“என்னம்மா கொழந்தே? உன்னோட புரோகிராம் எதையாவது கெடுத்து, ஆபீஸிலே பிடிச்சு வைச்சுட்டேனோ?” என்று கேட்கும்போதே, அதே கேள்வியை அதுவரைக்கும் மூன்று தடவை தான் கேட்டிருந்தது ஞாபகத்துக்கு வந்தது. “உன்னை மாதிரி சின்னஞ்சிறுசுகள் என்னமாவது பிளான் பண்ணியிருப்பேள்! ரிவ்யூ மீட்டிங் அது இதுன்னு சொல்லி, ஞாயித்துக்கிழமையும் அதுவுமா இந்தக் கிழவன் எல்லாத்தையும் கெடுத்துட்டேனோ?”
“அப்படியெல்லாம் ஒண்ணுமில்லே சார்,” என்றாள் கிரிஜா. “இங்கே வந்தது ஒரு விதத்திலே எனக்கு நிம்மதியா இருக்கு.”
அவள் சொல்லியது நூற்றுக்கு நூறு உண்மை. மூர்த்தி அவளை போனில் அழைத்து, மறுநாள் அவசரமாக ஒரு மீட்டிங் இருப்பதாகவும், அதற்குத் தேவையான வேலைகளை செய்ய வர முடியுமா என்றும் கேட்டபோது, அவள் மறுப்பேதும் சொல்லாமல் ஒப்புக்கொண்டாள். அதற்கு முக்கியமான காரணம், முந்தைய தினம் அந்த நால்வரிடமும் அகப்பட்டு அவள் அனுபவித்த சித்ரவதைகள் தான். நினைத்தாலே அவளுக்கு உடல் பயத்தில் சிலிர்த்தது. அது, வேறு எந்தப் பெண்ணுக்கோ நடந்தது போல எண்ணிக்கொள்ள முயன்றாள். வேறு எந்தப் பெண்ணுக்கோ, வேறு ஏதோ ஒரு உலகத்தில் அப்படியொரு சம்பவம் நடந்திருக்க வேண்டும் என்று எண்ணிக்கொண்டாள்.
“இப்போ தான் ஆரம்பிச்சிருக்கோம்,” என்று பாபு சொல்லியபடியே கட்டிலை நெருங்கியிருந்தான். ஏற்கனவே மூன்று பேர்களால் புழையில் அனுபவிக்கப்பட்டு, ஒருவனை ஊம்பியும் விட்டு, அதற்கு முன்னர் கிளப்பில் வேறு ஐந்து பேர்களின் காமப்பசியத் தீர்த்து விட்டு, அவளது உடல் ஏற்கனவே பிழிந்து போட்ட துணி போலாகி விட்டிருந்தது. ஆனால், அந்த நால்வருக்கும் அதைப்பற்றியெல்லாம் கவலையிருந்ததாகத் தெரியவில்லை. பாபு அலட்சியமாக அவளை நெருங்கி, கட்டிலில் அவளை முழங்கை,முழங்கால்களில் படுக்க வைத்து விட்டு, அவளுக்குப் பின்னால் போய் மண்டியிட்டுக்கொண்டான். அவனது கைகள் அவளது முலைகளை பின்னாலிருந்து ஆவேசத்தோடு அள்ளிக்கொண்டன. அவளது ஒரு முலைக்காம்பை இரண்டு விரல்களால் பிடித்தபடியே, மற்றொரு காம்பை அவன் முரட்டுத்தனமாகக் கிள்ளினான். கிரிஜா வலியில் முனகினாள்.
“எங்களுக்கு ஆர்டரெல்லாம் போடக்கூடாது, சரியா?” என்றான் பாபு. “இங்கே நாங்க சொல்லற மாதிரித் தான் கேட்கணும்.”
அவனது இரண்டு விரல்கள் அவளது முலைக்காம்பை விட்டு அகலவேயில்லை.மற்றோர் கையால் அவளது புழையை அழுத்தியவன், அவளது மொட்டைப் பிடித்துக் கிள்ளினான். அவனது கட்டைவிரல் அவளது புழைக்கு வெளியே இருக்க,மற்ற நான்கு விரல்களும் உள்ளே அழுந்தியிருந்தன.திடீரென்று அவன் ஐந்து விரல்களையும் சேர்த்து மடக்கவும், வலியில் துடிதுடித்தாள் கிரிஜா. அவன் அவளுக்கு அளித்துக்கொண்டிருந்த வேதனையில் அவள் பதைபதைத்துக்கொண்டிருந்தாள். வலியைக் கட்டுப்படுத்தியபடி, அவனை மனதுக்குள்ளே வைதபடி, அவள் பற்களைக் கடித்துக்கொண்டு பொறுத்திருந்தாள். அதுவரை அவனை அவளுக்குப் பிடிக்கவில்லையென்பது மாத்திரமே உண்மையாக இருந்திருக்க, அந்த நிமிடம் முதல் அவள் அவனைக் கட்டோடு வெறுத்தாள். அவன் அவளுக்கு, வலுக்கட்டாயமாக அளித்த சந்தோஷத்தில் கூட சிறிது திளைத்திருந்தவள், இப்போது அவனை சபித்துக்கொண்டிருந்தாள்.
“பிடிச்சிருக்காடீ!” என்று அவன் சிரித்தபோது, தன்னை அவன் ’டீ’ போட்டு அழைத்தது அவளுக்கு மேலும் ஆத்திரத்தை ஏற்படுத்தியிருந்தது. “மனசுக்குள்ளே என்னை நீ தேவடியாமகனேன்னு திட்டிட்டிருப்பே! தெரியும் எனக்கு. ஆனா, இது எனக்கு ரொம்பப் பிடிக்குதே, என்ன பண்ணட்டும்?”