“சார்… எனக்கும் சரக்கு தரேன்னு சொன்னீங்களே. கொஞ்சம் குடுங்க சார்” ராகவன் சரக்கின் மீதே கண்ணாக வெக்கமே இல்லாமல் கெஞ்சினான்.
“சார் இவனுக்கு கொடுக்காதீங்க. குடிச்சா இவனுக்கு கண்ணுமண்ணு தெரியாது. என்ன பண்ணுறோம்னு தெரியாம உளறுவான்.” என்று தடுத்தாள் கஸ்தூரி.
“இவனுக்கு சரக்கு கொடுக்கிறது எல்லாம் அப்புறம். இப்ப டிடியார் டிக்கெட் செக் பண்ண வந்துகிட்டு இருக்காரு. வர்றவர் சரக்கு பாட்டிலை பார்த்தா ட்ரைன்ல ட்ரிங்க்ஸ் குடிக்கிறது இல்லீகல்ன்னு சொல்லி மொத்த சரக்கையும் அவரே எடுத்துக்கிட்டு, டிக்கெட் வாங்காம இங்க உக்காந்து வெத்து சண்டை போட்டுகிட்டிருக்கிற உங்க ரெண்டு பேரையும் கழுத்தை பிடிச்சி வெளியே தள்ளிவிடுவாரு பரவாயில்லையா?”
“ஐயோ என்ன சார் சொல்லுறீங்க? பைன் மட்டும் தான போடுவாங்க?”
“பைன் போடுறதில்லாம் அந்தக்காலம். இப்பவெல்லாம் ஜெயில்லகூட போடுவாங்க” சும்மா அடிச்சி விட்டேன். உண்மையா என்னான்னு எனக்கே தெரியாது.
“சார் அப்ப என்ன சார் பண்ணுறது?” என்றான் பதட்டமாக.
அமைதியாக நான் சொல்ல ஆரம்பித்தேன். “இதுக்கு ஒரே வழிதான் இருக்கு. உங்கம்மாள டிடியார் வந்து போகிறவரைக்கும் எனக்கு பொண்டாட்டி சொல்லி இவங்களுக்கு இந்த சீட் confirm பண்ணி வாங்குறேன். நீ இந்த சீட்டுக்கு அடியில படுத்துக்க. இங்க இருக்கிற சூட்கேசையெல்லாம் வச்சி மறைச்சிடுறேன். அவருக்கு நீ இங்க இருக்கிறதே தெரிய கூடாது. என்ன நான் சொல்லுறது புரிஞ்சிதா?” என்றேன்.
“சார் என்ன சொன்னீங்க? என் அம்மாவை உங்க பொண்டாட்டின்னு சொல்லுவிங்களா? அதுக்கு எங்கம்மா ஒத்துக்க மாட்டாங்களே.” என்று சொல்லி அவன் அம்மா இதை கேட்டு கண்டபடி கோவப்படப்போகிறாள் என்று நினைத்தான்.
நான் கஸ்தூரி பக்கம் திரும்பி, “என்ன கஸ்தூரி? உங்களை என் பொண்டாட்டின்னு சொல்லுறதுக்கு உங்களுக்கு எதாவது அட்சேபனை இருக்கா ?” என்றேன். பொண்டாட்டியாக நடிக்க கேட்டது மட்டுமில்லாம தன் அம்மாவை பேர் சொல்லி அழைத்தது அவனுக்கு கொஞ்சம் சங்கடமாக இருந்தது.
ராகவன் மனசுக்குள் ‘எங்க குடும்பத்து பொம்பளைங்க பத்தி என்ன நினைசீங்க. எல்லாரும் பத்தினிங்க சார். மத்த ஆம்பளைங்கள மனசால கூட நெனைக்க மாட்டாங்க. அப்படிபட்ட எங்கம்மாவ உங்களுக்கு பொண்டாட்டியா நடிக்க சொல்லுறீங்க. அவங்க கண்டிப்பா ஒதுக்க மாட்டாங்க. இப்படி கேட்டதுக்கு உங்கள எப்படி அசிங்க அசிங்க திட்டபோறாங்கன்னு பாருங்க!’ என்று நினைத்தான்.
நான் கேட்ட கேள்விக்கு கஸ்தூரி, “அதுல என்னங்க ஆட்சேபணை? தாராளமா என்னை உங்க பொண்டாட்டி சொல்லுங்க. நீங்க எங்களை காப்பாத்தத்தானே சொல்ல போறீங்க.” என்று மெல்லிய குரலில் வெட்கத்துடன் எனக்கு மட்டும் கேட்கும்படி சொன்னாலும் அது கண்டிப்பாக ராகவனுக்கு கேட்டிருக்கும்.
பிறகு ராகவனிடம் திரும்பி, “டேய், நீ சார் சொன்ன மாதிரி சீட்டுக்கு அடியில படுத்து ஒளிஞ்சிக்க.” என்றாள்.
இதை கேட்டு அதிர்ச்சி அடைந்த ராகவன். அடுத்தவனுக்கு பொண்டாட்டியா நடிக்க ஒப்புக்கொண்டது மட்டுமில்லாம தன் சொந்த மகனை கட்டிலுக்கு அடியில படுத்து ஒளிஞ்சிக்க சொல்லுவாள் கஸ்தூரி என்று அவன் நினைத்தும் பார்கவில்லை.
மௌனமாக பேசாமல் சென்று சீட்டுக்கு அடியில் ஒளிந்து படுத்துகொண்டான். நான் அவன் உடலை மறைக்கும்படி என் பெட்டிகளையும், அவர்களின் பெட்டிகளையும் நன்றாக வைத்து மறைத்தேன்.
