“லலிதா…என்னடி இது? இந்த நேரத்துலே குளிக்கிறே? தூரமாயிட்டியா?”
“இல்லைண்ணீ, சும்மா தான்” என்று பாத் ரூம் உள்ளே இருந்தே குரல் கொடுத்தவள், ஒரு 10 நிமிஷம் கழித்து, ஈர நைட்டியில், கதவை திறந்து வெளியே வந்தாள்.
முகம் சோக உணர்சிகளை காண்பிக்க, தலை குனிந்து நின்றவளின் தலையை அன்பாக தடவி, “என்னம்மா ஆச்சு, இந்த நேரத்துக்கு குளிக்கிறே?” என்று நான் அன்பாக கேட்க, வெடித்த அழுகையுடன், விம்மிய என் மார்பில் சாய்ந்த லலிதா,
“என்னாலே முடியலே அண்ணி. என்னென்னவோ நெனப்பு. உடம்பெல்லாம் சூடாக்கி, என்னவோ பண்ணுது…”
“சரி…புரியுதுடி. அதை அடக்கத்தான் குளிக்கிறே. உன்னை சொல்லி தப்பு இல்லைம்மா. உன் வயசும், சூழ்நிலையும் அப்படி. நாளைலேர்ந்து கோவிலுக்கு போவோம். கடவுள் பக்தியிலே கவனத்தை செலுத்து. அது சம்பந்தமான புத்தகங்களை படி. சரி ஆயிடும்…என்ன?”
“சரி,அண்ணி.”
அவளை படுக்க சொல்லி விட்டு, நானும் படுத்தேன்.
ஒரு 10 நாள் ஒழுங்கா கோவிலுக்கு போய் வந்தாள்.
ஒரு நாள்,…என் கணவரும் ஏதோ வேலையாக திருச்சி வரை போயிட்டு, 2 நாள் கழிச்சு வர்றாதா சொல்லிட்டு,எனக்கு லலிதாவையும், லலிதாவுக்கு என்னையும் துணையா விட்டுட்டு, போய் இருந்தார். அன்னைக்கு பாத்து, கோவிலுக்கு போயிட்டு வந்தவள், விறு விறுன்னு போய், பெட்டில் குப்புற படுத்து, குமுறி,குமுறி அழுதாள். அவளைத் தொட்டு “ஏன்டி அழறே …ஏதாவது பிரச்சினையா?”ன்னேன்.
“அண்ணி,கோவிலுக்கு போனா,…புதுசா கல்யாணமானவங்க, ஜோடி ஜோடியா வர்றாங்க. அதைப் பாக்கிறப்போ, என் மண வாழ்க்கை இப்படி ஆகிப் போச்சேன்னு வருத்தமாவும், கொடுத்த உடனேயே பிடுங்கிக்கிட்டானே’ன்னு, அந்தக் கடவுள் மேலே ஆத்திரமாவும் வருது. இனிமேல் நான் கோவிலுக்கு போகப் போறதில்லை. கோவிலே கும்பிட்டா…குருக்கள் குங்குமத்தை கொடுக்கிறார்…சிலைகளைப் பாத்தா சிருங்காரமா இருக்குது…என் மனசு எவ்வளவு கஷ்டப் படும். ஏன் அண்ணி எனக்கு இப்படி ஆச்சு? நான் என்ன பாவம் செய்தேன். எனக்கு வாழவே பிடிக்களைண்ணீ.”
“அப்படி எல்லாம் சொல்லக் கூடாதுடி. நடக்கிறது நடந்து தானே தீரும். அம்மாவுக்கு அம்மாவா, அண்ணிக்கு அண்ணியா இந்த அண்ணி உனக்கு இருக்கேன்” என்று சொல்லி, அப்போதைக்கு, அவளை ஆறுதல் படுத்த முடிந்தது தானே தவிர, வேறே என்ன செய்வது என்று எனக்கும் புரியவில்லை. (உங்களுக்கு தெரிஞ்சா சொல்லுங்களேன்.)
அன்று இரவு, தனியாக விட்டால், எங்கே ஏடாகூடமாக ஏதாவது செய்து விடுவாளோ என்று பயந்து, குழந்தையை அவர் பெட்டில் படுக்க வைத்து, அவளை என்னுடனே படுக்க வைத்துக்கொண்டேன்.
லலிதா எங்க வீட்டுக்கு வந்ததுக்கப்புறம், எங்க தாம்பத்திய உறவு அவ்வளவாக இல்லாமல் இருந்தது. அவள் இல்லாத சமயங்களில் அவசர அவசரமா ‘அந்த சங்கதியை’ முடித்துக்கொள்வோம்.
இரவு ஒரு 11 மணி இருக்கும். அரைத் தூக்கத்தில் இருந்த நான், பக்கத்தில் படுத்திருந்த லலிதா, எழ முயற்சிப்பதை தெரிந்து, அவள் கை பிடித்து,
“எங்கேடி…போறே…குளிக்கிரதுக்கா?”