உன் அம்மா தேடுறாங்களாம். போயிட்டு வா ரேவதி என்று விக்னேஷ் அவளை முத்தமிட்டுக்கொண்டே கரிசனையோடு சொன்னான்.
ரேவதி மனசே இல்லாமல் புடவை உடுத்திக்கொண்டு ரெடியாக, ராஜ் அவளை தூக்கிக்கொண்டுவந்து வாசலில் விட்டான். ரேவதி இழுத்து மூடிக்கொண்டு வீட்டுக்குப் போனாள். போய் கொஞ்சநேரத்தில் போன் பண்ணினாள்.
ரேவதி… அங்க என்னாச்சு? உனக்கு எல்லாம் ஓகேதானே என்றான் விக்னேஷ்.
போங்கண்ணா… குழந்தை பாலுக்கு அழுதுன்னு பால் பவுடர் கலக்கி கொடுத்திட்டிருந்தேன். அம்மா பால் என்னாச்சுன்னு கேள்விமேல கேள்வி கேட்குறாங்க.
ஆமா… பால் என்னாச்சு?
நல்லா வாய்ல வருது. அதைத்தான் நீங்க ரெண்டுபேரும் கறந்து கறந்து குடிச்சீங்களே….
ஓ…ஆமால்ல…. ஏதாவது சொல்லி சமாளி ரேவதி
போங்க அண்ணா அவங்க ரொம்ப வெவரம். நம்ப மாட்டாங்க.
பாக்க சாதாரணமா மங்களகரமா இருந்தாங்களே…. எதையும் நம்புவாங்கண்ணுதான், நீங்க போங்க… ரேவதியை அனுப்பிவைக்குறோம்னு சொன்னேன்.
அட லூசு அண்ணா…. அவங்க சாதாரணமா எதையும் நம்பமாட்டாங்க. எனக்கு ரொம்ப நாளா குழந்தை இல்லைன்னு என் கொழுந்தனை என்கூட படுக்கவச்சவங்க அவங்க.
என்ன ரேவதி சொல்ற?
ஆமா அண்ணா அதுக்குப் பிறகுதான் குழந்தை தங்கிச்சி. ஆனா ஒரு தடவைதான் என்னை கொழுந்தனார்கூட படுக்கவச்சாங்க. அப்புறம் கூடாதுன்னு சொல்லிட்டாங்க. கொழுந்தனும் பயந்துக்கிட்டு அம்மா இருக்கும்போது இந்தப் பக்கமே எட்டிப்பார்க்கவே மாட்டாரு. அதுனால அம்மாவை அவ்ளோ ஈஸியா ஏமாத்த முடியாதுண்ணா
ஐயோ என்னை சந்தேகப் படுறாங்களா?
உங்களை இல்லைன்னா. ராஜ்ஜைதான் சந்தேகப்படுறாங்க.
அப்பாடா….
சரி சரி கதவை லாக் பண்ணிடாதீங்க. நான் வருவேன்.
அம்மாகிட்ட மாட்டிப்பே ரேவதி… வேணாம்
அவங்க தூங்கினப்புறம் வர்றேண்ணா
அவன் டயர்டா இருக்கானே…
ஏன் அண்ணா என்ன நீங்க பண்ணமாட்டீங்களா?
விக்னேஷ்க்கு ஜிவ்வென்றிருந்தது. அவனது சுன்னி கிண்ணென்று எழுந்து நின்றது.
உனக்காக காத்திருப்பேன் ரேவதி என்றான்.
நடு ராத்திரி – ரேவதி கதவை மெதுவாக தட்ட, கதவை திறந்த விக்னேஷ் அவளை இழுத்து இறுக்கி கட்டியணைத்தான்.
ம்ம்ம்….விடுங்க… அவ்ளோ அவசரமா – சிணுங்கினாள் ரேவதி
ஆமா ரேவதி… பலவருஷ ஆசை. உன்ன ரகசியமா எத்தனை நாள் பாத்து ரசிச்சி ஏங்கியிருக்கேன் தெரியுமா? – சொல்லிக்கொண்டே அவளது முலையில் முகம் வைத்துத் தேய்த்தான். இடுப்பில் கடித்தான். அவளது குண்டியில் முகத்தை தேய்த்து ஆர்வ மிகுதியில் அவள் குண்டி சதையை கடித்தான்.
ஆஆ…ஸ்ஸ்…. – குண்டியை தடவிக்கொடுத்தாள் ரேவதி. அவங்க என்ன பண்றாங்க?
நீயே போயி பாரு.
ரேவதி மெதுவாகச் சென்று மாஸ்டர் பெட்ரூம் கதவை திறந்து பார்த்தாள். காமினியும் ராஜ்ஜும் முழு நிர்வாணமாக அயர்ந்து தூங்கிக்கொண்டிருந்தனர். ரேவதிக்கு காமினிமேல் பொறாமை வந்தது. ச்சே… நன்றாக சுகம் அனுபவித்துவிட்டு எவ்வளவு நிறைவாக தூங்குகிறாள்? இந்த ராஜ்தான் காமினி காமினி என்று எப்படி உருகுகிறான்? அப்படி என்னதான் இருக்கு இவளிடம்??