அம்மாவின் தொடைகள் ரொம்பவும் பருத்து இல்லாமல், ரொம்பவும் மெலிதாக இல்லாமல் அளவான சதையோடு மஞ்சள் நிறத்தில் பல பலத்தது.குனியும் போது ஏற்றிக்கட்டி இருந்த பாவாடை இடை வெளியில் அம்மாவின் முலைகள் ஆடிக் குலுங்கி அழகாய் தெரிய… என் கடை வாயில் எச்சில் வழிய என்னை அறியாமலே அதை துடைத்துக் கொண்டு மீண்டும் பார்த்தேன்.எப்படி திரும்பினாலும் அம்மா அழகுதான். இப்படி அம்மாவின் அழகை அவளுக்கு தெரியாமலே அவள் குளிக்கும் போதும், கோலம் போடும் போதும்,தலையை துண்டால் துவட்டும் போது ஆடிகுலுங்கும் அவள் முலைகளின் அழகையும், சமையல் செய்யும் போதும்… எங்கெங்கே தர்ம தரிசனம் கிடைக்கிறதோ அங்கே எல்லாம் மறைந்தோ,அல்லது அவள் பார்க்காத நேரத்திலோ … பார்த்து பார்த்து, அவள் மேல் வெறி உண்டானது. ‘ச்சே…சீ பெத்த அம்மாவையே இப்படி அசிங்கமாக கற்பனை செய்கிறதே என் மனம்’ என்று ஒரு கணம் நான் நினைத்து அமைதியானாலும்,அடுத்த கணம் ஆசை வந்து, காமம் கண்ணை மறைக்க…அம்மாவை இழுத்துக் கொண்டு எங்கேயாவது ஓடிப்போய் தனிக்குடித்தனம் நடத்தலாமா என்ற நினைப்பு எட்டிப் பார்க்கும். ஒரு நாள் பாத் ரூமில் அம்மா குளிச்சு கிட்டு இருந்தப்ப திடீர்னு “ஐயோ…அம்மா’ன்னு கத்திக்கிட்டே வழுக்கி விழுந்துட்டா (அம்மா குளிக்கிரப்போ பாத்து ரசிக்கிறதுதான், எனக்கு இப்ப வழக்கமா போயிடுச்சே) பக்கத்திலேயே இருந்ததினாலே ‘தடார்’ன்னு கதவை தள்ள… ஒப்புக்கு தாழ் போட்டிருந்த கதவு, நான் தள்ளிய தள்ளில் திறந்துகொள்ள…அம்மா அலங்கோலமாக அவள் பாவாடை தொடை வரை மேலே ஏறிக்கிடக்க… பேச்சு மூச்சற்று பின் மண்டையில் அடி பட்டு, மயக்க மாகி கிடந்தாள். பதறிய நான் அம்மாவை அப்படியே தூக்கிக்கொண்டு ரூமுக்கு உள்ளே சென்று, அவளுக்கு ஒரு நைட்டியை மாட்டி விட்டு திரும்பவும் ஹாஸ்பிடலுக்கு கொண்டு போக ஆட்டோவுக்காக வெளியே ஓடி வர…யார் செய்த புண்ணியமோ! தயாராய் ஒரு ஆட்டோ வந்து நிற்க…அதில் அம்மாவை தூக்கிப் போட்டுக்கொண்டு வெலிங்டனில் இருந்த ஒரு ஹாஸ்பிடலுக்கு சென்றேன். –
அவசர அவசரமாக ஸ்ட்ரெட்ச்சரில் அம்மாவை கிடத்தி, எமெர்ஜென்சி வார்ட்டுக்குள் இழுத்துக்கொண்டு போனார்கள். எனக்கு கையும் ஓடவில்லை, காலும் ஓடவில்லை. எனக்கு அழுகையே வந்துவிடும் போல இருந்தது. பதற்றத்திலும், பதை பதிப்பிலும் அங்குமிங்கும் நடந்துகொண்டிருந்தேன். ½ மணி நேரம் கழித்து, டாக்டர் வந்து “உங்க அம்மாவுக்கு ஒண்ணுமில்லை. தலையிலே லேசா அடி பட்டிருக்கு, அடி லேசா பட்டிருக்கிரதினாலே பயப்படுற அளவுக்கு ஒன்னும் இல்லை” என்று சொல்லவும் தான், என் மனசுக்குள் நிம்மதியும், சந்தோசமும் வந்தது. அம்மாவை கிடத்தி இருந்த அந்த அறைக்குள் நுழைந்தேன். அம்மாவின் முகத்துக்கு ஆக்சிஜென் அப்பரடஸ் வைத்திருந்தார்கள். என்னை