உன்னை காட்டிட்டு அவுக்கலாம் என்று தான் இருந்தேன். ஆரம்பத்தில் தைத்தது. உன் அப்பாக்கு இந்தமாதிரி போடுவது பிடிக்காது. அதனால் போடுவதே கிடையாது. நேற்று வீட்டில்வைத்து பார்க்கிறப்ப பிரச்சனை இல்லைன்னு நினைத்தேன். பிறகு நீங்க வாங்கிகொடுத்த புடவைக்கு மேச்சாகவும் இருந்தது. அதான் போட்டேன்.
மனைவி: நேற்று போட்ட ஜாக்கெட் எங்கே?
அத்தை: அது வாஷ் பண்ணலம்மா. பேக்கில இருக்கு.
எல்லாம் கேட்டுகொண்டிருந்த நான் சொன்னேன் என்னடி பிரச்சனை. அத்தைக்கு இந்த ஜாக்கெட் நல்லா சேருது. அத்தை இதை போட்டாவே போதும். அப்படியே பிரச்சனையா இருந்தாலும் சேலையை எடுத்து போர்த்தினால் போதும்.
அத்தை: ஆமாம் தம்பி…
மனைவி: ம்ம்ம்… நீங்க சொல்லுறதும் சரி தான்.
டிபன் சாப்பிட்டுவிட்டு அத்தை சொன்னாங்க தலைவலி குறையவே இல்லை. அதனால பையனையும் கூட்டி நீங்க கோவிலுக்கு போய்வாங்க. நான் இன்னொருமுறை வரும்போது போய்க்கிறேன் என்று. எனக்கு மொத்தத்தில் வருத்தம் கூடியது. எல்லா நம்பிக்கையும் கைவிட்டு போறமாதிரி ஒரு உணர்வு என்னுள் புகுந்து கொண்டது…
அத்தை: இன்றைக்கும் பஸ்ஸில் போகவேண்டியிருக்குல்லம்மா…எனக்கு தலைவலி அதிகம் ஆனால் உங்களுக்கு தான் சிரமம்.
மனைவி: அப்ப சரி. சீக்கிரமே ஓடிப்போய் பையனை சாமி கும்பிட வச்சுட்டு வந்திடறோம்.
நான்: டீ… நீங்க அம்மாவும் பையனும் போய்ட்டு வாங்க. நான் அத்தைக்கு துணையா இங்கே இருக்கேன். அப்படி பண்ணினா நீங்க பெண்கள் வரிசையில் போனால் சீக்கிரமே சாமி கும்பிட்டு வரலாம்.
அத்தை: அப்படிண்ணா நானும் வாரேன்மா..
மனைவி: வேணாம்மா… நீ படுத்து நல்லா ரெஸ்ட் எடு. நானும் பையனும் போய்ட்டு வரோம்…
இருவரும் கிளம்பி போனார்கள்.நான் கதவை பூட்டி தாழிட்டு வந்தேன். பிறகு டீவீ போட்டு பார்க்க தொடங்கினேன். அத்தையிடம் படுத்துக்க சொன்னேன். அத்தை எப்பவும் புடவையை தொப்புளுக்கு கீழே தான் கட்டுவார்கள். நான் டீவீயை பார்த்துகொண்டிருந்தாலும் என் மனம் முழுவதும் அத்தையின் அக்குளும், முலையும், தொப்புளுமே நிறைந்து இருந்தது. எப்படி ஒரு தடவை பிடிக்கலாம் என்று நினைத்து என் தலையை புண்ணாக்கினேன். தண்ணீர் குடிக்கலாம் என்று எழுந்த நான் கண்ணாடி வழியாக கட்டிலில் படுத்து கிடைக்கும் அத்தையின் கோலத்தை கண்டேன்.கையை தலைக்குமேல் வைத்திருக்க, கண்ணாடியினூடே ஒரு துளிகூட ரோமம் இல்லாத அத்தையோட அக்குளை கண்டதும் என் தம்பிக்கு விழிப்பு வந்து படமெடுத்து ஆட தொடங்கினான். என் உடம்பு நடுங்க தொடங்கியது. எனக்கு எப்படியாவது அத்தையை பிடிக்க தோன்றியது. நான் அத்தை பக்கத்தில் போய் நெற்றியில் கைவைத்தேன்.