“அனிதா! ஒரு வழியா வந்துட்டோம்” என்று குரல் மெல்ல என் காதில் கேட்டது.
நிமிர்ந்து பார்த்தேன். அன்வர் சிரித்துக்கொண்டு இருந்தான். அவன் தோளில் நான் என் தலையை சாய்த்து தூங்கிக்கொண்டு இருக்கிறேன்.
நாங்கள் ஒரு உத்திர பிரதேச பஸ் ஒன்றில் போய்க்கொண்டு இருந்தோம்.
“ங்கோத்தா, பஸ் இந்த ஆட்டம் ஆடுது” என்றான் அன்வர். பஸ் குலுங்கலில் நாங்கள் ஏறக்குறைய பந்து போல பறந்து மீண்டும் எங்கள் ஸீட்டுக்கு வந்தோம். ஒரு
காரணம், நாங்கள் பஸ்ஸில் கடைசி வரிசையில் அமர்ந்துக்கொண்டு இருந்தோம். சாயங்காலம் அந்த பஸ்ஸில் அமர்ந்த போது பஸ் என்னவோ காலியாகத்தான் இருந்தது.
நான் என்னவோ முன் ஸீட்டில்தான் அமர வேண்டும் என்றேன். ஆனால் அன்வர் பின் ஸீட்டில் இருந்தால்தான் தனிமையாக இருக்கும் என்றான். நான் என்னவோ சொல்லி பார்த்தேன். அவன் கேட்டமாதிரியே தெரியவில்லை. வேறு வழியில்லாமல் , நான் அவன் பின்னால் சென்று அமர்ந்தேன். வெளியே சூரியன் மறைய தொடங்கி இருந்தான்.
“டயம் என்ன?” என்றேன்.
“ஆறு மணி “ என்றான்.
உட்கார்ந்து, கழண்டு போன என் ப்ரா கொக்கியை சரி செய்தேன். அந்த கொக்கி என் மாரை கிழித்துக்கொண்டு இருந்தது. எனவே லேசாக நமைச்சல் எடுத்தது. அந்த கொக்கியை மாட்ட முயற்சித்தேன்.
பஸ்ஸின் முன்னால் இருந்த இருவர் பின்னால் திரும்பி பார்த்தார்கள். அதில் இருவர் என்னை உற்று பார்க்கவே , அன்வர்
“ங்கோத்தா! என்னடா பாக்கறீங்க…முன்னாடி, பின்னாடி பொட்டச்சிங்களை பார்த்ததில்லையா?” என்று உருதில் கத்தினான்.
அவர்களும் சட்டென்று திரும்பினார்கள்.
ஆமாம்…யார்தான் உற்று பார்க்கவில்லை?
மாலையில் நடந்தது எல்லாம் நினைவுக்கு வந்தது. பேண்ட் சட்டையில், ஒரு ஜீன்ஸ் போட்டுக்கொண்டு ஒரு கிழக்கு உத்திர பிரதேச குக்கிராமத்தில் அன்வர் போன்றவனுடன் இருந்தால் எவந்தான் பார்க்க மாட்டான்? கடத்தி வந்துட்டானா என்றுதான் எல்லார் பார்வையும் கேட்டது? ஆனால், அன்வர் சட்டை செய்யவில்லை. இன்னும் சொல்ல போனால், அவன் பெருமிதம் இன்னும் அதிகமாகிக்கொண்டுதான் இருந்தது.
அதட்டலாக தன் கையை என்னை சுற்றி போட்டுக்கொண்டு இருந்தான். சின்ன குக்கிராமத்தில் அவன் அப்படி செய்ய, எல்லாரும் எங்களையே பார்த்தார்கள். ஆண்கள் பார்க்கும்போது என் சூத்தில் தட்டினான்.
“சீக்கிரம் வா? இப்படி தூங்கினா எப்படி? மணி ஆறாச்சு….என் வீட்டில் இப்படி எல்லாம் தூங்க முடியாது” என்று அதட்டலாக மற்றவர்கள் முன்னால் சொன்ன போது, ஆண்கள் எல்லாரும் சிரித்தார்கள். அந்த பெண்கள் கூட சேர்ந்து சிரித்தார்கள்.
“அவளை நீ தூங்க விடலயோ? என்னவோ?” என்று ஒரு கிழவி சொன்னபோது, அந்த பஸ்ஸில் இருந்த அனைவரும் சிரித்தார்கள்.
உண்மைதான். கடந்த ஒரு மாதமாக என்னை அன்வர் தூங்கவேவிடவில்லை. தொடர்ந்து ஓழ்த்துக்கொண்டு இருந்தான்.
மணி இப்போது …இரவு 9.00 மணி!
பஸ் இப்போது குலுங்கி போய்க்கொண்டு இருந்தது. எல்லா பஸ் பிரயாணிகளும் பஸ்ஸின் முன்னாடி அமர்ந்துக்கொண்டு இருந்தார்கள். நாங்கள் கடைசி ரோவில் இருந்தோம். எங்களுக்கு முன்னால் மூன்று வரிசை காலியாக இருந்தது. மூன்று மணி நேரமாக பஸ் ஓடிக்கொண்டு இருந்தது!
ஒரு மாதமாகவே அன்வரிடம் போராட்டம்தான். நாள் முழுதும் செக்ஸ். அது இல்லாமல் அவனுக்காக சமையல், துணி தோய்க்கும் வேலை என்று பெண்டு எடுத்தான். எனவே நல்ல தூக்கம்….!
இருட்டில், மெல்ல அன்வர் கை என் சல்வார் உள்ளே சென்று என் பேண்டியை இழுத்தது. பஸ்ஸின் வெளிச்சம் குறைவாக இருந்தது. பஸ் நகர எல்லை விட்டு ஏதேதோ குக்கிராமங்களுக்கு போய்க்கொண்டு இருந்ததால் வெளியே இருட்டும் அதிகமாக இருந்தது. அமாவசி போல! எல்லாம் கும்மிருட்டாக இருந்தது.
நான் நன்றாக சாய்ந்துக்கொண்டேன் பின்னால்! அவன் கை விரல் என் புண்டையை நன்றாக தடவிக்கொண்டு இருந்தது. என் க்ளிட்டை தடவ , தடவ எனக்கு மீண்டும் செக்ஸ் போதை வந்தது. மெல்ல என் கையை எடுத்து அன்வர் சாமான் மேல் வைத்தேன். வழக்கம் போல கெட்டியாக, துடித்துக்கொண்டு இருந்தது.
“நல்லா இரும்பு போல இருக்கு” என்று சொல்லி சிரித்தேன் தமிழில்!
“சும்மாவா? இதுக்காகதானே, என் பின்னால் நீ ஓடி வந்தே” என்றான் அன்வர் சிரித்துக்கொண்டே!
“படவா? உனக்கு 52 வயதுன்னு எனக்கு தெரியாம போச்சு” என்றேன்.
“நீ என்ன குமரியா…உனக்கும் 30 ஆச்சு இல்லே” என்று பதிலுக்கு அன்வர் கலாய்த்தான்.
ஆனால், இரு இள லவ்வர்ஸ் போல நாங்கள் இருவரும் மாறி, மாறி எங்களை சூடாகிட்டோம். அவன் கை என் புண்டையில் விளையாடிக்கொண்டு இருந்தது. அளவுக்கதிகமாக என் புண்டையில் அவன் விளையாடும்போது, நான் என் உதட்டை கடித்துக்கொண்டேன்.
Enamoured starting nalla aarambichu iPpo engaiyo pogudhu