“பேச்சு மாற மாட்டியே?…” நான் விடாப்பிடியாக கேட்டேன்..
“ஊகூம்… மாற மாட்டேன்….” வர்ஷினி உறுதியான குரலில் சொன்னாள்..
“டீ வரூ… நீ மாட்டினே….கல்யாணத்துக்கு அப்புறம் உன் கதை கந்தல்தான்….” பத்மினி சிரித்தாள்…
“பரவாயில்லைங்கக்கா!… அவருதானே?…. அவருக்குத்தானே இந்த உடம்பு இருக்கு!… அதை எதுக்கு நான் வேண்டாம்னு தடுக்கனும்?…” வர்ஷினி பெரிய மனுஷிபோல் பேசினாள்…
“சபாஷ்டி என் செல்லக்குட்டி!…” நான் வர்ஷினியை பாராட்டினேன்….
“என்னடி இப்பவே எங்க அண்ணனை கைக்குள்ளே போட பார்க்கறியா?…”
“இல்லைங்கக்கா!!… அவரு கேட்டதுக்கு நான் பதில் சொன்னேன்….” என்றாள் வர்ஷினி அடக்கமாய்..
“கல்யாணத்துக்கு அப்புறம் அதையும் நான் பார்க்கத்தானே போறேன்…. எங்க அண்ணன்கிட்டே சிக்கி சீரழியறதை!… போதுங்க போதுங்கன்னு கதறிட்டு நீ ஓடி வரலே?…..” பத்மினி சவால் விட்டாள்…
“கண்டிப்பாய் நான் போதுங்க போதுங்கன்னு சொல்லமாட்டேன்….” வர்ஷினியும் பதிலுக்கு உறுதியாய் சொன்னாள்..
“டீ… தெரியாம பேசாதடி…. நான் அனுபவிச்சவ சொல்றதை கேட்டு அடக்கமா இரு…” பத்மினி அறிவுரை சொன்னாள்…
“நான் எதுங்குங்கக்கா போதும் போதும்னு கதறனும்?…. ம்?…. நான் சின்னப்பொண்ணுங்க…. என்னாலே இதுக்குமேல தாங்கமுடியாது…. உங்களுக்குன்னே ரெடியா எங்க பத்மினிக்கா இருக்காங்கன்னு சொல்லி உங்களை உள்ளே இழுத்து விட்டுட்டால் ப்ராபளம் சால்வ்டு…..”
“அடிப்பாவி!!!!!!!!!” பத்மினி வியந்தாள்…..” சரியான ஆளுடி….நீ…… “ பத்மினி பாராட்டினாள்…
“டீ வரூ…..” பத்மினி குரலை தாழ்த்தினாள்…
“என்னங்க்கா?….” வர்ஷினியின் குரலிலும் ஒர் அசாத்தியமான குழைவு..
“எங்க அம்மா எங்கடி இருக்காங்க?….”
“உங்களுக்கு விஷயமே தெரியாதா?… “ வர்ஷினி வியந்தாள்…
“என்னடி விஷயம்?..” பத்மினி ஆவலுடன் கேட்டாள்..
“பாலுமாமா ஆத்து சுழலிலே சிக்கியது, அவரை காப்பாற்றப்போன விச்சு அண்ணனும் சிக்கியது… இருவரையும் ரவி அத்தான்தான் காப்பாத்தி கரை சேர்த்திருக்கார்….பெரிய அதிசியம்ன்னா நடந்திருக்கு!…. இங்கே எல்லோரும் அத்தானைப் பற்றித்தான் பேச்சு!!… பாலுமாமாவும், விச்சு அண்ணாவும் ரொம்பவும் உணர்ச்சிவசப்பட்டுட்டா…..ரெண்டு பேரையும் சமாதானப்படுத்தி ரூமிலே படுக்க வச்சிருக்கோம்…. ஆன்ட்டி அங்கேதான் இருந்தா…. “