“தூங்கிட்டியோன்னு கேட்டேன்…” பத்மினி ரகசியமாய் சிரித்தாள்…
“உன்னை ஓல் போடாமே எனக்குத் தூக்கம் வருமா?.. உன்னை எப்படி எப்படி எல்லாம் ஓல் போடனும்னு கனவு கண்டுட்டு இருக்கேன்… நான் எப்படிடி தூங்குவேன்?…”
“ச்சீ.. அதைத்தவிர வேறு எதைப்பத்தியும் உனக்கு நினைப்பு இல்லையா?…”
“என்னடி பண்ணறது… பேரழகி ஒருத்தி கிடைச்சா ஓல் போடறதை பத்தித்தானே நினைக்க முடியும்?…”
“அப்போ நான் பேரழகியா…” வெட்கமாய் வந்தது பத்மினியின் குரல்..
“போய் கண்ணாடியில் பார்.. நீ எவ்வளவு அழகின்னு தெரியும்… நீ எதுக்கு கண்ணாடியில் போய் பார்த்து டைம் வேஸ்ட் பண்ணறே… நீ காலேஜுக்கு போகும் போதும், வருகிற போதும் எத்தனை பேர் உன்னைப் பார்த்து சுன்னி துடிச்சு ஏங்கறானுக தெரியுமா?…”
“ஊகூம்.. தெரியாது…” பத்மினி வெட்கமாய் சிரித்தாள்.
“அந்த சுன்னி துடிக்கிற கூட்டத்திலே நானும் ஒருவன்… . “ நான் என் சுன்னியை நீவிக்கொண்டேன்..
“உன்னை நினைச்சு நினைச்சு எத்தனை நாள் தூங்காம.. தவிச்சு இருக்கேன் தெரியுமா?…” நான் ஏக்கமான குரலில் சொன்னேன்..
“அப்படியா… எனக்குத் தெரியாதே?… எதுக்கு தூங்காம தவிக்கனும்?… நேரா என் கிட்டே வந்து கேட்க வேண்டியது தானே?..”
“என்னன்னு?…. எனக்கு உன்னை ஓல் போட ஆசையா இருக்கு… போட்டுக்கட்டுமான்னா?…” நான் பொய் எரிச்சலில் கேட்டேன்….
“ஆமாம்… அப்படி நேரா கேட்டுட வேண்டியதுதானே?.” பத்மினி அசால்ட்டாய் சொன்னாள்..
“அடிப்பாவி…. இப்படின்னு தெரிஞ்சிருந்தா.. வெகு நாளைக்கு முன்னாடியே கேட்டு உன்னை ஓல் போட்டு இருப்பேனே? இத்தனை நாளா என் சக்தி எல்லாம் வீணாப்போச்சே….”நான் அங்கலாய்த்தேன்..
“இனிமேல் வீணாக்காதீங்க… அதுக்குத்தான் நான் இருக்கேனே… எல்லாத்தையும் எனக்குள் விடுங்க..” பத்மினி காமமாய் சிரித்தாள்..
“எல்லாத்தையும் உனக்குள்ளே விட்டே நீ கர்ப்பமாயிடுவே.. அப்புறம் நான் ஓல் போட என்ன பண்ணுவேன்?..” நான் சிரிப்பாய் சொன்னேன்..
“கர்ப்பம் ஆகாத மாதிரி விடுங்க…”” பத்மினி மீண்டும் கிளுகிளுப்பாய் சிரித்தாள்..
“அப்படின்னா உன் புண்டையிலே நல்லா ஓல் போட்டுட்டு விந்து வர்ர மாதிரி இருக்கும் போது வெளியே எடுத்த உன் வாயிலேதான் வடிச்சு விடனும்… சம்மதமா?..” நான் பயந்தபடியே கேட்டேன்..
“அய்யோ… ரவி… அப்பா முன்னாடிக் கதவையும் பூட்டறாரே…” பத்மினி பதறினாள்…
“என்னடி குண்டைத் தூக்கிப்போடறே?…..”
“ஆமாம் ரவி… ஹால் கதவையும் பூட்டிட்டாரே… இப்போ நான் எப்படி வெளியே வர்றது?…”
“அப்பா ரூமுக்குள்ளே போயிட்டாரா….”
“இரு… இரு……………………. ம் போயிட்டார்….. நான் இப்போ எப்படி உன்கிட்டே வர்றது?…” பத்மினி உடைந்த குரலில் கேட்டாள்..
“இருடி… யோசிக்கலாம்…. உன்னாலே மாடிப்படி கிரில் கேட் கிட்டே வர முடியுமா?…”
“ம்…அங்கே எல்லாம் தாராளமா வரலாம்… அங்கே வந்து என்ன செய்யறது… உன்கிட்டே எப்படி வர்றது?..”
“மேலே வாடி… நான் அந்த கேட்கிட்டத்தான் நிக்கறேன்…செல்லை ஆஃப் பண்ணி வச்சுடு… இல்லை வைப்ரேஷன்ல வச்சுட்டு வா…”
“நான் ஆஃப் பண்ணியே வச்சிர்றேன்…” செல் அணைந்தது..
நான் க்ரில் கேட்டை ஆராய்ந்தேன்… அவ்வளவு நெருக்கமாக இல்லாமல்… இடைவெளி அதிகமாகத்தான் இருந்தது… இதன் வழியே வெளியே வர முடியாது.. யாரும் உள்ளே போகவும் முடியாதே?…
இந்த படுபாவி மாமா இப்படி பண்ணிட்டாரே?… எனக்கு ஆத்திரமாய் வந்தது.. இப்பவே போய் அவரை எழுப்பி கன்னத்தில் ஒரு அறை தரவேண்டும் போல் இருந்தது…