என்ன வாழ்க்கைடா இது – பகுதி 5 119

“வாங்க சார். ஊருக்கு போனீங்களே…ஒரு போன் கூட பண்ண நேரமில்லாம சுத்திக்கிட்டு இருந்தீங்களா?”
லக்கேஜை வைத்துவிட்டு சோபாவில் கால் நீட்டி உட்கார்ந்தேன்.
“பையன் ஊருக்கு போனானே….என்ன ஆனான்னு ஒரு போன் பண்ணி கேட்டியா நீ?”
“நீ என்ன தனியாவா போயிருக்க…..அத தொணைக்கு அந்த ரெண்டு குட்டிகளும் வந்தாளுன்களே….”
“அதான் பையன பத்தி கவலைப்படாம இருந்தியா…”
“போன வேல முடிஞ்சிதா…”
“எந்த வேலைய கேக்குற” என்று அம்மாவை கிட்டே இழுத்தேன்.
“விடுடா….ஆபீஸ் கிளம்பணும்……நீ சென்னைக்கு எதுக்கு போனியோ அந்த வேலை”
“போன வேலையும் முடிஞ்சிது. போனஸ் வேலையும் முடிஞ்சிது. எங்க உன் புருஷன்”
“அவரு சீக்கிரமே கெளம்பி போயிட்டாரு. அது சரி….அது என்னடா போனஸ் வேலை”
“அதெல்லாம் அவசர கதியில சொல்லுற சங்கதி இல்ல. இன்னைக்கு லீவு போட்டு என்னோட இருக்குறதுன்ன சொல்லு….சொல்றேன்”
“டேய்…ரொம்ப பிகு பண்ணாத…..என்ன வேலைன்னு சொல்லு.”
“அட்லீஸ்ட் 2 மணி நேரம் பர்மிஷன்னாவது சொல்லிட்டு என் கூட இரேன்….”
அம்மா பிடி கொடுப்பதாக தெரியவில்லை…..
என் போனை எடுத்து வீடியோஸ் பகுதியில் ஒரு விடியோவை தட்டிவிட்டு “இத பாரு”ன்னு சொல்லிவிட்டு நான் குளிக்க சென்றேன்.
10 நிமிடத்தில் காலைக்கடன்களை முடித்து வெளியே வந்து பார்த்தால்….பாத்ரூம் வாசலில் அம்மா மலங்க மலங்க விழித்தபடி நின்றாள்.
“டேய்…என்னடா இது”
“பாத்தா தெரியலையா…”
“எப்போடா….எப்புடி….”
“லீவு போடுறியா சொல்லு….விலாவரியா சொல்லுறேன். ”
“ஏற்கனவே மத்தியானத்துக்கு லீவு சொல்லியிருந்தேன். இப்போ புல் டே லீவு சொல்லிட வேண்டியது தான்.”
“மத்தியானத்துக்கு எதுக்கு லீவு”

“எங்க பிரான்சுக்கு புதுசா என் பழைய ப்ரெண்ட் ட்ரான்ஸ்பர் ஆகி வந்திருக்கா. அவ பையன் ஸ்கூல் அட்மிஷனுக்கு ஸ்கூல் ஹெச்.எம்.ம்மை போயி பாக்கணும். அதான் மத்தியானம் லீவு”
“எப்புடி இருப்பா உன் ப்ரெண்ட்”
“டேய்…என்ன அவ இவன்னு. என் வயசு அவளுக்கு”
“உன்னையே வாடி போடின்னு தான சொல்லுவேன் செல்லம்” என்று அவளை அணைத்தபடி அவளுடைய பெட்ரூமிருக்குள் போனேன். ஆபிஸ் கிளம்பும் ஆயத்தத்தோடு புடவை உடுத்தி மேக்கப் போட்டிருந்தாள் என் அழகு அம்மா.
“வாசல் கதவு கொல்லை கதவெல்லாம் சாத்தியாச்சா…”
“உன்ன எனக்கு தெரியாதா…எல்லாம் சாத்தியாச்சு”
“அப்புறம் என்ன…..புடவைய கழட்டவேண்டியது தானடி செல்லம்…”
“முதல்ல விஷயத்த சொல்லு” நான் கட்டியிருந்த டவலை கழட்டி என்னை நானே அம்மனமாக்கிக்கொண்டேன். கட்டிலில் படுத்தேன். அம்மா ஆவலோடு என் பக்கம் வந்து உட்கார்ந்தாள்.
“புடவைய முதல்ல கழட்டி ஏறிம்மா”
“சஸ்பென்ஸ் தாங்கல டா….சொல்லேன்….”
“நான் சொல்லுறத நீ கேளுடி என் செல்ல தேவிகா குட்டி” சொல்லும்போது ‘தே’வை தேவையில்லாமல் அழுத்தி சொன்னேன்.