“டேய்… மூச்சு விடமுடியுதா? வசதியா இருக்கா?” என்று அவனை கேட்டேன்.
அவன் மூஞ்சிகிட்ட இருந்த ஒரு சின்ன ஓட்டையில அவன் அம்மா உக்காந்திருக்கிறதை மட்டும் அவனால சீட்டுக்கு அடியில இருந்து பார்க்க முடிஞ்சிது.
“டிடியார் வந்து போகிறவரை அங்கயே ஆடாம அசையாம இரு. புரிஞ்சிதா?” என்றேன் கறாராக.
“சரி சார்” என்று சொல்லிய ராகவன் இருட்டு இடுக்குல வசதியா படுத்தான். தனியாக மறைவாக இருக்க சந்தர்ப்பம் வந்தவுடன் அவன் கை தானாக அவன் பூல புடிச்சிது. யாரோ முன்னபின்ன தெரியாத ஒருத்தன் தன் அம்மாவ தொட்டு தடவி பேர்சொல்லி கூப்பிடுறான். அத பார்த்தும் தனக்கு கோவம் வரல. அதுக்கு பதிலா மூட் ஏறுது. அம்மாவையும் சாரையும் ப்ளாட்பாரம்ல ஒன்னா பாத்தபோதே பூலு விரைக்க ஆரம்பிச்சிது. இப்ப அம்மா போதையில எவங்கூடவோ ஒரு ரூமுல தனியா இருக்கிறதை நினைக்கையில இன்னும் முழு விரைப்புக்கு வந்திடுச்சு. பூல உருவிகிட்டே சின்ன ஓட்டைவழியா தெரியிறதையும் காதுல விழறதையும் வச்சு என்ன நடக்குதுன்னு கவனிச்சான். இத்தனை நாள் பத்தினியா பாத்த அம்மா இப்ப புதுசா வேற ஒரு பொம்பள மாதிரி நடந்துக்கிறதை பார்க்க அவனுக்கு மிக அவமானமாகவும் அதுவே மிகவும் கிளர்ச்சியாவும் இருந்தது.
ராகவன் சீட்டுக்கு அடியில் ஒளிந்து படுத்திருந்தான். அவன் அம்மாவின் பக்கத்தில் ஒட்டி யாரோ ஒருவன் உட்கார்ந்திருப்பதையும் அவன் அம்மா குடி போதை ஏறி அதை ரொம்ப சகஜமாக எடுத்துக்கொண்டதையும் அவனுக்கு தெரிந்த சீட் இடுக்கில் பார்த்தான். அம்மாவின் வேசித்தனத்தை பார்த்து பூளை உருவிவிட்டு கையடித்தான்.
“கஸ்தூரி!” சாரின் குரல் கேட்டுச்சு. இப்ப சார் அம்மாவ பேரு சொல்லியே கூப்புட ஆரம்பிச்சிட்டாரு. ராகவன் அப்பங்கூட கஸ்தூரிய இப்படி ஆசையா பேர் சொல்லிக்கூப்பிட்டதில்ல. இவரோட பேரு என்னனுகூட தெரியல, ஆனா அவரு அதிகாரத்தோட அம்மாவ பேர் சொல்லி கூப்பிடுறதும், அவன் அம்மா அவரை கண்ணு சொருகி போதையோட பார்க்கிறதும் ராகவனை கொஞ்ச கொஞ்சமா கக் மகனாக மாத்திகிட்டு இருந்தது.
கஸ்தூரி இதுவரைக்கும் வேற ஒரு ஆம்பளையை இப்படி ஆசையோட பார்த்தது இல்லை. அவ பேரை சொல்லி கூப்பிட்டுகிட்டே கஸ்தூரி பக்கத்துல சார் உக்காருவதை பார்த்தான். குடும்ப ஆம்பள துணையில்லன்னா இப்படித்தான். குடும்ப பொம்பள பக்கத்தில மத்த ஆம்பளங்க வந்து உக்காந்திடுறாங்க. அவ பையன் இங்க இருக்கான்னு தெரிஞ்சுமே சாரு அம்மா பக்கத்தில உக்காந்திருக்காரு. சார் அவனை மனுஷனாக்கூட மதிக்காம அவன் அம்மாவிற்கு ப்ராகெட் போடுவது அவனுக்கு கிளர்ச்சியை குடுத்தது.
“சொன்னா கோவிச்சுக்கமாட்டீங்களே கஸ்தூரி… நீங்க கட்டியிருக்க புடவை எனக்கு புடிக்கல. என்கிட்ட ஒரு புது புடவை இருக்கு. டிக்கெட் செக்கிங் வந்துட்டு போறவரைக்கும் நீங்க என் பொண்டாட்டியா நடிக்கிறேன் சொல்லுறீங்களே. அந்த நேரம் வரைக்கும் நீங்க இந்த புடவைய அவுத்துபோட்டுட்டு அதை கட்டிக்கிறீங்களா?” என்றார்.
“ஐயையோ என்னங்க இது. ஒரு பொம்பளைக்கு அவ புருஷனோ, அப்பாவோ, அண்ணனோ, தம்பியோ தான் புடவை எடுத்துதரணும். ஆனா நீங்க யாரோ முன்னபின்ன தெரியாதவர். நீங்க கொடுக்குற புடவைய நான் எப்படி கட்டுறது. அது தப்பில்லையா?” என்று சொன்னவள், குடியின் போதைபிடியில், “சரிங்க. குடுங்க.” என்று சொன்னாள். அம்மா சொல்லுறதை கேட்க ராகவனால் தன் காதை நம்ப முடியல. அம்மா யாரோ ஒருவனிடம் புடவை கேட்பது அவனுக்கு அசிங்கமாக இருந்தது.