இரவு 10 மணி. நிருதியின் அறைக்கதவு பட் பட்டென அடித்துக் கொண்டிருந்தது. உள்ளே வெளிச்சம் வேறு..
நிருதிக்கு நெஞ்சமெல்லாம் படபடத்தது. அவள் அறைக்கதவு மெதுவாக திறக்க ஆரமிக்க.. போர்வையை இழுத்து கண்வரை மூடிக் கொண்டு கதவையே பார்த்தாள். “என்னம்மா நிருதி.. இன்னும் தூங்கலையா?” என முரட்டு குரல் ஒலிக்க மாமனார் முருகன் வந்தார். ஒரு நிமிசம் நிருதிக்கு தூக்கிவாரிப் போட்டது. பிறகுதான் இயல்பான நிலைக்கே வந்தாள்.
“இல்ல மாமா.. தூக்கம் வர மாட்டேங்குது. பயமா இருக்கு” அவள் உடல் நடுங்கியது.
“பயமா? என்ன பயம்? இந்த சைதை முருகன் வீட்டுல இருக்கிறவங்களுக்கே பயமா?”
“மாமா.. எனக்கு சின்ன வயசிலிருந்தே தனியா படுத்து பழக்கமில்லை. நேத்து வரை அத்தை இருந்தாங்க. இப்போ அத்தையும் இல்லை. பயமா இருக்கு”.
நிருதி மிகுந்த பயந்த சுபாவம் உடையவள். சிறு அதட்டலுக்கு ஆட்டுக்குட்டி போல பயந்து நடுங்குவாள். ஆண்களைப்போல எதற்கும் அஞ்சாமல் இருந்த என் குடும்ப பெண்களை பார்த்து பார்த்து இவ்வாறு பயந்த சுபாவம் கொண்ட பெண்ணை பார்த்து ஆச்சரியமாக இருந்தது. என் மகனுக்கும் இது பிடித்திருந்தது. அவனும் திருமணத்திற்கு சம்மதம் தெரிவித்தான். அவன் போதாத காலம் என் எதிரி பரமனிடம் திருமணம் ஆன இரண்டாவது நாளே மாட்டிக்கொண்டான். எல்லாம் முடிந்தது. மிரண்டுபோன நிருதியை நானும் மனைவியும் இப்போது பார்த்துக்கொள்கிறோம். நேற்று என் மகள் பூங்கோதை அம்மாவை பார்க்க வேண்டும் போல இருக்கிறது என தொலைப்பேசியில் சொன்னதால் என் மனைவி அவளை காண சென்றுவிட்டாள். நிருதி தனிமையில் இப்போது பயந்தவாறு இருக்கிறாள். முருகன் மனதிற்குள் இவ்வாறு ஓடிக்கொண்டிருந்து.
“எதுக்கு பயப்படற.. நான் வேனா ஹாலுல தான் படுத்துக்கறேன். நீ வேனா கதவை திறந்து வைச்சுட்டு படுத்துக்கோ” என்றார்.
“மாமா.. ” ஏதோ சொல்ல வாயெடுத்துவிட்டு அமைதியானாள். “என்னம்மா”
“திருநீறு வைச்சுவிடுரிங்களா?” என அப்பாவியாக கேட்டாள். முருகன் பூஜை அறையிலிருந்து விபூதியை கைநிறைய அள்ளிக்கொண்டு வந்தார். எழுந்தரிம்மா என்றார். நிருதி போர்வையை விலக்கிய போது அவள் சரியாக உடை அணியாமல் இருப்பதை கண்டார். அவளுடைய சேலையோ, ரவுக்கையோ இல்லாமல் கொழுத்த முலைகளை தாங்கி பிராவுடன் இருந்தாள். “பூசுங்க மாமா” என்றாள். முருகனுக்கு ஒன்றுமே புரியவில்லை. மூன்றுவிரலிலும் திருநீறை தேய்த்து அவளுடைய நெற்றிநிறைய பட்டையாக பூசினார். அவள் கண்களை மூடிக் கொண்டகருந்தாள். முருகனின் கண்கள் மேலிருந்து அவளகன் மாங்கனிகளை பார்த்து பிரம்மித்தன. நெற்றியில்பூசும் போது சிதறிய திருநீறு அவள் மார்பிலும் விழுந்து.. முருகன் சுதாரித்தார். “மாமா ஊதிவிடுங்க. இல்லைனா கண்ணுல படும்” என்றாள். முருகன் தடுமாறிபடி ஊதினார். அவள் குறுகுறுவென இருக்கு என சிரித்தாள். “தூங்குமா” என சொல்லிவிட்டு அறையை விட்டு வெளியேவந்தார். நிருதியா இது. அவள் இவ்வளவு அழகானவளா? அவளுடைய மார்புகள் ஐயோ அவை.. அவை.. புதிய முயல்குட்டிகள் போல இருந்தனவே.. என அவர்மனது புலம்பி தவித்தது. அவருடைய அறையிலிருந்து போர்வையையும் தலையையும் எடுத்து சோபாவில் போட்டுக்கொண்டு படுத்தார். பத்துநிமிடங்களுக்கு மேல் அவரால் அங்கிருக்க இயலவில்லை. நிருதியின் அறைக்கு அவர் கால்கள் நடந்தன.