ஸ்லீப்பர் பஸ் 365

ஒருகட்டத்தில் என்னுடைய சுன்னி ரசத்தை அவர் சூத்தில் பீச்சியடித்தது. நான் மிகவும் சோர்ந்து போய் அமர்ந்து கொண்டேன். இனி என்னால் எதுவும் முடியாது என்று அமைதியானேன்.

நான் சூத்தில் சுகமாய் ஓப்பதற்காக உசுப்பேத்திவிட்ட செங்கண்ணன் சுன்னி என் வாய்க்குள் வந்தது. நான் சுன்னி ஊம்பும் நிலையில் என்றாலும் செங்கண்ணன் விடுவதாக இல்லை. என் தலைமயிரோடு சேர்த்துபிடித்து ஊம்ப வைத்தார். நான் வாயில் சுன்னியை அழுத்தமாக பிடித்துக் கொண்டேன். அவர் வேக வேகமாக தலையை அசைக்க வைத்தார். கண்களை மூடியபடி கடைமைக்கென ஊம்பினேன். மூடெரிய செங்கண்ணன் என் வாயை யார் புண்டையென நினைத்து ஓக்கிறாரோ தெரியவில்லை. அவர் சுன்னி ரசத்ததினை என் வாயில் பீச்சியடித்தபின் ஜட்டியையும் பேன்டையும் எடுத்து போட்டுக்கொண்டார். நான் இன்னம் சோர்ந்து போய் இருந்தாலும் எத்தனை நேரம்தான் அம்மனமாகவே இருப்பது என லுங்கியை தேடிப்பிடித்து எடுத்து கட்டினேன். ஜட்டியை கையில் எடுத்துக் கொண்டு பையில் திணித்தேன். அப்படியே பின் சீட்டில் படுத்தேன். பெருங்குளத்தூர் என்று கண்டெக்டர் கத்தினார். சிலர் இறங்கினார்கள். நான் தூங்கிவிட்டேன். கண்டெக்டர் என்னை எழுப்பும் போது பேருந்து கோயம்பேட்டில் நின்றிருந்தது. பேருந்தில் என்னையும், கண்டெக்டரையும் தவிற யாருமில்லை. தாம்பரத்தில் செங்கண்ணன் இறங்கிக் கொண்டது கூட எனக்கு ஞாபகமில்லை. மெல்ல மெல்ல எழுந்து பையை தூக்கிக்கினேன்.

“தம்பி ஒன்னும் அவரசமில்லை. நிதானமா போகலாம். இனிமேல் ட்ரிப் மதியானம்தான். வண்டியை கூட ஹெட்டுக்கு கொண்டுவந்தாச்சு” என்றார். என்ன சொல்லுகிறார் என்று ஜன்னல் வழியே எட்டிப் பார்த்தேன். பேருந்து தொலைதூரப் பேருந்துகளின் காத்திருப்பு இடத்தில் இருந்த பேருந்து கூட்டத்தோடு இருந்தது. கண்டெக்டரின் கை என் சூத்தை லுங்கியோடு அழுத்தி சூடேற்றியது. இனி நடத்துனரை வழிநடத்தவேண்டியது தான் என்று பையை கீழே வைத்தேன்.