பார்த்ததும், மெதுவாக ‘இங்கே வா’ என்பது போல கை அசைத்தால். அருகில் சென்றதும் என் தலையை அன்போடு தடவிக்கொடுக்க…அவள் கண்களில் இருந்து கண்ணீர் வழிந்தது. அம்மா ஏதோ பேச நினைக்கிறாள், ஆனால் பேச முடியவில்லை. ½ மணி நேரத்தில் முகத்துக்கு வைத்திருந்ததை அகற்றி, “உங்க அம்மாவை இனி உங்க வீட்டுக்கு கூட்டிக்கிட்டு போகலாம்” என்று சொல்ல…ஏதோ சொல்ல வந்த அம்மாவை அம்மைதி படுத்தி, மீண்டும் ஆட்டோ பிடித்து வீட்டுக்கு வந்து சேர்ந்தோம். அம்மாவை பெட்டில் படுக்க வைத்த நான் அவள் அருகிலேயே உட்கார்ந்து கொண்டேன். “இப்ப தெரியுதாடா, உனக்கு அம்மா பக்கத்துலே நீ இருந்ததினாலே, நான் அடி பட்ட உடனே ஆஸ்பத்திரிக்கு தூக்கிக்கிட்டு ஓடிட்டே…இந்நேரம் நீ இல்லாமே இருந்திருந்தா என்னன்னு நெனச்சு பாரு,என்று சொல்லி அம்மா கண் கலங்க, நான் அவள் கண்களில் வழிந்த கண்ணீரை துடைத்து விட்டு, “இனிமே நான் உங்க பக்கத்திலிலேயே இருப்பேன். கவலை படாதீங்கம்மா” என்று சொல்லி ஆறுதல் படுத்த…ஆறுதலடைந்த அம்மா சிறிது நேரத்தில் தூங்கி விட்டாள். இரண்டு நாள் மருந்தும் மாத்திரையும் கொடுக்க…அம்மா முன் போல் ஆகி விட்டாள். ஆனா முன்பிருந்த அதட்டல் பேச்சு அவளிடம் காணவில்லை. சத்தம் போட்டு பேசிக்கொண்டிருந்தவள், இப்போது மெதுவாக பேச ஆரம்பித்தாள். என்னை நேருக்கு நேர் பார்ப்பத்தையே தவிர்த்து வந்தால். ஏனோ தானோ என்று புடவை கட்டிக்கொண்டு இருந்தவள் இப்போது என் முன்னாள் வரும் போது, இழுத்தி போர்த்திக்கொண்டு இருந்தாள். அம்மா ஏதாவது தப்ப நினைத்துக்கொண்டாளா?என்ன ஏது என்று ஒன்றுமே விளங்காமல்…நாட்கள் நகர்ந்தன. ஒரு நாள் இரவு 9 மணி இருக்கும். வெளியே ‘சோ’ என்று மழை பெய்து கொண்டிருக்க…குளிர் காற்று வீசிக்கொண்டிருக்க அம்மா ரூமுக்குள்ளேயும்,நான் ஹாலிலும் படுத்திருந்தோம்.பாதி தூக்கம் கண்களில் இருக்க அம்மா என் பெயரை சொல்லி என்னை எழுப்பினாள். “டேய்…காத்து விசு விசுன்னு அடிக்குது, இந்த ஜன்னல் வேறே சரி இல்லை…உள்ளே வந்து படுத்துக்கோயேண்டா?” “வேண்டாம்மா… நான் இங்கேயே படுத்துக்கறேன்” என்று சொல்ல, அம்மா என்னை ஒரு கணம் பார்த்து விட்டு, உள்ளே சென்று விட, ‘ச்சே,அம்மாவே அழைக்கிறாள் போய் இருக்கலாம்…காத்து வேறே விசு வயசுன்னு அடிக்குது’ என்று நினைத்துக்கொண்டு, போர்வையை இன்னும் நன்றாக இழுத்து உடலை குறுக்கிக்கொண்டு போர்த்தி படுத்திருக்க…இடி ஒன்று ‘கடா’ ‘முடா’ என்று இடிக்க…இடிச்சத்தம் ஓய்ந்ததும், மீண்டும் அம்மாதான் எழுப்பினாள். “டேய்…இடி எப்படி இடிக்குது பாரடா… உனக்காக வந்து படுக்களைன்னாலும் எனக்கு துணையா வந்து படுடா…ஒரே பயமா இருக்கு” என்று சொல்ல, அமைதியாக எழுந்து அவள் பின்னால் நடந்தேன்.
