“தப்பிலதான். ஆனா ட்ரைன்ல பப்ளிக்கா தண்ணி அடிக்க கூடாது. இந்தாம்மா… நீ கொஞ்சம் எழுந்து நில்லு. நீ எவ்வளவு குடிச்சிருக்கன்னு பாக்கணும்.” என்றார் பல்ராம் நாயுடு அதிகாரத்துடன்.
கஸ்தூரி அவரின் குரலில் இருந்த கடுமையில் கொஞ்சம் மிரண்டுதான் போனாள். ஆனால் சார் பக்கத்துல உக்காந்துக்கிட்டே, ‘பயப்படாதே எழுந்து நில்லு’ன்னு கண்ஜாடையிலேயே சொன்னாரு. அவரே சொல்லும்போது கஸ்தூரிக்கு என்ன பயம்? எழுந்து நின்னாள். போதையிலயும் ட்ரெயின் வேகமா போறதோட ஆட்டத்தால அவளால சட்டுன்னு நிக்க முடியல. தள்ளாடி சார் மேலையே விழுந்தா. அவ மாறு சரியா சாரோட மூஞ்சில இடிச்சிது. சப்போர்டுக்காக சாரோட தோளை ஆதரவா புடிச்சுகிட்டு திரும்ப எழுந்து நின்னாள். சாரோட தோள் நல்ல கட்டுமஸ்தா கின்னுன்னு இருந்ததை அவ கவனிக்காம இல்லை.
திடீர்ன்னு மூஞ்சில வந்து விழுந்த பஞ்சுப்பொதியை சார் எதிர்பார்க்கவில்லை. கஸ்தூரியோட மார்பகப் பரிணாமத்தை கண்ணால பார்த்து வச்சிருந்தாலும் அது வந்து மூஞ்சில மோதியபோது அவ மார்புகளோட வாசம் அவர் மூக்கில அறைஞ்சிது. மெத்துமெத்துனு ரெண்டு பால்முலைகள் அவர் மூஞ்சில அமுங்கினதுல திக்குமுக்காடிப்போனார். மூஞ்சில உரசுன முலைய அதுதான் சாக்குன்னு கஸ்தூரிக்கு மட்டும் கேக்கிற மாதிரி ரகசியமா முத்தம் குடுத்து அவளைப்பார்த்து கண்ணடிச்சாரு.
கஸ்தூரி அதை பார்த்து ரசிச்சி சிரிச்சிகிட்டே சுதாரிச்சு எழுந்து நின்னாள். ஆனா அவ புடவைய சரியா கட்டாததால் அது அங்க அங்க அவுந்து தொங்குச்சு. அவ இடுப்பு தொப்புள் எல்லாம் அப்பட்டமா டிடியாருக்கும் சாருக்கும் தெரிஞ்சது. கஸ்தூரி எதைபத்தியும் கவலைப்படாமா அவளால முடிஞ்ச அளவு புடவையை இழுத்து போர்த்திக்கிட்டாள். யாருன்னே தெரியாத ரெண்டு ஆம்பளைங்க முன்னால இப்படி தேவடியா மாதிரி நிக்கிறது அவளுக்கு ஒரு கிக்கா இருந்துது. அவளுக்குள்ளே அவளுக்கு தெரியாமலேயே ஒளிஞ்சிகிட்டு இருந்த ஒரு அரிப்பெடுத்த தேவடியா ஆண்ட்டியை அவளுக்கு ரொம்ப புடிச்சது.
டிடியார், “என்னம்மா இப்படி குடிச்சிருக்கே… தள்ளாடுறே… புடவையெல்லாம் அலங்கோலமா கட்டியிருக்க?” என்றான்.
கஸ்தூரிக்கு எங்க இருந்துதான் அந்த தைரியம் வந்ததோ. கொஞ்சம் கோபமாக, “ஹலோ என்ன சார் நீங்க? நாங்களே ரொம்ப நாளு கழிச்சி புருஷன் பொண்டாட்டியா தனியா இருக்கோம். கூட யாரும் இல்லை. புள்ளகுட்டி தொந்தரவு இல்லை. எங்களுக்கு கிடைச்ச இந்த நேரத்துல என் புருஷன்கூட நான் எப்படி இருந்தா உங்களுக்கு என்ன?” என்றாள்.
