“டேய் பொறுக்கி…விட்றா என்ன…” என்று அத்தை மறுபடியும் செல்லமாக அதட்டினாள்.
நான் அவள் அதட்டலை கண்டுகொள்ளவில்லை.
“ஏய்…இப்ப என்ன விடப்போறியா இல்லயா…” என்று இப்போது சற்று கோபப்படுவது போல முகத்தை வைத்துக்கொண்டு மிரட்டுவது போல் சொன்னாள்.
அவள் கோபம் நிஜமல்ல என்று எனக்குத் தெளிவாகத்தெரிந்த காரணத்தால் நான் அவளை மேலும் நெருங்கி நின்று, என் கைகளால் இறுக்கியணைத்தேன்.
“டேய்…டேய்…டேய்…என் செல்லம் இல்ல…என் திருட்டுபடவா இல்ல…அத்தய விட்றா…அப்பறம் நைட் டின்னர் ரெண்டு பேருக்கும் ஒன்னும் கிடையாது…விட்றா…செல்லம்…வைரம்…விட்டுடுடி…” என்று இப்போது செல்லம் கொஞ்சினாள்.
“ஹ்ம்ம்…போ அத்த…அதெல்லாம் விட முடியாது…நான் வந்து அழ்கா உன் பின்னால நின்னுக்குனு உன்ன கட்டிப்புடிச்சிக்குனுதான் இருப்பேன்…போ…” என்று நான் ஒரு குழந்தையைப்போல் அடம்பிடித்தேன்.
“என் செல்லம் இல்ல…விட்டுடுடா செல்லம்…இல்லன்னா, நான் சமைக்கும்போது அடுப்புல என் கை சுட்டுடும்…காய்கறி நறுக்கும்போது கத்தி விரல அறுத்துடும்…அப்றம் நீ இங்க வந்ததுக்கு அர்த்தமே இல்லாம போயிடும்…” என்று என்னை அத்தை செல்லமாய் அதட்டிவாறே தன் கைகளால் அவள் இடுப்பைச்சுற்றி வளைத்துக்கொண்டு இருந்த என் கைகளை விலக்க முயன்றாள்.
“ஓஹ்…அப்படி ஒரு மேட்டர் இருக்கா…ஆமாமாம்…அதியசமா கெடச்ச இந்த சந்தர்ப்பத்த கெடுத்துக்க எனக்கும் ஆசயில்ல…ஹ்ம்ம்…சரி அத்த…” என்று கூறிக்கொண்டே அத்தையின் முயற்சிக்கு முரண்டுபிடிக்காமல் என் கைகளை இலகுவாக்கி அவள் அவற்றைத் தன் இடுப்பிலிருந்து விலக்க உதவினேன்.
“பட்டுக்குட்டிடா நீ…அத்த சொன்னதும் புரிஞ்சிக்கின…சரி…சரி…போய் ஹால்ல உட்காந்து டிவி பாரு…இதோ…ஒரு ஒரு மணி நேரத்துல சமையல் ரெடி பண்ணிடறேன்…” என்று கூறிக்கொண்டே துரிதகதியில் இயங்கினாள்.
அத்தை சமையலில் கைதேர்ந்தவள். அவள் சமைக்கும் உணவின் சுவை எங்கள் குடும்பத்தில் உள்ள அனைவருக்கும் தெரியும். சில நாட்கள் அத்தை தான் சமைத்ததை எங்கள் வீட்டிற்கு எடுத்துவருவதுண்டு. என் அம்மா எங்கள் அனைவருக்கும் பிரித்து கொடுத்து, அத்தை சமைத்தது என்றும் சொல்லுவாள். அதன் சுவை அற்புதமாயிருக்கும்.
அடுத்த ஒன்றரை மணி நேரம் கடந்தது ஒரு அதிசயமான விஷயம்தான். அத்தை சமையலறையில் விரைவாகச் சமைத்துக்கொண்டிருந்தாள். நான் டிவியில் சேனல் மாற்றி மாற்றி வைத்துப் பார்த்துக்கொண்டிருந்தேன். ஒன்றிரண்டு சேனல்களில் சற்றே ரசிக்கும்படியான நிகழ்ச்சிகள் ஒளிபரப்பினார்கள். அதுவும் எனக்கு உதவியது நேரத்தைப் போக்க.
மணி ஒன்பது என்று அத்தையின் வீட்டு வரவேற்பறையில் சுவற்றில் மாட்டியிருந்த கடிகாரம் சொல்லியது.
“சுதா…நைட் சாப்பாடு ரெடி…சாப்டலாமா?” என்று அத்தை சமையலறையிலிருந்து குரல் கொடுத்தாள்.
அத்தை வீட்டில் உணவருத்தும் மேஜை சமையலறையிலேயே இருந்தது.
“இதோ வரேன்…” எனக்கும் அப்போது நல்ல பசியெடுத்திருந்தது.
சமையலறையில் இருந்த உணவருந்தும் மேஜையில் இருந்த ஒரு நாற்காலியில் நான் அமர்ந்துகொண்டேன். அத்தை தான் சமைத்ததையெல்லாம் அழகாய் அந்த உணவருந்தும் மேஜையில் அடுக்கி வைத்திருந்தாள். அத்தை எனக்கருகில் நின்று கொண்டு எனக்கு உணவு பரிமாறினாள். வேகமாக சமைத்திருந்த போதிலும் அத்தை எனக்குப் பிடித்த உணவுப்பதார்த்தங்களையே சமைத்திருந்ததைக் கண்டது என் உள்ளம் பூரித்தது.
அத்தை அன்று சமைத்தது, முருங்கைக்காய், மாங்காய் சாம்பார், ரசம், முட்டை வேக வைத்து வறுத்தது என்று அளவாக சமைத்திருந்தாள்.
“அய்…எனக்கு ரொம்ப புடிச்ச முருங்கா சாம்பார்…” என்று சலப்பிக்கொண்டே நான் சாப்பிட்டேன்.
“எனக்குத் தெரியுன்டா…உனக்குப் பிடிக்கும்னு…அம்மா சொல்லிருக்கா…” என்றாள் அத்தை.
“சரி…சரி…நீயும் உக்காந்து சாப்பிடு…” என்றேன்.
“இல்லடா…அடுப்படியில நின்னு சமைச்சதால, உடம்பெல்லாம் ஒரே வேர்வையா இருக்கு…இந்த நெலமைல எனக்கு சாப்பிட புடிக்காது…ஒரு குளியல் போட்டுட்டுத்தான் நான் சாப்பிடுவேன்…”
“ஓ…நைட் ஒன்பது மணிக்கு மேல குளிக்கப்போறியா? ” என்று நான் ஆச்சரியமாய் கேட்டேன்.
“ஆமான்டா…ஏன்…நைட்டு ஒம்போது மணிக்கு மேல குளிக்கக்கூடாதுன்னு சட்டம், கிட்டம் ஒன்னும் இல்லியே…” என்று நக்கலாய்ச் சிரித்தாள்.
“இ…இல்ல…நைட்ல குளிச்சா, ஜொரம், கிரம் வந்துடப்போகுதுன்னுதான்…” என்று உண்மையான அக்கறையுடன் கேட்டேன்.
அத்தை அந்த அக்கறையில் உள்ளம் குளிர்ந்தாள் என்று எனக்குத்தோன்றியது.
,,,mudiyala,,, eanda eavlo neramta mollya mattum sapuva…..okka yaru varuva….idu eallam story’yada….