ராஜாவும் யமுனாவும்.. கண்டிப்பாக முதலிரவை முடித்து விட்டு அயர்ந்து தூங்கிக் கொண்டிருப்பார்கள்..
விஷ்ணுவும் இன்னும் மயக்கத்தில் தான் இருப்பான்.. ஆக வீட்டில் யாரும் இருக்க மாட்டார்கள்..
எப்படியாவது வேகமாக ஓடி போய் தன் பேக் சூட்கேஸ் இருக்கும் அறைக்கு சென்று விட்டால் மாற்று உடை எடுத்து அணிந்து கொள்ளலாம் என்று எண்ணினேன்..
இரவு நான் அணிந்து வந்த அழுக்கு நைட்டி.. பிரா ஜட்டி.. பாவாடை எல்லாம் இன்னும் கோபால் மாமா கட்டிலை சுற்றி இறைந்து கிடந்தது..
அதையும் சுருட்டி எடுத்துக் கொண்டு பூனை நடை போட்டு.. மெல்ல மெல்ல கதவை திறந்து.. ஹாலை கடந்து நான் என் பேக் வைத்திருந்த அறைக்கு சென்றேன்..
நல்லவேலை அந்த அதிகாலை வேலையில் யாருமே நான் ஓடி சென்ற பக்கம் இல்லை.. யாரும் என்னை வெறும் துண்டோடு இந்த கவர்ச்சி கோலத்தில் ஓடுவதை பார்த்திருக்க வாய்ப்பு இல்லை என்று நினைத்தாலும்.. ஏதோ ஒரு ஜோடி கண்கள் என்னை எங்கிருந்தோ நோட்டம் விடுவது போல் ஒரு உணர்வு இருக்கத் தான் செய்தது..
ஆனால் நேரிடையாக என்னை யாரும் பார்க்கவில்லை என்பதை மட்டும் உறுதி செய்து கொண்டு என் ரூமுக்கு சென்று கதவை பட்டென்று சாத்திக் கொண்டேன்..
நான் கொண்டு வந்த பையை கிளரி புது கருப்பு பிரா ஜட்டி.. வெள்ளை சுடிதார் டாப்ஸ்.. பேண்ட் எடுத்தேன்..
அப்போது தான் கவணித்தேன்.. என்னுடைய மொபைல் போனை கல்யாண வேலையாக இருந்ததால் துலைந்துவிடும் என்று நினைத்து.. சைலண்டில் போட்டு என்னுடைய பேக்கிலேயே வைத்திருந்தேன்..
அவசரமாக என் போனை எடுத்து பார்த்து எனக்கு பகீர் என்றிருந்தது..
வாட்சப்பில் குமாரிடம் இருந்து மொத்தம் 67 மிஸ் கால்..
ஐயோ.. அவர்கிட்ட காலையில சரியா கூட பேச முடியவில்லையே..
இன்னேறம் பிளைட் ஏறி இருப்பாரா..
நான் உடனே வாட்சப்பில் அவர் நம்பருக்கு கால் போட்டேன்..
டிரிங்… டிரிங்ங்ங்…
டிரிங்… டிரிங்ங்ங்…
டிரிங்… டிரிங்ங்ங்…
டிரிங்… டிரிங்ங்ங்…
டிரிங்… டிரிங்ங்ங்…
டிரிங்… டிரிங்ங்ங்…
டிரிங்… டிரிங்ங்ங்…
டிரிங்… டிரிங்ங்ங்…
ரிங் போய் கொண்டே இருந்ததே தவிர அவர் எடுத்தபாடில்லை..
ஒரு வேலை 67 கால் பண்ணியும் நான் எடுக்காததால் என் மேல் கோபமாக இருக்கிறாறா..
சரி சரி.. மத்தியானத்துக்கு மேல திரும்பவும் அவருக்கு டிரை பண்ணி பேசி எப்படியாவது சமாதானப் படுத்திடலாம் என்று நினைத்து..
என்னுடை உடைகளை அணிய ஆரம்பித்தேன்..
நான் என் உடைகளை அணிந்து முடிக்கவும்.. பேகுக்குள் இருந்து என் மொபைல் போன் ஒளி வரவும் சரியாக இருந்தது..