கீழே பேசியதில் இருந்து தெரிந்தது என்னவென்றால்….வர்ஷினியின் பாட்டி கீழே விழுந்து ரொம்ப சீரியசான கண்டிஷனில் ஹாஸ்பிட்டலில் அட்மிட் செய்திருக்கிறார்களாம்…ஆகவே எல்லோரும் குடும்பத்துடன்…கிளம்பவேண்டும்..ஆனால் பத்மினி வீட்டில் யாரும் இல்லாத போது…எப்படி போவது என்றுதான்…..அப்போதுதான் தெரிந்து கொண்டேன்..நான் ரூமிற்கு வந்ததை யாரும் பார்க்கவில்லை என்று…நான் ஏதோ புட்பால் மேட்சுக்கு போய்விட்டதாக பேசிக்கொண்டார்கள்….வருவதற்கு எப்படியும் இரண்டு நாள்கள் ஆகும்..இரண்டு வீட்டையும் ஒரு வயசுப்பொண்ணை பார்த்துக்கச்சொல்லி எப்படி விட்டுட்டு போவது என்று கவலைப்பட்டார்கள்….
ஆனால் பத்மினி அதை பற்றி எல்லாம் கவலைப்படாமல் ஊருக்குப் போகச் சொன்னாள்…அவர்கள் நகருவதாக தெரியவில்லை..எனக்கும் சுன்னி அடங்குவதாக தெரியவில்லை…பழம் நழுவி பாலில் விழுந்த கதை போல் ஆகி விடும் போல் இருக்கிறது…ஒருவேளை..அவர்கள் …பத்மினியை..தனியாக வீட்டில் விட்டு விட்டு போய் விட்டால்….நம்ம பாடு யோகம்தான்…அவர்கள் வரும் வரை பத்மினியை ஒருவழி பண்ணிவிடலாம்….நினைக்க நினைக்க என் சுன்னி பயங்கரமாய் சீறியது…
கடவுளே…எனக்கு ஏதாவது நல்லது பண்ணுப்பா……கடவுளை மனம் உருகி வேண்டிக்கொண்டேன்…..இது நடந்தால் உனக்கு தேங்காய் உடைக்கிறேன்….என்று பிராத்தித்திக்கொண்டேன்….நிமிடங்கள்….பயங்கர சஸ்பென்சாய்…நகர…..
கடைசியில் .. பத்மினியின் அம்மாவை போனில் பிடித்தார்கள்…….என்னமோ..கசகசவென்று பேசினார்கள்……கடைசியில் கடவுள் என் பக்கம் கண்களை திறந்துவிட்டார்….என் சுன்னியின் வேண்டுதலுக்கு செவிசாய்த்துவிட்டார்…..மகிழ்ச்சியில் கத்தி கூப்பாடு போட வேண்டும் போல் இருந்தது……..ஆனால் காரியம் கெட்டுவிடும் என்று அடக்கிக்கொண்டேன்…..பத்மினியை தனியாக விட்டுவிட்டு கிளம்பினார்கள்…நானை காலை பத்மினி ஊருக்கு கிளம்பி போவதாக உறுதியளித்த பின்தான்…நகர்ந்தார்கள்…
அவர்கள் எல்லோரும் கிளம்பி போவதை உறுதி செய்த பின் அடித்தேன் ஒரு போன் பத்மினியின் செல்லுக்கு…
“ஹல்லோ….”குயில் கொஞ்சியது…”யார் பேசறது?”….
“நான்தாங்க ரவி…பேசறேன்…”…பத்மினி..மூச்சை இழுப்பது நன்றாக கேட்டது எனக்கு…
“எங்கேயிருந்து பேசறீங்க?…” குரல் அப்படியே அமுங்கி…கிணற்றுக்குள் இருந்து வருகிறாற் போல் இருந்தது…
“உங்க வீட்டு மொட்டை மாடியில் இருந்து தான் பேசறேன்..”…
“ஆ..!”…அதிர்ந்தாள்…என்று நினைக்கிறேன்….
“சும்மா விளையாடாதீங்க…மேட்ச் முடிஞ்சிடுச்சா?…நீங்கதானே ஜெயிச்சீங்க?….”….பத்மினி நான் பொய் சொல்லுகிறேன் என்று நினைத்துக்கொண்டாள்…
இனிமேல்தான் மேட்ச் ஆடனும்டி..அதுவும் உன்னை மல்லாத்தி போட்டுன்னு நினைத்துக்கொண்டு…”நான் இன்னிக்கு மேட்ச்குக்கு போகலீங்க….மேட்ச் கேன்சலாயிருச்சுங்க…..”நான் பேசி முடிப்பதற்குள்…குறுக்கிட்டாள்…
“அப்போ..வீட்டுக்கு எப்போ வந்தீங்க?”..பதற்றமாய் கேட்டாள்…
“பதட்டப்படாதீங்க..நான் பேசறதை பொறுமையாக கேளுங்க…நான் வீட்டிற்கு வந்து வெகு நேரமாயிருச்சுங்க…..”
