மாரியம்மாவிடம் பணிவாக நடந்து கொள்வதே நல்லது என உணர்ந்தேன். “அக்கா சாரிக்கா.. சாரிக்கா. எதையும் சொல்லிடிதிங்க. அப்புறம் அசிங்கமாகிடும். என் படிப்பு கெட்டு போயிடும்” என கெஞ்சினேன். அவள் இன்னும் கோபமாக இருந்தாள்.
“நாயினு சொல்லிட்டேனு.. அவ்வளவு கத்தின.. நான் நாயினுதான் உன்னை கூப்பிடுவேன். சரியா” என கோபமாக சொன்னாள்.
எனக்கு இதிலிருந்து தப்பித்தால் போதுமென தோன்றியது.
“என்னடா”
“சரிக்கா..” என்றேன். வேறு வழியில்லாமல். மாரியம்மாவுக்கு நான் பயப்படுகிறேன் என தெரிந்தது குதுகளமானாள்.
“நான் சொல்லபடியெல்லாம் கேட்டு நடந்தா.. நீ தப்பிச்ச.. இல்லைனா உன் எதிர்காலம் கோயிந்தாதான். புரியுதா”
நான் புரியுது என தலையை ஆட்டினேன்.
“வாயை திறந்து சொல்லுடா நாயே”
“சரிக்கா”
“என்னாது சரிக்கா.. சொரிக்கானு.. எஜமானினு சொல்லு.”
அடங்கொன்னியா நாய்க்கச்சிக்கு திமுற பார்த்தியா. ஒரு ஆள் சிக்குனதுக்கு இப்படி வைச்சு செய்யறாளே… வேற வழியே இல்லை..
எத்தனை காலம் நம் முன்னோர்களை இவளது முன்னோர்கள் எஜமான் என அழைத்திருப்பார்கள். சொன்ன வேலையெல்லாம் ஏன் என எதிர் கேள்வி கேட்காமல் செய்திருப்பார்கள். நம் முன்னோர்கள் செய்த பாவங்கள் நம் மீது விடிவதாய் எண்ணிக் கொள்வோம்.
“சரிங்க எஜமானி” என்றேன். அவள் முகத்தில் புன்னகை படர்ந்தது. பல காலம் அவள் எத்தனையோ பேரை எஜமானி என அழைத்திருப்பாள். முதன் முதலாக நான் அவளை எஜமானி என்றதும் அவள் முகத்தில், உள்ளத்தில் மகிழ்ச்சி தெரிந்தது.
“இந்த லேப்டாப்ல பிட்டு படம் இல்லாம.. அஜித் விஜய் படம் ஏதாவது வைச்சிருக்கியா? நாயே”
“விஷ்வாசம் இருக்கு எஜமானி”
“ஆங்.. அப்ப அதை போடு. நான் பார்த்துட்டு இருக்கேன். நீ இந்த ரூமை சுத்தம் பண்ணி வை. வெளக்கமாரை எடுத்து தூசி பறக்காம கூட்டு”
நான் படத்தை அவளுக்கு போட்டுக் கொடுத்துவிட்டு விளக்குமாறை எடுத்து கூட்டினேன். மாரியம்மா ஒய்யாரமாக என் கட்டில் மெத்தையில் படுத்துக் கொண்டு படம் பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள். ஹெட்போன் வேறு.
காலக்கொடுமைடா கந்தா என புலம்பிக் கொண்டே கூட்டி முடித்தேன். அவள் பக்கத்தில் வந்து “முடிச்சுட்டேன் எஜமானி” என சொன்னேன். ஆனால் அவள் காதில் வாங்கவே இல்லை. நான் அவளைத் தொட்டு உலுக்கினேன்.
மாரியம்மா ஹெட் போனை காதிலிருந்து எடுத்தாள்.
“எதுக்கு நாயே.. என்னை தொட்ட..”
“எஜமானி.. கூட்டி முடிச்சுட்டேன்.”
“அதுக்கு தொட்டு உலுக்குவியா தேவுடியா பெத்த நாயே. எஜமானினு வாயில கூப்பிட்டா மட்டும் போதாது. எஜமானினு மனசுல நிக்கனும். ” என சொல்லிக்கொண்டே ஓங்கி பொளேர் என ஒரு அரைவிட்டாள். எனக்கு கிறுகிறு என வந்தது. ஒரு பெண் அடித்ததுக்கே இப்படியா? அதுவும் ஒரே ஒரு அடிக்கு..
“நீ இப்ப பண்ணுனது தப்பு..” என மாரியம்மா கூற.. நான் கன்னத்தில் கையை வைத்து தேய்த்துக்கொண்டே தலையை குணிந்து நின்றேன்.
“ஒத்துக்கரியா? இல்லை இன்னொரு அரை விடட்டுமா” என கத்தினாள்.
“வேண்டாம் எஜமானி. நான் ஒத்துக்கிறேன். இது என் தப்புதான்.”
“இந்த தப்புக்கு என்ன தண்டனை தெரியுமா?” என மாரியம்மா கேள்வி கேட்டாள்.
நான் மௌனமாக நின்றேன்.
“பதில் சொல்லுடா நாயே”
“தெரியலை எஜமானி”
“என் ஒன்னுக்க குடிக்கனும்”
“ஐய்யோ கன்றாவி என்னால முடியாது. ” தொட்டதற்கு இவ்வளவு பெரிய தண்டனையா? என மனம் புழுங்கியது.
“என்னாது முடியாதா?. அப்ப வா உங்க மாமிக்கிட்ட போவோம். உன் லேப்டாப் லீலைகளை சொல்வோம்.”
எனக்கு மாரியம்மாவின் கொடூரமனம் தெரிந்தது. இனி வேறு வழியில்லை. அவள் சொல்வதை கேட்டுதான் ஆகவேண்டும். முடியாது என்ற பேச்சுக்கே இடமில்லை. சிடுசிடுவென முகத்தை வைத்திருக்கும் மாமியை பார்த்தாலே பயம் உண்டாகும். அவளிடம் என் லீலைகளை மாரியம்மா சொன்னால் நான் என்ன கதி ஆவேன்.
மாரியம்மா எழுந்து பாத்ரூமுக்குள் போனாள். அவள் சேலை கட்டிய அழகில் சூத்து கும்மென அசைந்தது. என் சுன்னி வெடைத்தது. நானும் அவளின் பின்னாலேயே போனேன். அவளின் பின்னழகை ரசித்துக்கொண்டே..
பாத்ரூம் உள்ளே சென்றதும் “அந்த டவுசரை கழட்டி போடுடா நாயே..” என்று கட்டளை இட்டாள். நான் பெர்முடாசை கழட்டினேன். என் நீள சுன்னி விடைத்துக் கொண்டு நின்றது.
“தேவுடியா பெத்த நாயே.. இப்படி பூலை வளர்த்து வச்சிருக்க.. இப்ப ஏன் விடைச்சு நிக்குது என்னைப் பார்த்தா?”
“ஆமாம் எஜமானி”
Please Continue