அன்று காலை நான் படுக்கையிலிருந்து எழுந்தபோது மணி ஒன்பதைத் தாண்டியிருந்தது. முந்தைய நாள் இரவு, 2 மணிவரை விழித்திருந்ததால் ஏற்பட்ட விளைவுதான் இது..!! கண்களில் இருந்த எரிச்சல், இன்னும் கொஞ்சம் தூக்கம் தேவை என்பதை உணர்த்தினாலும், அதற்கு மேலும் சோம்பேறித்தனமாக படுக்க மனம் வரவில்லை. அதனால் கட்டிலில் இருந்து எழுந்து இடப்பக்கமும் வலப்பக்கமுமாக உடலை வளைத்து, சோம்பல் முறித்தேன்.
என் மனது எதையோ சாதித்து முடித்த சந்தோஷத்தில் இருந்தது. காரணம், நேற்று இரவோடு இரவாக எனது இறுதியாண்டு ப்ராஜக்ட் வேலைகளை எல்லாம் முடித்துவிட்டேன் என்பதால்தான்..!!
எங்களது இறுதியாண்டு ப்ராஜக்டை முடிப்பதற்கு மொத்தம் பத்து நாட்கள் விடுமுறை தரப்பட்டிருந்தது. அதற்குள் எல்லா ப்ராஜக்ட் வேலைகளையும் முடித்து, ரெக்கார்ட் சம்மிட் செய்ய வேண்டும் என்பது எங்கள் “H.O.D”யின் ஸ்டிரிக்ட் ஆர்டர்.
என் ப்ராஜக்ட் குழுவில் என்னையும் சேர்த்து மொத்தம் மூன்று பேர். அதனால் ப்ராஜக்ட் தொடர்பான அத்தனை வேலைகளையும் ஆளுக்கு கொஞ்சமாக பங்கிட்டுக்கொண்டோம்.
அதில் எனக்கு ஒதுக்கப்பட்ட வேலை, எங்கள் ப்ராஜக்ட்டிற்கான ப்ரோகிராமை தயார் செய்வது. கம்ப்யூட்டரில் ப்ரோகிராம் செய்யும் ப்ராஜக்ட் என்பதால், கல்லூரியில் கிடைக்கும் ஓய்வு நேரத்தில், மற்ற மாணவர்களைப் போல காதலியுடன் கடலை போடாமல் எங்களது ப்ராஜெக்டில் பாதி வேலைகளை முடித்திருந்தேன்.
அதனால் மீதி வேலையையும், நேற்று இரவு 2 மணிவரை உட்கார்ந்து முடித்துவிட்டேன். இனி இதில் என் வேலை என்று எதுவும் இல்லை..!! ரெக்கார்ட் போடுவது மட்டும்தான் பாக்கி. அதையும் என் நண்பர்கள் செய்து முடித்துவிடுவர். அதற்காக எல்லா பைல்களையும் ஏற்கனவே அவர்களுக்கு ஈ-மெய்ல் செய்துவிட்டேன்.
இப்போது என் யோசனை எல்லாம், இந்த பத்து நாள் விடுமுறையை எப்படி கொண்டாடுவது என்பதுதான்..!!
ஆனால் அதற்கு முன் ஒரு முக்கியமான வேலையை நான் செய்தாக வேண்டும். அது என்னவென்றால், என் பெர்முடாஸை முட்டிக்கொண்டு, கூடாரம் போட்டிருக்கும் என் சுண்ணியைக் கவனிக்க வேண்டும்.
பாவம் அவனும் என்ன செய்வான்..? தினமும் ஒருமுறையாவது என் கைகளுக்குள் அகப்பட்டு, கஞ்சியை கொட்டும் அவனை, நான் கடந்த ஒரு வாரமாக கவனிக்கவே இல்லை..!! அதனால் என்மேல் உள்ள கோபத்தில் பெர்முடாஸின் உள்ளே சீறிக்கொண்டிருக்கிறான்.
நேற்று மாலையே என் அம்மாவும் அப்பாவும் ஏதோ ஒரு விஷயமாக வெளியூர் கிளம்பிவிட்டதால், இன்று வீட்டில் நான் மட்டும் தனியே..!! அதனால், “இன்று முழுவதும் என் சுண்ணித் தம்பிக்கும், எனக்கும் கொண்டாட்டம்தான்..!!” என்று நினைத்துக்கொண்டிருந்த வேளையில் என் செல்போன் சிணுங்கி என்னை அழைத்தது.
அது சிணுங்கும் டோனிலிருந்தே, அழைப்பது ரம்யா என்று தெரிந்துகொண்டேன். நேற்றே வாட்ஸ்அப்பில் மெசேஜ் செய்திருந்தாள். நான்தான் ப்ராஜக்ட் வேலைகளை மும்முரமாக பார்த்துக்கொண்டிருந்தால் அவள் அனுப்பிய மெசேஜை கண்டுகொள்ளவில்லை..!!
அதனால், “என்ன சொல்லப்போகிறாளோ..?” என்று நினைத்துக்கொண்டே, போனை அட்டன்ட் செய்து, “சொல்லு ரம்யா..” என்றேன்.
“டேய் சந்தோஷ், என்னடா பண்ணுற..? இப்போ ஏதும் முக்கியமான வேலையா இருக்கியா..?” என்றாள்.
“இல்ல ரம்யா, ஃப்ரியாத்தான் இருக்கேன்..” என்று கொட்டாவி விட்டபடியே சொன்னேன்.
உடனே, “சார் இப்போதான் எழுந்திருச்சிருக்கிங்க போல?” என்றாள் ரம்யா.
“நைட் கொஞ்சம் ப்ராஜெக்ட் வேலையா இருந்தேன் ரம்யா. தூங்க லேட் ஆகிடுச்சு. இப்போ கூட தூக்கக் கலக்கமாத்தான் இருக்கு..” என்றேன் நான்.
“ஓஓஓ.. அப்படியாடா. சரிடா நீ ரெஸ்ட் எடு..” என்று சொல்லிவிட்டு போனை வைக்கப்போக, நான் “ஏய் ரம்யா.. ரம்யா.. அதெல்லாம் ஒன்னுமில்லை. ஏதோ சொல்ல வந்த என்னன்னு சொல்லு..!!” என்றேன்.