ஹம்மா ஹம்மா ஹம்சா – பகுதி 1 74

பொழுது போகாமல் வீட்டில் அமர்ந்து படம் பார்த்துக் கொண்டிருந்த மோகனாவின் கவனத்தை கலைப்பதற்காகவே வந்தான் அவர்கள் வீட்டு வண்ணான் ராஜு. கடும் வேலை செய்து மெருகேறியிருந்த ஆண்மையான உடற்கட்டு உள்ளவன் அவன். கருகரு மீசை. சுருட்டை முடி. நல்ல நாட்டுக்கட்டையான உடல்.

ராஜு கொண்டு வந்திருந்த சலவை செய்த துணிகளைப் பெற்றுக்கொண்டாள் மோகனா. அதைக் கணக்கெடுப்பது போல் பார்த்துக் கொண்டே, தன் கயல் விழிகளால் அவனைக் கணக்கெடுத்தாள்.
“என்ன ராஜு, இந்த வேட்டி ஐயாவுடையது மாதிரி இல்லியே. வேற யாராவதோட வேட்டிய இங்க கொண்டு வந்துட்டியா?” என்று கேட்டாள். அவன் உடனே பதறிப்போய்,
“ஐயோ, அப்பிடியெல்லாம் இல்லம்மா! இது ஐயாவோடதுதாம்மா!” என்று பதில் அளித்தான்.

“ஹ்ம்ம் …. அப்பிடித் தெரியல்லியே! வேற மாதிரி இருக்கே!” என்று இழுத்துக் கொண்டே, அவனை மேலும் கீழுமாக நோட்டம் விட்டாள்.

“இங்க பாருங்கம்மா!” என்று அந்த வேட்டியின் ஒரு மூலையைப் பிரித்து,
“இது நம்ம வீட்டுக் குறிதாங்கம்மா!” என்று நிரூபணம் காட்டினான்.

அதைக் கேட்ட மோகனா, பிறகு தைரியமாக, முகத்தில் ஒரு நமுட்டுச் சிரிப்புடன்,
“நீ கட்டியிருக்கிற வேட்டி அதே மாதிரிதானே இருக்கு. அப்போ அதுவும் அய்யாவோடது தானா?” என்று கேட்டாள்.
“ச்சே ச்சே இல்லீங்கம்மா! ஐயா வேட்டிய நான் கட்டுவேனா!” என்று சிரித்துக் கொண்டே நெளிந்தான்.

“அப்போ சரி! உன் வேட்டியக் கழட்டிக் குறியைக் காட்டு!” என்றாள் …. அதே நமுட்டுச் சிரிப்புடன்.

ராஜு வேட்டியைக் கழட்டியவுடன், அவனுடைய கோவணத்திற்குள் புடைத்து நின்ற அவனுடைய ஆண் குறியை நோக்கி அவளுடைய பார்வை பாய்ந்தது. அவன் காட்டிய வேட்டியின் குறியை விட அவனுடைய வேட்டிக்குள் இருந்த ஆண் குறியின் மீதுதான் அவளுக்கு ஆர்வம் ஏற்பட்டது.
“ஆஹா! அருமையா காட்டிட்டியே!” என்று அவனுக்குப் பாராட்டு தெரிவித்தாள். ராஜுவுக்கும் அவள் எதைப் பற்றிக் கூறுகிறாள் என்று தெரியாமல்
“என் குறியை நீங்க எப்ப வேணும்னாலும் பாக்கலாம்மா! உங்களுக்கு இல்லாததா!” என்று மகிழ்ச்சியுடன் கூறினான். மோகனா தனக்குள்,
“ஹ்ம்ம் …. எனக்கு இல்லாததுதான்! அதுக்குத்தானே இத்தனை நாளா வெயிட் பண்ணிட்டிருக்கேன்!” என்று சொல்லிக்கொண்டே புன்னகைத்துக் கொண்டாள்.