பெட் ரூமுக்குள் சென்றதும் அம்மாதான் கதவு தாழிட்டாள். தாழிட்டு விட்டு ஒரு முறைக்கு இரு முறை சரி பார்த்துக்கொண்டாள். கட்டிலில் ஏறி படுத்துக் கொண்டேன். பக்கம் பக்கமாக இல்லாவிட்டாலும் அம்மா படுத்திருக்கும் கட்டிலிலேயே நானும் படுத்திருப்பது…என் உடம்புக்குள் ஏதோ ஒரு குறு குறுப்பை ஏற்பெடுத்த,பெட்டின் ஒரு ஓரமாக படுத்து அம்மாவை பார்த்துக்கொண்டிருந்தேன். சிவந்த உடம்புக்கு சொந்தக்காரியான அம்மா வெள்ளி நிற பூ போட்ட ஜாக்கெட் அணிந்திருந்தது இன்னும் கவர்ச்சியாக இருந்தது.நுனிக்காலில் நின்று,கதவுக்கு மேல் தாழ்ப்பாள் போடா அவள் கையை உயர்த்தியபோது அவள் முலைகளை மூடி இருந்த மாராப்பு கொஞ்சமாக நழுவி, முன் பக்க பிரா ஷேப்பை காண்பிக்க, ஜாக்கெட்டில் அக்குளில் வேர்த்து ஈரம் படர்ந்திருப்பது தெரிய, கையை தூக்கிய பக்கம் இடுப்பின் மடிப்பு காணாமல் போய், வழு வழு என்று அழகாக வயிறு தெரிய…ஜாக்கெட் கொஞ்சம் மேலேறி அவள் வலது பக்க அடி முளை லேசாக தெரிய…அதுவும் ஒரு அழகாகத்தான் இருந்தது. அம்மா லைட்டை அனைத்து விட்டு, கட்டிலை சுற்றி வந்து கட்டிலின் அந்த பக்கமாக, ஒரு ஓரமாக போர்வையை பொத்திக்கொண்டு படுத்துக்கொண்டாள். நான் இந்த பக்கம் ஒரு போர்வையை போர்த்திக்கொண்டு படுத்திருந்தேன். எனக்கு தூக்கம் வரவில்லை புரண்டு புரண்டு படுத்தேன்.திடீரென்று ஒரு பெரிய இடி இடித்தது.கொஞ்சம் திரும்பி அம்மாவை பார்த்தபடி படுத்தேன். சுவற்றை பார்த்தபடி படுத்திருந்த அம்மா,என்னைப் பார்த்தபடி திரும்பிப் படுத்தாள். அம்மா தூங்க வில்லை என்பது அவள் என்னைப் பார்த்துக்கொண்டிருப்பதை பார்க்கும் போது தெரிந்தது. “டேய்…எண்டா ஓரமா படுத்திருக்கே, விழுந்திடப்போரே…இன்னும் தள்ளி வந்து படுத்துக்கோடா, இடம் தான் நிறைய இருக்கே” என்று சொல்லியபடி கட்டிலின் நடுவே நகர்ந்து படுத்துக்கொண்டாள்.நானும் கொஞ்சம் அம்மாவின் அருகே நகர்ந்து படுத்துக்கொண்டேன். இருவருக்கும் இடையில் ஒரு ஜன இடை வெளி தான் இருக்கும். நான் கண்களை மூடி இருப்பது போல, அம்மாவை திருட்டுத் தனமாக பார்த்துக்கொண்டிருந்தேன்.
இன்று எனக்கு என்ன ஆனது, இப்படி அள்ளி விழுங்குவதை போல அம்மாவை பார்த்துக்கொண்டிருக்கிறோமே என்று எனக்கு நானே அவமானப் பட்டேன். ஆனால் ஏதோ ஒரே உணர்வு அம்மாவின் அழகைப் பார்,பார் என்றது. ½ மணி நேரம் கழிந்திருக்கும்,வெளியே மழை இன்னும் விடாமல் முன்பிருந்ததை விட பலமாக பெய்துகொண்டிருந்தது. அம்மாவைப் பார்த்தேன், அயர்ந்து தூங்குகிறாள் போல… அவள் ஏறிஇறங்க,அமைதியாக படுத்திருந்தாள். அம்மா தூங்குகிறாள் என்ற தைரியத்தில், கால்களை விளக்கி குத்துக்காலிட்டு வைத்துக்கொண்டு, போர்வையை நன்றாக இழுத்துப் போர்த்திக்கொண்டு, கட்டி இருந்த லுங்கியை நெகிழ்த்தி மெதுவாக என் சுன்னியை தொட்டேன். ‘படக்’என்று நிமிர்ந்து கொண்டு ‘எதுக்குடா தொட்டே’ என்பது போல முறைத்து நின்றது. அதை சம்மதானப் படுத்தும் விதமாக மெதுவாக நீவி விட,என் கை என்னை கேக்காமலேயே அதை ஆட்டி அழுத்தி உருவி விட தொடங்க…
Nice 2 please
Next please
சூப்பர் சூபபர சூப்பர் சூப்பர்
Nice story sema mood Sunni perusa okkalam