வசந்திற்கு கோபம் அதிகமாக கட்டில்கள் இடையே ஒடுங்கி கிடந்தவனின் அருகில் சென்று அவனுடைய தலைமுடியை கொத்தாகப் பிடித்து வெளியே இழுத்துப் போட்டார்.
வெளிச்சத்தில் அவன் விழுந்தவுடன்தான், அவன் இத்தனை நேரம் நிர்வாணமாக இருந்திருக்கிறான் என்பதை வசந்த் தெரிந்து கொண்டார். அவன் விழுந்த வேகத்தில் இது வரை பொத்தி பொத்தி வைத்திருந்த நீண்ட சுண்ணி மேலே எழும்பு கீழே சென்று மீண்டும் மேலே எழும்பிக் கொண்டிருந்தது.
வெள்ளைப் பல்லியைப் போல மாநிறம் உடல் முழுவதும் படர நிறைந்திருந்த மாணவன் கீழே தன்னுடைய குண்டியை மறைப்பதா, சுண்ணியை மறைப்பதா இல்லை.. முகத்தினை மறைத்துக் கொள்வதா என குழம்பியபடி எதையும் மறைக்காமல் விழுந்து கிடந்தான்.
வசந்த்.. “டேய் இப்படி மொத்ததையும் அவுத்துட்டு அப்படி என்னடா பண்ணிக்கிட்டு கிடக்கேன்னு” கேட்க.. “சார்.. சார்.. மன்னிச்சு……” என மெல்லிய குரலில் மென்று முழுங்கினான்.
அவனுடைய தலையின் முடியை பிடித்து சரசர வென இழுத்தபடி கட்டிலில் அமர்ந்தார் வசந்த்.
“உன் பேர் என்ன”
“சார்.. மன்னிச்சுடுங்க..”
“பேர் என்னான்னு கேட்டேன். காது செவுடாடா”
“சார்… திருமால்..”
“உன்ன பார்த்த மாதிரியே தெரியலையே.. இந்த ஹாஸ்டல் தானா”
“ஆமாம் சார்.. என்னை மன்னிச்சுடுங்க. இதுமாதிரி..”
“யார் இன்சார்ஜ்”
“சுப்பரமணி சார்.”
விசாரனை நடத்திக் கொண்டிருக்கும் போது திருமாலின் வலது கையில் ஒரு செல்போன் இருப்பதைக் கண்டார் வசந்த்.
“அது என்னடா.. இவ்வளவு காஸ்லியான செல்போன்” என்று கேட்டார்.
“வெளிநாட்டிலிருந்து மாமா வாங்கிவந்தது” என்றான். உண்மைதான் இங்கெல்லாம் இந்த மாதிரி செல்போன்கள் விற்பனையில் இல்லை.
திருமால் முதலில் செல்போனை விடாமல் பிடித்திருந்தான். ஆனால் வார்டன் வேகமாக பிடுங்க முற்படவும் திருமால் நடப்பது நடக்கட்டும் என செல்போனை விட்டுவிட்டான்.
தன்னுடைய பர்முடாசை எடுக்க முற்பட்டான். வார்டன் வசந்த் செல்போனை பிடுங்கினார்.
“பார்த்தா காஸ்ட்லி போன் மாதிரி தெரியுதே..” என்று கேட்டார். ஆனால் பதிலில்லை. வசந்தும் அதை எதிர் பார்க்கவில்லை. என்ன இருக்கிறது என ஒவ்வொரு போல்டராக திறந்து ஆராய தொடங்கினார். அமெரிக்கன் டாபு, ஓல்ட் இஸ் கோல்ட், கொரியன் சாப்ட்கோர், பர்சனல், பாத்ரூம் வீடியோஸ், ரிவர் ஓப்பன் பாத் என ஏகப்பட்ட போல்டர்கள் அதில் இருந்தன.
மெதுவாக பர்முடாசை எடுக்க திருமால் செல்வதை நிழல் அசைவதன் மூலம் வார்டன் தெரிந்து கொண்டார்.
ஏமாற்றிவிட்டு ஓடப்பார்க்கிறான் என தவறாக புரிந்து கொண்டார். விளைவு திருமாலின் முகத்தில் ஒரு அறை அறைந்து.. “அசையாம இரு நாயே.. இல்லைன்னா அவ்வளவுதான்” என்று செல்போனை நோண்டத் தொடங்கினார்.