“ரூமிலே தூங்கிட்டா இருந்தீங்க?…” மறுபடியும் பதற்றமாகத்தான் கேட்டாள்..
“இல்லீங்க…நீங்களும்..வர்ஷினியும் …மொட்டை மாடிக்கு வர்றதை பாத்தேன்…”…”அப்புறம் அப்படியே தூங்கிட்டேன்…..இப்பத்தான் சத்தம் கேட்டு எழுந்து பார்த்தேன்…எல்லோரும் கிளம்பி..போகிறார்களே?..என்ன விஷயம்ங்க?”….என்று எதுவும் தெரியாத அப்பாவி போல் கேட்டேன்..
“அப்பாடி…என்னை ஒரு கணத்திலே பயப்படுத்தீட்டீங்க….”….”நானே..என்னவோன்னு பயந்திட்டேன்..”..”வர்ஷினியோட பாட்டி கீழே விழுந்துட்டாங்கன்னு..எல்லோரும் ஊருக்கு கிளம்பி போயிட்டாங்க…நீங்க வந்ததை யாரும் பார்க்கலே போலிருக்கு..”….
“மொட்டை மாடிக்குத்தான் வாங்களேன்…கொஞ்ச நேரம் பேசிட்டு இருக்கலாம்….”..மெல்ல ஒரு பிட்டை போட்டேன்…”போனிலேயே பேசிட்டு இருந்தால் காது வலிக்குதுங்க..””…ரொம்ப சாதுவாய் பேசினேன்….
“சரி…வர்றேன்..”…செல் அணைந்தது…சில நிமிடங்களில்…மொட்டை மாடியில் தோன்றினாள்….உண்மையிலேயே மயக்கும் மோகினியாய்…..அதே பாவாடை தாவணிதான்…ஆனால்..அதை திருத்தமாக உடுத்தியிருந்தாள்…மீண்டும் தலை நிறைய மல்லிகை பூவைச் சூடியிருந்தாள்….
மொட்டை மாடியில் என்னை காணாது திகைத்தாள்…நான் சன்ஷேடில் இருந்து கைப்படி சுவரில் கையை வைத்து ஒரே ஜம்ப்..என்னை அந்த இடத்துல பார்த்ததில் அவளுக்கு திகைப்பாய் இருந்திருக்க வேண்டும்..
“அங்கே என்ன பண்ணிட்டு இருந்தீங்க?”
“சும்மா…நின்னுட்டு வேடிக்கை பார்த்துட்டு இருந்தேன்”
“எதை” அவள் பார்வை என் இடுப்பு கூடாரத்தை பார்த்து முகம் சிவப்பதை கண்டுகொண்டேன்…
“மொட்டை மாடியில் மோகினிப்பேய் நடமாட்டம் இருக்குமான்னு தேடிப்பார்த்தேன்…ஆனால்….?”நான் விரைத்த சுன்னியுடன் நிற்பதற்கு கஷ்டப்பட்டுக்கொண்டு..சுவரோரமாக சாய்ந்து உட்கார்ந்து கொண்டேன்…
பத்மினியும் நான் சொல்லாமலேயை…என் அருகில் சற்றே தள்ளி அமர்ந்து கொண்டாள்…பின் என்னை ஆசையாய் பார்ப்பது மாதிரி பட்டது எனக்கு…
“ஆனால் என்ன ஆனால்…மொட்டை மாடியில் மோகினிப்பேய் நடமாட்டம் இருந்ததா?” இன்னும் சற்று நெருங்கி அமர்ந்தாள்…
“மோகினிப்பேய் ஒன்னு இல்லை…ரெண்டு இருந்தது”..நான் இழுத்தேன்…பத்மினி..முகம் வெளிற…என்னை திகிலுடன் பார்த்தாள்..
“பயப்படாதீங்க…ரெண்டு மோகினிகளும் போட்ட ஆட்டத்திலே…எனக்குத்தான்…ரொம்ப சிரமமாய் போய்விட்டது”…சொன்னவன்..”நான் வேணா..ஒரு பனியன் போட்டுட்டு வந்துடட்டா?”..எழப்போனேன்..