அதே நேரம் ரமேஷ் கண்ணிமைக்காமல் ரேவதி கண்களை பார்த்தான். அந்த கண்களை பார்க்க முடியாத ரேவதியின் முகம் வெக்கத்தில் சிவந்தது. ரேவதியால் அவன் பார்வையை சமாளிக்க முடியாமல் தடுமாறினாள், மெதுவாக ஆட்டோவை விட்டு வெளியே இறங்கி நின்றாள், ஆட்டோவை ஒரு கையால் பிடித்தபடி ரமேஷை பார்த்தாள்.
“இது என்ன இடம்.. இப்படி இருக்கு.. காடு மாதிரி” என்று கேட்டாள்.
தான் ஆபாசமாக பேசுவது ரேவதிக்கு பிடிக்கவில்லை, இவளை விட்டுதான் பிடிக்கனும், சரி இப்போதைக்கு செக்ஸ் பற்றி பேச வேண்டாம் என்று நினைத்த ரமேஷ் ஆட்டோவை விட்டு இறங்கினான் ஆட்டோ சாவியை எடுத்து தன் சட்டை பையில் போட்டான்.
“இது ஒரு சவுக்கு தோப்பு டீச்சர், கவர்ன்மென்ட் இடம் டீச்சர், மனசு கஷ்டமா இருக்கும் போது இங்க வந்து தான் உட்காருவேன் டீச்சர்” என்றான் ரமேஷ்.
ரேவதி ரமேஷை பார்த்தாள், “மனசுக்கு கஷ்டமா.. ஏய் உனக்கு என்ன மன கஷ்டம்.. மனைவி, குழந்தைகள், குடும்பம் இப்படி எல்லா சொந்தமும் இருக்கு டா” என்றாள் ரேவதி.
ரமேஷ் ரேவதியை பார்த்தான், “என்ன டீச்சர் செய்ய.. பொண்டாட்டி ஒரு சந்தேகப்பேர்வழி டீச்சர்.. டெய்லி என் கூட சண்டை போடாம தூங்க மாட்டா டீச்சர்.. மற்ற பொண்ணுங்க கூட என்ன தொடர்பு படுத்தி படுத்தி பேசுவா டீச்சர்..” என்றான் ரமேஷ்.
ரமேஷ் சொல்வது எல்லாம் பொய், அவன் ஒரு குடிகாரன், பொம்பள பொருக்கி என்பது தெரியாத ரேவதி அவன் மீது பரிதாபப்பட்டாள், மெதுவாக ரமேஷின் தோள்பட்டையில் கை வைத்தாள், ரமேஷ் திரும்பி அவளை நெருங்கி வந்தான்,
“ஏய்.. எல்லாத்துக்கும் கஷ்டம் இருக்கு டா.. என் நிலையை பாரு.. மாசம் 40 ஆயிரம் சம்பளம், இருந்தும் என் மனசுல கொஞ்சம் கூட சந்தோசம் இல்ல டா.. நான் சிரிச்சே எத்தனை வருசம் ஆச்சு தெரியுமா.. இன்னைக்கு தான் பல வருசம் கழிச்சு சிரிச்சுருக்கேன், அதுவும் உன்னால என்றாள் ரேவதி.
“ஆஹா.. டீச்சர் அதுவா ஒரு ரூட்ட போட்டு கொடுத்துருக்கா.. அவ நம்ம கைய நல்லா தொட்டு தொட்டு பேசுறா.. நாமும் அதே மாதிரி அவ கைய தொட்டு தான் பார்ப்போமே” என்று மனதில் நினைத்த ரமேஷ், சட்டென ரேவதியின் கையை பிடித்தான்,
“டீச்சர்.. நானும் தான் டீச்சர்.. தினமும் தனியா உட்கார்ந்து அழுதுகிட்டே இருப்பேன், நான் எப்போவோ தற்கொலை பன்னிருப்பேன் டீச்சர், ஆனா என் பிள்ளைகளுக்காக தான் உசுரோட இருக்கேன் டீச்சர்.. ஆனா இன்னைக்கு உங்க கூட பேசுன பிறகு தான் கொஞ்சம் சந்தோசம் கிடைச்சுருக்கு டீச்சர்.. என் கூட டெய்லி ஒரு 10 நிமிஷம் பேசுவீங்களா டீச்சர்” என்று பேசிக்கொண்டே ஒரு கையால் அவள் கையை பிடித்து தன் இன்னொரு கையால் அவள் கையை வருடினான் ரமேஷ்.
தன் கையை ரமேஷ் வருட, கனவனை பிரிந்து தவிக்கும் ரேவதியின் மனம் ரமேஷ் பக்கமாக சாய்ந்தது, தன் இன்னொரு கையால் தன் கையை பிடித்திருந்த ரமேஷின் கைகளை பிடித்தாள் ரேவதி,
“ஏய்.. தற்கொலையா.. அப்படியெல்லாம் பேசாதடா.. தினமும் 10 நிமிஷம் இல்ல டா.. தினமும் மணிக்கனக்கா நாம் பேசலாம், ஒரு வேலை உன் ஒயிஃப் என் கூட பேசுறது தெரிஞ்சு சந்தேகப்பட்டு உன்ன திட்டுனா என் கூட பேசுறத நிறுத்திடுவியா” என்று கேட்டாள்.
இந்த சூழ்நிலைக்காக காத்துக்கொண்டிருந்த ரமேஷ் அவள் கையை இறுக்கமாக பிடித்து ரேவதி அருகே வந்தான், அவன் உடலுக்கும் ரேவதி உடலுக்கு சில இஞ்ச் தான் இடைவெளி. ரேவதியை உற்றுப்பார்த்தான், ரேவதி அவனை பார்க்க முடியாமல் தலையை குனிந்தாள், ரேவதியின் முகத்திற்கு நேராக மெதுவாக ஊதினான் ரமேஷ். ரமேஷின் சுவாசக்காற்று படவும் வெக்கம் அவள் முகத்தை ஆக்கிரமிக்க, ரேவதி தன் இதழில் பூத்த புன்னகையை மறைக்க முயற்சி செய்து அதில் தோல்வி அடைந்து மெதுவாக புன்னகைத்தாள் ரேவதி.
Vera nalla katha sonuga bro
Please next part bro
Semma bro next part sekram podunga
Hi nakku potta ungaluku pudikuma