ஓகே சார். நான் ஜிம்முக்கு போய்ட்டு வர்றேன். எப்ப வரட்டும்.
நான் முடிஞ்சவுடன போன் செய்யறேன்னு சொல்லி சிரிச்ச சுரேஷ் நவாஸ அனுப்பிச்சுட்டு வீட்டுக்குள்ளே நுழைஞ்சு தாள் போட்டான்.
சுரேஷ் தாள் போட்டவுடனேயே ஷர்ட்டயும் பேண்டயும் கழட்டிட்டான். வெறும் வெள்ளை விஐபி ஜட்டி மட்டும் தான் கழட்டல. அங்க இருந்த நவாஸோட கட்டில்ல உக்காந்துகிட்டு மும்தாஜோட வரவுக்கு காத்திருந்தான். வெளியே சுரேஷ் காத்திருக்கறது தெரியாத மும்தாஜ் சாவகாசமா குளிச்சுட்டு வழக்கம் போல ஒரு டவல அவ உடம்புல சுத்திகிட்டு வெளிய வந்தா. வெளிய வந்த அவளுக்கு சுரேஷ் இருந்தது, அதுவும் அந்த கோலத்துல ரெடியா இருந்தது ஆச்சரியமாயிடுச்சு.
அவளோட தளதளன்னு இருக்கற செழிப்பான உடம்புல டவல் மேலயும் கீழயும் சேர்த்து முழுசும் மறைக்க முடியாம ஏதோ முடிஞ்ச அளவு மறைச்சுது. மேல கொழுத்த முலைகள் பாதி அவன் கண்ணுக்கு விருந்தளிச்சுதுன்னா கீழ அவளோட அழகு தொடைக ரெண்டும் நல்லாவே அவனுக்கு தெரிஞ்சது. அவளோட கீழ் பகுதிகள இது வரைக்கும் அவன் பார்க்கலங்கறதால ஆசையா அவளோட தொடைகள அவன் ரசிச்சு பார்த்தான்.
சார் எப்ப வந்தீங்கன்னு மும்தாஜ் தயக்கத்தோட கேட்டா.
அஞ்சு நிமிஷமாச்சு.
என்ன சார் இப்புடி உக்காந்திருக்கீங்க.
சுரேஷ் தன்னோட உடம்ப ஒரு தடவ பார்த்துகிட்டு ஜட்டிய பார்த்துட்டு ஏன் இது இருக்கிறதும் புடிக்கலயா இதயும் இப்பவே கழட்டிடவான்னு கேட்டான்.
ஐயோ அப்படி சொல்லல. ஏன் வந்தீங்கன்னு கேட்டேன்.
சமான கையில் பிடித்து கொண்டு தான் கதை படிக்க முடியும்