மறுநாள் காலை எந்திரிக்கும் போது என் குழந்தைக்கு நல்ல ஜுரம் நானோ வேதனையில் துடித்து என் குழந்தையை அரவனைத்து என் கணவரிடம் கூற அவரும் என்ன வனிதா இப்படி ஜூரம் அடிக்குது வா ஹாஸ்பிட்டல் போகலாம்…. என்று சொல்லி நானும் என் காலை ஒன்பது மணிக்கு கேப் புக் பண்ணி பேபி ஆஸ்பிட்டல் போனோம்.
குழந்தையை டாக்டரிம் காட்ட மருந்தை வாங்கி கொண்டு வீட்டுக்கு வந்தோம் எனக்கு மனசே சரியில்லை ஏற்கனவே இருக்குற பிரச்சினை பத்தாதுன்னு இது வேற…என்று நினைத்து வீட்டு வேலைகளை கவனிக்க ஆரம்பித்தேன்… அன்றைய பகல் அப்படியே போனது… ஆறு மணிக்கு கணவர் வீட்டுக்கு வந்தார் ப்ரெஷ் ஆகி டிவி பாத்துகொண்டிருந்தார். நானும் டிவி பாத்துக்கொண்டிக்கும் போது என் கணவர்.. என்ன வனிதா நேரம் ஆக ஆக வரப்போறார்னு சங்கட்டமா இருக்கா என்றார் நானும் ஆமா என்றேன்…
“சரி கவல படாத இன்னிக்கி வந்தார்னா குழந்தைக்கு உடம்பு சரியில்லன்னு பேசி பாக்கலாம்” என்றார்
“நானும் அந்த நம்பிக்கையில் இருந்தேன்”
7.30 மணிக்கு வீட்டு காலிங்கபெல் சத்தம் கேட்டது… நானும் அவர் தான் என நினைத்து பெட்ரூமில் உள்ள குழந்தையை பாக்கவும் அவர் பார்வையில் இருந்து விலகவும் உள்ளே சென்றேன்….
என் கணவர் வீட்டு கதவை திறந்து அமைதியாய் நின்றார்.. சங்கர் உள்ளே வந்தார். வந்ததும்
” என்ன கிருஷ்ணன்.. வனிதா எங்க..?
“பெட்ரூம்ல இருக்கா சார்”
“வர சொல்லு பா”
“இல்ல சார்…….. அது வந்து குழந்தைக்கு உடம்பு சரியில்ல அதான் கூட இருந்து பாத்துக்குறா”
“ஏன் என்னாச்சு ” என கேட்டுக்கொண்டே நான் இருக்கும் அறைக்கு வந்தார்….
வந்ததும் என்னை கவனிக்க நான் குழந்தை அருகில் என் சைடு வாக்கில் மடக்கி மயில் பச்சை புடவையும் அதற்கு மேட்சான ஜாக்கெட் உடன் இருக்க என்னை பாத்து
“என்ன வனிதா என்ன ஆச்சு பாப்பாக்கு உடம்பும் சரியில்லயா” என கேட்க
“நானும் ஆமா சார் நேத்துல இருந்து”
“டாக்டர் கிட்ட போனிங்களா”
” ம்ம்ம்…. போனோம் சார் நார்மல் ஜுரம் தாம் டேப்லட் கொடுத்திருக்கேன் என்றார்”
” சரி கவலபடாத சரி ஆய்டும்… சாப்டியா இன்னும் இல்லசார் இனிமே தான் தோசை சுட போறேன் ”
அவர் உடனே “எனக்கும் சேத்து சுடு என்று கட்டளை இட்டார்” நான் என்னபேசுவது என்று தெரியாமல் இருந்தேன்.. என்னதான் எதிரியாக இருந்தாலும் வீட்டுக்கு வந்து சாப்பாடு கேட்போறை ஒன்னும் சொல்ல முடியாது…. உடனே அவரிடம்….
” வெயிட் பண்ணுங்க சார் என்று கிச்சனுக்குள் சென்று சமைக்க ஆரம்பித்தேன் என் கணவரும் அவரிடம் பேச முடியாமல் டிவியை பாத்தவண்ணம் இருந்தார்…. ஒரு கடன்காரன் நடுவீட்டில் உக்காந்து ஆர்டர் போடுறான் ஆனால் என் கணவனால் ஒன்னும் சொல்லமுடியவில்லை… என்னாலும் கூட… உடனே நான்கு தோசை சுட்டு அவரை சாப்பிட அழைத்தேன்…… அவர் அவர் லேப்டாப்பில் நோன்டி யாருடனோ போன் பேசி இருந்தார்…
Super