“தம்பி… அவங்க தனியா நிம்மதியா குடிக்கட்டும். நீங்க வாங்க நம்ம ரெண்டு பேரும் வெளிய நிக்களாம்.” என்று சொல்லி அவனை கூட்டிக்கொண்டு வெளியே வந்தேன். ட்ரையின் தடபுடலாக ஓடிக்கொண்டிருந்தது.
நானும் அவள் மகனும் வெளியே வந்தோம்.
“என்னடா உங்கம்மா குடிக்க இப்படி வெக்கப்படுறாங்க. நிஜமா பழக்கமில்லையா இல்ல வெளியாளு இருக்கேன்னு சும்மா சொல்லுறாங்களா?” மரியாதையை எல்லாம் குடுக்காமல் அவனை டா போட்டு கூப்படி ஆரம்பித்தேன். அவனும் அத பெரிதாக எடுத்துக்கொள்ளவில்லை.
“ஐயையோ நிஜமா பழக்கமில்ல சார். நானே குடிச்சிட்டு வந்தாலும் என்னை திட்டுவாங்க. என்னைய வீட்டுலகூட குடிக்கவ்விடமாட்டாங்க. அவங்களுக்கு இதெல்லாம் பழக்கமில்ல சார்.”
“உனக்கு எப்படி?! பழக்கமிருக்கா? நீ குடிப்பியா?” அவன் மொடாக்குடியன் என்பது எனக்கு நன்றாகவே தெரியும்.
“ஹி ஹி… சார் இப்பலாம் யாரு சார் குடிக்காம இருக்கா. அதுவும் இந்த மாதிரி ஃபாரின் சரக்குன்னா கசக்குமா சார்.”
“குடுத்தா குடிப்பியா?” அவன ஆசையை தூண்டினேன்.
“என்ன சார் இப்படி கேட்டுட்டீங்க? குடுக்க மாட்டீங்களான்னு இருக்கேன் சார். கொஞ்சம் குடுங்க சார்.” என்று கெஞ்சினான்.
“காஸ்ட்லி சரக்காச்சேடா. சரி போக போக நீ எப்படி நடந்துக்கிறங்கிறதை வச்சி தரலாம தரக்கூடாதான்னு முடிவு பண்ணுறேன்.” இன்னும் கொஞ்சம் கடுப்பேத்தினேன்.
“சரி கேக்க மறந்துட்டேனே… இவ்வளவு நேரமா பேசிகிட்டு பழகிகிட்டு இருக்கோம். உங்க பேர்கூட தெரியாதே. உன் பேரு என்ன உங்கம்மா பேரு என்ன?”
“என் பேரு ராகவன் சார். என் அம்மா பேரு கஸ்தூரி.”
“கஸ்தூரி…” அவன் முன்பே அவன் அம்மாவின் பெயரை ஆசையுடன் சொல்லிப்பார்த்தேன்.
ராகவன் அவள் அம்மாவின் பெயரை இன்னொருத்தன் ஆசையுடன் சொல்லவதை கேட்ட சங்கடப்பட்டான்.
நான் அதைப்பற்றி கவலைப்படாமல், “உங்கம்மா பாக்க உன் அக்காவாட்டம்தான் இருக்காங்க. என்ன வயசாகுது அவங்களுக்கு. உனக்கென்ன வயசு?”
“என் வயசு இருத்திரெண்டு சார்.”
“உனக்கு கூடப்பிறந்தவங்க எத்தினி பேரு?”
“எனக்கு ஒரு தம்பி சார்.”
“உங்கம்மா வயசை கேட்டேன் சொல்லவேயில்லையே.”
“அது வந்து…” அவள் வயதை சொல்ல தயக்கப்பட்டு இழுத்தான்.
“ஓ… அம்மா வயசை அடுத்தவனுக்கு சொல்ல தயக்கம்காட்டுற மாதிரி தெரியிது. சரி. உனக்கு சொல்ல விருப்பமில்லன்னா விடு. உள்ள போனதும் சரக்கு குடுக்கலாம்னு நினைச்சேன். வேண்டாம்னா விடு. சொல்லவேணாம்.” கொக்கி போட்டேன்.
