“சந்தோஷ், வீட்டுக்கு கொஞ்சம் வந்துட்டு போக முடியுமா..? என் கம்ப்யூட்டர்ல கொஞ்சம் ப்ராப்ளம். வந்து சரி பண்ணி குடுடா. ப்ராஜெக்ட் வேலையெல்லாம் இருக்கு” என்றாள்.
“சரி ரம்யா, இன்றும் அரைமணி நேரத்துல வந்துடறேன்..!!” என்று சொல்லிவிட்டு, வேகவேகமாக குளித்து முடித்து, பாடி-ஸ்ப்ரே அதுஇதுவென்று அலங்காரத்தில் நேரத்தை வீணாக்காமல், என் பைக்கை எடுத்துக்கொண்டு, ரம்யாவின் வீட்டுக்கு விரைந்தேன்.
ரம்யாவின் வீட்டுக்கு செல்வதற்கு முன் என்னைப் பற்றியும், என் தோழி ரம்யாவைப் பற்றியும்..
நான் சந்தோஷ். பைனல் இயர் கம்ப்யூர்ட்டர் இன்ஜினியரிங் மாணவன். என் கல்லூரியில் என்னைத் தெரியாதவர்கள் என்று யாரும் இருக்க முடியாது. காரணம், பெண்களை கொள்ளை கொள்ளும் ஹான்ட்சமான அழகும், ஜம்மில் ஒர்க்-அவுட் செய்த கட்டுக்கோப்பான உடம்பும், எங்கள் கல்லூரிலேயே டாப்-ஸ்கோர் எடுக்கும் திறமையும் சேர்ந்து எனக்கென்று அந்த கல்லூரியில் ஒரு தனி இடத்தைக் கொடுத்திருந்தது.
நான் படிப்பது “கம்ப்யூர்ட்டர் இன்ஜினியரிங்” என்பதால், என் வகுப்பில் அழகான பெண்கள் ஏராளம். என் வகுப்பு பெண்கள் மட்டுமல்லாது, பிற வகுப்பு பெண்களுக்கும் என் மீது ஒரு கண்.
கல்லூரியில் பசங்க சிலர் கேங் சேர்ந்து பெண்களை சைட் அடிப்பதுபோல், பெண்கள் கேங் சேர்ந்து என்னை சைட் அடிப்பார்கள். அப்போது பூவுடன் சேர்ந்து நாரும் மணப்பது போல, நச்சு பிகர்களுடன் சேர்ந்து சில சப்பை பிகர்களும் என்னை சைட் அடிப்பதை பார்க்கும்போது எனக்கு கர்வமாக இருக்கும்.
நான் நினைத்திருந்தால், கல்லூரியில் தினம் ஒரு கூதியை ஓத்துத் தள்ளியிருக்க முடியும். ஆனால் நானோ அதற்கு நேர் எதிரானவன்.
என்னைப் பொறுத்தவரை “கல்லூரி காலம் படிப்பதற்கு மட்டும்தான். அதை வீணாக்கிவிட்டால் வாழ்க்கையே வீணாகிவிடும்”. அதனால் நான் இதுபோன்ற விஷயங்களை கண்டுகொள்வது கிடையாது.
சில சமயங்களில் சில பெண்கள் தானாகவே முன்வந்து எனக்கு லவ் ப்ரப்போஸும் செய்திருக்கிறார்கள். ஆனால் நான் எதையும் ஏற்றுக்கொள்ளவில்லை. அதனால் என்னை “திமிர் பிடித்தவன்” என்று சிலர் சொல்வார்கள். சிலர் “எனக்கு தலைக்கணம்” என்று சொல்வார்கள்.
ஆனால் இதுபோன்ற விமர்சனங்கள் எதையும் நான் காதில் போட்டுக்கொண்டது இல்லை. என் கனவு எல்லாம் நான் ஒரு சிறந்த கணிப்பொறியாளன் ஆக வேண்டும் என்பதுதான்.
நான் பெண்களை திரும்பிப் பார்க்கதாததற்கு இதுமட்டும் காரணமல்ல. எனக்கு பெண்களிடம் வெறும் பொழுது போக்கிக்காக மட்டும் பழகுவது பிடிக்கவில்லை. அதையும் தாண்டி, நட்பு, காதல் என்று பெண்ணிடத்தில் அனுபவிக்க என்னென்னவோ இருக்கிறது. காதல் என்ற பெயரில் பார்க்கில் கொஞ்சி, தியேட்டரில் தடவி, கட்டில் வரை சென்று காரியம் முடிந்ததும் நைசாக கழண்டுகொள்ளும் ஆணாக இருக்க எனக்கு விருப்பமில்லை.
ஒரு பெண்ணிடம் ஒரு முறை மனதைத் தந்துவிட்டால், அவளோடுதான் கடைசிவரை என் வாழ்க்கை என்ற கொள்கையில் நான் உறுதியாக இருந்தேன்.
நான் காதலிக்கும் பெண் எப்படி இருக்க வேண்டும் என்று, ஒரு புத்தகம் எழுதும் அளவுக்கு கற்பனைகள் செய்துவைத்திருக்கிறேன். ஆனால் கல்லூரியில் என்னைச் சுற்றியுள்ள பெண்களில் நான் எதிர்பார்ப்பதுபோல எந்த பெண்ணையும் பார்த்ததில்லை..!! அப்படிப்பட்ட பெண்களின் காதலை நான் ஏற்றுக்கொண்டதில்லை.
ஆனால் மனம் ஒரு குரங்கு என்று சொல்வார்கள். அது எப்போது எப்படி மாறும் என்று யாராலும் யூகிக்க முடியாது. முனிவர்களே அதற்கு விதிவிலக்கல்ல என்னும்போது நான் மட்டும் என்ன..?
அதனால் கல்லூரியில் நான் விரும்பாத எந்தப் பெண்ணும் என்னை கவர்ந்துவிடாமல் இருக்க, நான் பெண்களைவிட்டு விலகியே இருப்பேன். அதற்காக என்னை சாமியார் என்று என் நண்பர்கள் கிண்டல் செய்வார்கள்.
பெண்கள் விஷயத்தில் நான் என் நண்பர்கள் சொன்னபடி சாமியார் போல நடந்துகொண்டாலும், ஒரு சராசரி ஆணாக எனக்கும் உணர்ச்சிகள் இருக்கத்தான் செய்கிறது. அந்த உணர்ச்சி வரம்பு மீறும்போது, நான் சிந்திய விந்துவைப் பற்றி எனக்கும், என் பாத்ரூம் சுவர்களுக்கும்தான் தெரியும்.