ஒரு நாள் மருந்து வாங்க வந்தாள் . அவள் கேட்ட மாத்திரைகள் அன்று இல்லை. ஓனர் நாளை தருவதாக சொன்னார். ஒ.கே. பட் நாளை மதியம் மூனு மணிக்கு மேல் என் வீட்டில் கொண்டு வந்து கொடுத்து விடுங்கள் என்று சொல்லி மருந்துக்கான பணத்தை கொடுத்து விட்டு போய்விட்டாள். மறு நாள் சாப்பாட்டுக்கு பின், எங்க ஓனர் என்னை அவள் வீட்டுக்கு போய் அந்த மருந்தை
கொடுத்து விட்டு வர சொன்னார். அப்படியே எனக்கு கொஞ்சம் சொந்த வேலை இருக்கு என்று சொன்னே. அதையும் முடித்து கொண்டு மாலை ஆறு மணிக்குள் கடைக்கு வந்துவிடு என்றார்.
மருந்துடன் அவள் வீட்டுக்கு போனேன். மருந்தை வாங்கிகொண்டு, ஸோபாவில் அமர சொன்னாள். என்னை பற்றி விசாரித்தாள். ஒரு காட்டன் புடவை கட்டி இருந்தாள். என்னை பற்றி சொன்னேன். சார் இல்லையா மேடம் என்றேன். எந்த சார் என்றாள். உங்கள் கஸ்பன்ட் என்றேன். சிரித்தாள். எனக்கு ஒன்றும் புரியவில்லை. நீ வாலிப பையன். உன்னிடம் சொல்ல கூச்சமாக இருக்கு
என்றாள். சாரி மேடம் வேண்டாம் என்றேன். அது எப்படி. யாரிடமாவது சொனனால் தான் என் மன பாரம் குறையும் என்றாள்.
அவள் என்ன சொல்ல போகிறாள் என்று காத்துகொண்டு இருந்தேன். முட்டி வலிக்கிறது என்று சொல்லி, கால்களை டீபாய் மீது தூக்கி போட்டுகொண்டாள். ஒரு கால் மீது மறு காலை மெதுவாக தூக்கி போட்டு கொண்டாள். அப்படி ஒக்காந்து இருக்கும்போது அவள் புடவை டீபாய்க்கு கீழே தொங்கியது. கால் மேல் கால் போட்டுகொண்டு இருந்ததால் தொடைகள் கூட தெரிந்தன. இடை வெளியும் விட்டு விட்டு தெரிந்தது. அந்த கோலத்தை பார்த்ததும் என் தம்பியால் சும்மா அடக்கமாக இருக்க முடியவில்லை. இது போறாது என்று குனியும்போது அந்த கருப்பு முளைகள் முழுவதும் தெரிந்தன. மருந்தை கொடுத்துவிட்டு ஓனர் சீக்கிரம் வர சொன்னார் என்றேன். நான் அவள் முளைகளை பார்ப்பதை அவள் கவனித்து விட்டு, ஏன் கிளம்புகிறாய். முழுவதும் பார்க்க வேண்டாமா என்றாள். எனக்கு என்ன பண்ணுவது என்று புரியவில்லை. அவள் சொன்னாள். நீ கேட்டியே அதுக்கு பதில் சொல்றேன். கேட்டு விட்டு போ என்றாள்.
வசந்த ப்ரியா சொன்னாள்: எனக்கு இருபது வயதில் கல்யாணம். ரெண்டு மூனு வருடம் வாழ்கையை அனுபவித்தோம். எங்களுக்கு குழந்தை பிறக்க வில்லை. அவர் அம்மா பிடுங்கி கொண்டே இருந்தார். டாக்டரிடம் காண்பித்தோம். ஒரு குறையும் இல்லை என்று சொல்லிவிட்டார். ஆனம் அவர் அம்மா அதை நம்பவில்லை. அவரும் அவர் அம்மாவுக்கு ஏதோ போட்டு கொடுத்தார் போல இருக்கு.
திரும்பவும் அவர் அம்மா தொந்தரவு பண்ண ஆரம்பித்துவிட்டார். உன் மீது தான் குறை இருக்கு. உன்னால் குழந்தை பெத்து தர முடியாது. அதனால் என் பிள்ளைக்கு வேறு கல்யாணம் பண்ணலாமா என்று யோசிக்கிறேன் என்று குண்டை தூக்கி போட்டாள். அவரிடம் சொல்லி அழுதேன். அவர் ஒன்னும் கண்டுக்க வில்லை. இந்த சமயத்தில் அவர் அம்மா ஊருக்கு போனாள் ஒரு நாள்
என் சொந்தகார வீட்டுக்கு ஒரு விசேஷத்துக்கு போனேன். மாலை தான் வருவேன் என்று சொல்லிவிட்டு போனேன். ஆனால் போன இடத்தில் அதிக நேரம் இருக்க முடியவில்லை. மதியம் ஒரு மணிக்குள் வீட்டுக்கு வந்து விட்டேன். என்னிடமும் ஒரு சாவி இருக்கிறது. அதை திறந்து கொண்டு வந்தேன். ஏதோ பேச்சு சத்தம் கேட்டது. பூட்டிய வீட்டில் யார் என்று சந்தேகம்
வந்தது. மெதுவாக நடந்து அருகில் போனேன். என் பெட் ரூமில்தான் சத்தம் கேட்டது. ஜன்னல் இடுக்கு வழியாக எட்டி பார்த்தேன். எனக்கு தூக்கு வாரி போட்டது. என் கணவர் உடம்பில் ஒரு பொட்டு துணி இல்லாமல் அம்மணமாக இருந்தார். எங்கள் வீட்டில் இருந்து மூணவது வீட்டில் இருக்கும் சுபத்ரா அம்மணமாக என் கணவர் சாமானை உருவி விட்டு கொண்டு இருந்தாள். அதை பார்த்ததும் எனக்கு பத்தி கொண்டு வந்தது. அதே சமயம் என் கணவரையும் அவளையும் அம்மணமாக பார்த்தபின்னும், அவள் என் கணவர் பூளை உருவியதையும் பார்த்தபின் என் புண்டையை என்னால் கண்ட்ரோல் பண்ணவே முடியவில்லை. இதில் என்ன கூத்து என்றாள், அந்த சுபத்திராவுக்கு கல்யாணம் ஆகி ஒரு வருடம் தான் ஆகிறது. அவள் ஏன் பூளுக்கு அலைகிறான் என்று புரியவில்லை. சரி அவர்கள் தான் ஒக்கிரார்கள் என்று அவர்கள் ஓப்பதை முழுவதும் பார்த்தேன். அப்படி பார்க்கும் போதே, என் புண்டைக்குள் விரலை விட்டு குடைந்து கொண்டே பார்த்தேன்