“நாப்பத்திரெண்டு சார். எங்கம்மா வயசு நாப்பத்திரெண்டு.” சட்டேன பதில் வந்தது. பையனுக்கு குடி வேணும். குடிக்காக அம்மாவை கூட்டிக்குடுக்ககூட தயங்கமாட்டான்போல.
“கஸ்தூரிக்கு நாப்பத்திரெண்டு வயசாகுதா?! பாத்தா முப்பதியாரு வயசுக்காரி மாதிரி இருக்காங்களே.” என்றேன்.
அதற்கு அவன் ஒன்று சொல்லவில்லை.
“உங்கம்மா மும்பையில இருக்காங்க. உன் அப்பா சென்னையில… இது எப்படிடா?” என்றேன்.
“அவங்க ரெண்டு பேருக்கும் ரொம்ப வருஷமா சண்டை சார். பேசிக்கிறது இல்ல. இப்ப அப்பாவுக்கு ரொம்ப உடம்பு முடியல்ல்கிறதாலதான் போயி பாத்துட்டு வந்தடலாம்னு சென்னை போறோம்.” என்றான்.
“ஓ அப்படியா. பாவம்டா உன் அம்மா. சரி வா… உங்கம்மா குடிச்சருப்பாங்க உள்ள போகலாம்.” என்று சொல்லி எங்கள் கூபே நோக்கி நடந்தோம்.
உள்ளே போக நடந்துபோது பக்கத்து பெட்டியில் டிக்கெட் செக்கிங் நடந்துகொண்டிருப்பது தெரிந்தது. டிக்கெட் இல்லாமல் கம்பார்ட்மென்டில் ஏறியவர்களை டிடிஆர் திட்டி விரட்டிக்கொண்டிருந்தார்.
அதைப்பார்த்து ராகவன் மிரண்டான்.
நானும் ராகவனும் மீண்டும் எங்கள் கூபேவில் போயி உட்கார்ந்தோம். கஸ்தூரி நான் குடுத்த விஸ்கியை குடித்துவிட்டாளா என்று பார்ப்பதில் என்னைவிட ராகவனுக்கு ஆர்வம் அதிகம் இருந்தது.
“அம்மா சார் குடுத்த சரக்கை குடிச்சிட்டியா? எப்படிம்மா இருந்துச்சு?” என்று ஆர்வத்துடன் கேட்டான்.
“டேய் என்ன கேள்விடா இது? போடா.”
“அம்மா சொல்லும்மா ப்ளீஸ்”
“உம்… சார் சொன்ன மாதிரி கொஞ்ச கொஞ்சமா குடிச்சேன். கடைசி மடக்கு இப்பதான் குடிச்சிமுடிச்சேன் நீங்க வரீங்க. ஆரம்பத்துல நாக்கு, தொண்டை, நெஞ்செல்லாம் ஏறியிற மாதிரி இருந்துது. போக போக அதுவே நல்ல இருக்கிற மாதிரி தோணுச்சு. எப்படியோ இந்த கருமத்தை குடிச்சாச்சு. இனி வலி இல்லாம இருந்தா சரி.” என்று அவனிடம் சொல்லிவிட்டு, திரும்பி என்னை பார்த்து, “டேஸ்ட் பிடிக்கலைன்னாலும் குடிச்சபோது கிடைச்ச feeling சூப்பரா இருந்துச்சுங்க.” என்று சொல்லி லேசாக கண்கள் சொருக சிரித்தாள்.
அவளுக்கு சரக்கின் போதை இப்போதுதான் சற்று ஏறியுள்ளது. இன்னும் முழுசா ஏறவில்லை என்று அவள் கண்களை பார்த்து தெரிந்துகொண்டேன். இருந்தாலும், நான் குடுத்த சரக்கு இன்னும் கொஞ்ச நேரத்தில் வேலையை தொடங்கும் என்று எனக்கு நன்றாகவே தெரியும்.