ஷோபா, செல்வா இருவரும் அடித்துப் போட்டாற்போல் உறங்கினார்கள். ஷோபா எழும் போது காலை மணி பத்து. அடித்து பிடித்துக் கொண்டு எழுந்தாள். அவசரம் அவசரமாக தலைக்குக் குளித்து, நீட்டாக ப்ரா-ஜட்டி-பாவாடை-சோளி-புடவை எல்லாம் அணிந்து, அம்சமான, அமர்க்களமான குத்துவிளக்கான இல்லத்தரசிபோல் மெதுவாக அன்னநடையுடன் மாடிப்படிகளில் இறங்கி வரும்போது மணி நண்பகல் 11. அன்று ஞாயிறு அல்லவா. காலை, மிக லேசான சிற்றுண்டி, மதியம் கொஞ்சம் சீக்கிரமாகவே வெகு விமரிசையான உணவு. அது தானே வழக்கம்? இன்றும் மாறவில்லை. 11 மணிக்கே சாப்பாட்டு மேசையில் நாங்கைந்து பாத்திரங்களில் உணவு வகைகளை தீபா எடுத்து வைத்துக் கொண்டிருந்தாள். கோபால் சோஃபாவில் அமர்ந்து செய்தித் தாள் வாசித்துக் கொண்டிருந்தான். வேட்டியும், கையில்லாத பனியனும் மட்டுமே அணிந்திருந்தான்.
“என்னம்மா. ஷோபா. உ டம்பு முடியல்லியா?” என்று அக்கரையுடன் கேட்ட பெரியத்தானைப் பார்ப்பதற்கே ஷோபாவிற்குக் கூச்சம். ச்சே. கொஞ்சமும் மரியாதையின்றி. ம்ம். வீட்டின் இளைய மருமகள். இப்படியா?? ஷோபாவிற்குக் கூச்சம்.
“அஹ். அத்தான். இல்லை. வந்து. தலைவலி. ராத்திரி தூக்கமில்லை. சாரி அத்தான். அஹ். ரொம்ப லேட் ஆயிருச்சு. சாரி அத்தான். அக்கா. வந்துக்கா. ஒஹ். எல்லாம் நீங்க்ளே சமைச்சி ரெடியா வச்சிட்டீங்களே. ரொம்ப சாரிக்கா” தயங்கியபடி வந்தாள். எப்படியோ தயங்கி ஒடுங்கி, தப்பித்துச் செல்வது போல் சமைலறைக்குள் ஓடும் தன் தம்பி மனைவியை கோபால் பார்த்தான். ஏதோ ஒன்று தவறாக உள்ளதே?? கோபாலுக்குப் புரியவில்லை. என்ன மாற்றம்?? முன்பு போல் இல்லை. முன்னிரவில் ஷோபா வீட்டில் இல்லையே என்று கேட்டபோது, தீபா கூறியது நினைவில் வந்தது. குமார் ஊரில் இல்லாததால், ஷோபாவிற்கு தன் பிறந்த நாளை தனிமையில் கொண்டாட விருப்பம் இல்லையாம். செல்வாவுடன் எங்காவது வெளியில் சென்று இரவு உணவருந்து வரச் சென்றிருக்கின்றாளாம். ம்ம். ஏதோ மர்மம் இருக்கின்றதே??? கணவன் குமாருக்கு பதில் ஓரகத்தி மகன் செல்வாவா?. சரியாக இல்லை. அதெப்படி சரியாகும்?? எங்கோ இடிக்கின்றது. இந்தப் பயலையும் காணோம். மணி 11 வரை படுக்கையறை விட்டு வெளியே வரவில்லை. அதெப்படி?? ஷோபாவும் செல்வாவும் இரவு உணவு வெளியே சென்று உண்டு வந்தார்களாம். இருவருக்குமே தலைவலியாம். இருவருமே எழவில்லையாம்??? தீபா கூறியது இது தான். ஆனால் கோபாவுக்கு அது சரியாகப் படவில்லை. தீபாவும் ஏதோ மறைக்கின்றாளா? ஆனால் ஒன்று மட்டும் நிச்சயம். நாளுக்கு நாள் ஷோபாவின் அழகும் பொலிவும் கூடிக் கொண்டே செல்கின்றது. எப்போதுமே அவள் அழகி தான். இருந்தாலும், கடந்த சில நாட்கள் ஷோபாவின் கண்கள் ஜொலிப்பது போல் இருந்தன். முதன்முறையாக கோபால் தன் அத்தை மகளும், தன் தம்பி மனைவியுமான ஷோபாவின் அழகில் ஈர்க்கப்பட்டான். அவள் சமையலறைக்குள் செல்லும் வரை அவளையே வெறித்துப் பார்த்தான். பளபளக்கும் முதுகு. அளவான. ஆனால் லேசான தொளதொளப்புடன் கூடிய குண்டிகள். ம்ம். ஷோபாவிற்கும் உள் மனது குறுகுறுத்தது. சில நாட்களாக பெரிய அத்தானின் பார்வை வேறு திசையில். ம். அப்படியா? ஓரிரு முறை வெளிப்படையாக அத்தான் தன் பெரும் முலைகளை உற்றுப் பார்த்தாரோ?? அப்படியென்றால். ம். ஆ. இப்போது கூட. தன் வெண்மையான முதுகையே அத்தான் பார்ப்பது போன்ற ஒரு பிரமை. அவள் உள் மனது கூறியது.
“என்னக்கா. அதுக்குள்ள சமையல் எல்லாம் முடிஞ்சதாக்கா?” என்று கேட்டாள். அப்போது தான் எல்லாவற்றையும் முடித்துவிட்டு, கை கழுவிவிட்டு, தன் புடவை நுனியில் கை துடைத்தபடி திரும்பினாள் தீபா. அந்த சில நொடிகளும், ஷோபாவின் பார்வை, தீபாவின் வீணைக்குடங்கள் மீது லயித்திருந்தன. யம்மா. மத்தளங்கள். தபேலாக்கள். ம்ம்.
Innum thodaralam intha kathaiyai