ஆமா மச்சி,
காலேஜ் படிக்கிற ஒரு சிட்டு இருக்காடா.
இவ அளவுக்கு இல்லாட்டாலும் அவளும் செம அழகி
சின்ன பொண்ணு.
தன்னுடைய அண்ணி காரி தேவடியா தனம் பண்ணுகிறதை
எப்படியோ மோப்பம் பிடிச்சிட்டு
அண்ணிகிட்ட கேட்டுருக்கா.
அவளும் பயந்து அழுது சமாளிச்சிருக்கா.
கால போக்குல அவளும் இவளை மாதிரி
தொழிக்குக்கு வந்து தேவடியா தனம் பண்ண
ஆரம்பிச்சிட்டா.
ஒரு நாள் இவளை நான் ஒக்கும் போது தற்செயலாக
அவள் சொல்ல
நான் இவ மூலமா ஒரு நாள் அவளையும் ஓத்தேன் மச்சி.
அவளும் செம புண்டை காரி தான்.
அவளை அவள் அண்ணி தான் கூட்டிட்டு வந்தா.
ரெண்டு அழகிகளும் அடிக்கிற கூத்தை பார்த்தா
ஐயோ, சுன்னிலே தண்ணி கழண்டுக்கும்.
குமார் சொல்ல சொல்ல அன்புவுக்கு தலை சுத்தியது.
இவன் சொல்லுவது உண்மையா இல்லை ரீல் சுத்துகிறானா.
அன்பு குமாரை டெஸ்ட் பண்ண யோசித்தான்.
அன்பு, மச்சி நீ சொல்றது எல்லாம் சரிதான்.
ஆனா நான் எப்படி நம்புகிறது, அன்பு போட்டு வாங்க
குமார், என்ன மச்சி என்னை நீ நம்பலையா
அன்பு, உன்னை நம்புகிறேன் மச்சி. ஆனா
பொண்ணை பார்த்த ரொம்ப ஹோம்லியா இருக்காடா.
அதன் நம்புகிறதற்கு கஷ்டமா இருக்கு.
குமார், மச்சி, என்னை நீ நம்பலை இல்லையா.
நாளைக்கு மதியம் இந்த குடும்ப தேவடியாவை
நான் வர வச்சி, இவளை ஒத்து நான் விடியோவை
உனக்கு காண்பிக்கிறேன் மச்சி.
அப்ப நீ என்னை நம்பினால் போதும். குமார் சொன்னான்.
அன்புவும் இதற்கு ஒத்து கொண்டான்.
காரணம், நாளைக்கு மதியம் மனைவியை வீட்டில்
உட்கார வைத்து விட்டால்,
தன்னுடைய மனைவி பத்தினி என தெரிந்து விடும்.
அன்பு மனதிற்குள் பிளான் போட்டான்.
குமாரிடம் சரி என்று சொல்லி, வீட்டுக்கு வந்தான் அன்பு.
அன்பு சென்ற வுடன், குமார் கல்யாணிக்கு கால் பண்ணி
மறுநாள் மதியம் அவளை ஹோட்டல் ரூமிற்கு வர சொல்ல
அவளும் அதற்கு சரி என்று சொன்னாள்.
அன்று இரவு கல்யாணியை ஒத்த பிறகு, அன்பு தன் மனைவியிடம்
அன்பு, செல்லம் நாளைக்கு ஒரு நாள் ஆபிஸ் லீவ் போடுடி.
எங்கேயாவது வெளிய போகலாம்.
இதை கேட்ட கல்யாணி, உள்ளுக்குள் அதிர்ச்சியுடன்,
ஐயோ, நாளைக்கு முடியாதுங்க,
அன்பு, ஏண்டி, நாளைக்கு என்ன
கல்யாணி, நாளைக்கு ஆபிசில் ஆடிட்டிங் இருக்கு.
நான் கண்டிப்பாக இருக்கனும்.
அன்பு, ஏண்டி, உனக்கும் ஆடிட்டிங்கிற்கும் என்னடி சம்பந்தம்.
