வணக்கம் நண்பர்களே நான் இதுக்கு முன்னாடி 2 கதை எழுதினேன், அதுக்கு நீங்க வரவேற்பும் ஆதரவும் தராத காரணத்தால் அதை பாதியிலேயே விட்டுவிட்டு போக வேண்டியதா போச்சு அதற்கு முதலில் என்னை மன்னிக்கவும். இந்தக் கதையை அந்தமாதிரி பாதியில விட்டுட்டு போக மாட்டேன். இந்த கதைக்கு உங்களுடைய ஆதரவு எனக்கு வேண்டும். சரி இனி கதைக்கு போவோம்.
பாண்டி, சுரேஷ் & கண்ணன் 3 பேரும் நண்பர்கள். வயசு 18. அப்பா அம்மா கிடையாது. அனாதை ஆசிரமத்தில் வளந்தவங்க.10 வது வரை படிச்சிட்டு ஒரு கார் கம்பெனில வேலை செய்றாங்க. மாசம் 3000 சம்பளம். 3 வேலையும் சாப்பிடுக்கலாம். அங்கேயே தங்கிக்கலாம். 3 பேருக்கும் சின்ன வயசுல இருந்து ஒரு ஆசை தாய்ப்பால் குடிக்கணும். இவங்க 3 பேரும் பிறந்ததும் goverment hospitala போட்டுட்டு யாருக்கும் தெரியாம ஓடி போய்ட்டாங்க. தகாத உறவு முறையில பிறந்தவங்க.அப்புறம் goverment இவங்கள ஒரு அனாதை ஆசிரமத்தில் சேத்துட்டாங்க. ஆசிரமத்தில் வளர்ந்ததால் தாய்ப்பால் குடிக்க வாய்ப்பு இல்ல. இப்போ புரியுதா இவங்களுக்கு ஏன் இந்த ஆசை வந்துச்சின்னு. ஒரு நாள் ஞாயிற்றுகிழமை வேலை விடுமுறை என்பதால் பக்கத்தில் இருக்கும் ஒரு கிணத்துக்கு குளிக்க போனாங்க அப்போ மணி மாலை 4.குளிச்சி முடிச்சி டிரஸ் மாத்திட்டு கிளம்பி கொஞ்ச தூரம் போய் இருப்பாங்க. அப்போ ஒரு பெண் கிணத்துல விழுந்து நீச்சல் தெரியாம தத்தளிச்சிட்டு இருந்தசங்க. உடனே பாண்டி போய் தண்ணில குதிச்சி அவங்களை காப்பாத்தி மேலே தலைக்கு கொண்டு வந்தான்.
“என்ன ஏன் காப்பாத்துன நா உசுரோட இருக்க கூடாது “.
“ஏன் அப்படி சொல்றீங்க, நீங்க ஏன் சாகனும் “.
“நா அதிர்ஷ்டம் இல்லாதவ பிறக்கும் போதே அம்மா அப்பாவை இழந்துட்டேன். அப்புறம் ஒரு அனாதை ஆசிரமத்தில் வளர்ந்தேன். ஒருத்தன் என்னை காதலிச்சான் எனக்கும் அவனை பிடிச்சி இருந்துச்சி ஆன அவங்க வீட்டில ஒதுக்கல ஓடி போய் கல்யாணம் பண்ணிக்கிட்டோம். 3 மாசத்துக்கு முன்னாடி ஒரு ஆக்சிடென்ல அவன் செத்து போய்ட்டான். அவனை என்னால மறக்க முடியல அதான் சாக போறேன். ”
“அப்படி சொல்லாதீங்க உங்க குழதைகளுக்குகாக நீங்க வாழனும் “.
“குழந்தை இருந்துச்சி ஆனா இப்போ இல்ல “.
“ஏன் என்ன ஆச்சி “.
“எங்களுக்கு கல்யாணம் ஆகி பத்து வருஷம் ஆச்சி ஆனா குழந்தையே இல்ல, எதோ கடவுள் புண்ணியத்துல இப்போதான் 6 மாசத்துக்கு முன்னாடி ஒரு பையன் பொறந்தான். ஆனா அவனும் என் புருஷன் செத்து போன அதே ஆக்சிடென்ல செத்து போய்ட்டான்”.இதை சொல்லிட்டு இருக்கும் போதே அழ ஆரம்பிச்சிட்டா.
“ஆழாதீங்க நாங்களும் உங்களை மாதிரி ஒரு அனாதை. இனிமேல் உங்களுக்கு நாங்க இருக்கோம் “இதை கேட்டதும் கொஞ்சம் அமைதியானால்.
“நீங்க சாக கூடாது உங்க எதிரிங்க முன்னாடி நீங்க வாழ்ந்து காட்டணும்…உங்க வீடு எங்க இருக்கு சொல்லுங்க நாங்களே உங்கள வீடு வரைக்கும் வந்து விட்டுட்டு வரோம்”.இப்போ அவ மனசில இவன் சொல்வதும் சரிதான் நாம சாக கூடாதுனு தோணிச்சி.
“என் வீடு இங்க இருந்து 1 கிலோமீட்டர் தூரத்தில் இருக்கு”.
4 பேரும் அவ வீடு போய் சேர 15 நிமிஷம் ஆகும் என்பதால் பேசிக்கிட்டே நடக்க ஆரம்பிச்சாங்க
“அக்கா உங்க பேரு என்ன? “.பாண்டி கேட்டான்.
நல்லா இருக்கு
சூப்பர் ப்ரோ கண்டினியூ பண்ணுங்க கதை சூப்பரா இருக்கு அமேசிங் பென்டாஸ்டிக் வேறலெவல்