கல்யாணி, தான் உளறியதை நினைத்து வருத்தத்துடன்,
இல்லைங்க, ஆடிட்டிங் சமயத்தில் யாருக்கும் லீவு கிடையாது.
எப்படியோ சமாளித்தாள்.
அன்பு, சரி, நாளைக்கு மதியம் பெர்மிஷன் போடு.
கல்யாணி, ஐயோ, முடியவே முடியாதுங்க
அன்பு, ஏண்டி இதற்கு போய் பதறுகிற
கல்யாணி, இல்லைங்க, நாளைக்கு ஒருநாள் விட்டுடுங்க
நாளை மறுநாள் போகலாம்.
அன்பு என்ன செய்வதுனு யோசித்தான்.
கல்யாணி தூங்க, இவனுக்கு தூக்கம் வர மறுத்தது.
கல்யாணியை பார்க்க, அவள் காதில் இருந்த வைரம் இவனை பார்த்து சிரித்தது.
ரொம்ப நேரம் யோசனையில் இருந்த அன்பு, தூங்கி போனான்.
மறுநாள் காலையில்,
கண் எரிச்சலுடன் முழிச்சி அன்பு, பக்கத்தில் கல்யாணியை காணாமல்,
எழுந்து பாத்ரூம் சென்று முகத்தை கழுவி வெளியில் வர
கல்யாணி காபி டம்ளருடன் உள்ள வந்தாள்.
அந்நேரத்திற்கே குளித்து தலையில் துண்டை கட்டி இருந்தாள்.
தலை முடியில் இருந்து வழிந்த நீர் அவள் கன்னத்தில் வழிந்து ஓட
அன்பு மெய் மறந்து அவள் அழகை ரசித்தான்.
இந்த அழகு எனக்கு மட்டும் சொந்தம் இல்லையா.
இவள் தங்க உடல், அனைவர்க்கும் பொதுவா,
நினைக்க நினைக்க அன்பு உள்ளத்தில் குமிறினான்.
அவள் சிரித்து கொண்டே, என்னங்க அப்படி பார்க்கறீங்க,
என் மேல கோபமா,
அவள் செல்லமா கொஞ்சி கொண்டே கேட்க,
அனைத்தையும் மறந்து போன அன்பு
இல்லடி செல்லம்,
நீ ஆபிசுக்கு போ,
நாம நாளைக்கு போகலாம்.
பிரச்னையை சுலபமாக மூடினான்.
அவளும் டிபன் சாப்பிட்டுட்டு வேளைக்கு கிளம்பினா
எப்போதும் கொண்டு போகும் ஹேண்ட் பேக்குடன் ஒரு எக்ஸ்ட்ரா கவர் அவள்
கையில் இருந்தது.
மாற்று உடை என்று அன்பு புரிந்து கொண்டான்.
மனைவி வேளைக்கு சென்றவுடன் நேரம் போகாமல்
அன்பு தத்தளித்து கொண்டு இருந்தான்.
மதியம் சாப்பாட்டுக்கு பிறகு நண்பன் குமாருக்கு
போன் செய்தான் அன்பு.
மச்சி, என்னடா இன்னைக்கு அவ கண்டிப்பா வருவாளா
குமார், என்னடா அப்படி சொல்லிட்ட,
நான் அவகிட்ட பேசிட்டேன் மச்சி.
மதியம் மூன்று மணிக்கு வருக்கிறாடா
அன்பு, சரிடா மச்சி. வீடியோ மறந்துடாதே,
குமார், மறக்கல மச்சி, எல்லாத்தையும் ரெடி பண்ணிட்டேன்.
அன்பு, சரிடா நான் நைட் வரேன்.
போனை வச்சிட்டான்.
அன்பு, சிறிது நேரம் கழித்து நண்பன் தங்கி இருக்கும் ஹோட்டல்
முன்பு இருந்த ஒரு மரத்திற்கு முன்னாடி தன்னுடைய வண்டியை நிறுத்தினான்.
சரியாக மூன்று மணிக்கு அன்பு, மனைவி ஆபிசுக்கு போன் செய்தான்.
ஆனா, கல்யாணி பெர்மிஷன்லெ கிளம்பிவிட்டதாக தகவல்.
அருமை