கஸ்தூரியின் கோபம் டிடியாரை அமைதிப்படுத்தியது. “மன்னிச்சிக்கங்கம்மா. இப்பல்லாம் லாட்ஜ்ல விபசாரம் நடக்குதோ இல்லையோ இந்த மாதிரி ட்ரைன்ல, ஆம்னி பஸ்ல நிறைய நடக்குது. அதை தடுக்குறதுதானே எங்க வேலை. அதனாலதான் கொஞ்சம் அதிகப்படியான கேள்விகளை கேட்டேன். உங்கள பார்த்தா அப்படி பட்டவங்களா தெரியல.”
“தெரியலயில்ல. அப்புறம் சும்மா எதுக்கு கேள்விகேக்குறீங்க” என்று மீண்டும் கடுப்பாக சொன்னாள்.
உடனே சார், “சார், இதை வச்சிக்கோங்க. இவங்களுக்கு இந்த சீட்டை confirm பண்ணி குடுங்க.” என்று அவர் கையில் கொஞ்சம் பணத்தை திணிச்சார். அதை பல்லிளித்துக்கொண்டே வாங்கிக்கொண்ட டிடியார் டிக்கெட்லே ஏதோ எழுதி சாரிடம் கொடுத்து கிளம்பினார்.
போகும்போது சார் காதில் ஏதோ முணுமுணுவென சொன்னார். என்ன சொன்னார் என்று கஸ்தூரிக்கு தெரியவில்லை. ஆனால் இருவரும் பலமாக சிரித்தார்கள். டிடியார் போனவுடனே கதவை திரும்ப சாத்தினார். மறுபடி வந்து கஸ்தூரியின் பக்கத்துலயே உக்காந்தாரு.
“என்னங்க சொன்னாரு டிடியார்? நான் உங்ககூடவே வரலாமா?”
“நீ எங்கூடவே வரலாம் கஸ்தூரி”
“அப்பாடா! இப்பதான் எனக்கு நம்மதி. நாங்கூட எங்கடா unreserved compartmentல கூட்டநெரிசல்ல பஞ்சப்பரதேசிகள்கூட நின்னுகிட்டே சென்னைவரைக்கும் போகணுமோன்னு பயந்துட்டேன். நல்லவேளை நீங்க உதவுனீங்க. இப்ப உங்ககூட ஜாலி இப்படி ஃப்ர்ஸ்ட் கிலாஸ்ல போக எவ்வளவு சந்தோஷமா இருக்கு தெரியுமா? ஆனாலும் அந்த டிடியாரு ரொம்ப மோசம். என்னை எனவெல்லாம் கேள்வி கேக்குறான்?!”
“சரி விடு. அதான் அவன் போயிட்டான்ல. நீயேன் இன்னும் அவனபத்தி நினைக்கிற? இனி சென்னை போறவரைக்கும் நீ எங்கூடவே இருக்கலாம்.”
“அவன் போகும்போது ஏதோ உங்க காதுல சொல்லிட்டுப்போனானே… என்ன சொன்னான்?
“வேணாம் கஸ்து அதைகேட்டா நீ வருத்தப்படுவே.”
“வருத்தப்பட மாட்டேன். என்ன சொன்னான்னு சொல்லுங்க.”
“நீ என் பொண்டாட்டியில்லன்னு அவனுக்கு பார்த்ததும் தெரிஞ்சிடுச்சாம். இருந்தாலும் பரவாயில்ல… நீங்க எனக்கு காசு குடுத்துட்டீங்க. அதனால மெட்ராஸ் வரைக்கும் ஜாலியா இருங்கன்னு சொன்னான். அடுத்த ஸ்டேஷன்ல மல்லியப்பூ விப்பாங்களாம். வாங்கி உனக்கு வச்சிவிட சொன்னான்.”
இதை சொன்னதும் சீட்டுக்கு அடியில இருந்து பெட்டியெல்லாம் தள்ளிவிட்டு ராகவன் கோவமா எழுந்தான்.
“சார்… என்ன சார் நெனைச்சிகிட்டு இருக்கீங்க என் அம்மாவை பத்தி. நீங்களும் அந்த டிடியாரும் மாறி மாறி எங்க அம்மாவ பத்தி தப்பா பேசுறீங்க. நீங்க என்னடானா என்னை சீட்டுக்கு அடியில படுக்கவச்சிட்டு எங்கம்மாவ தடவுறீங்க. டிடியார் என்னடானா மெட்ராஸ் வரைக்கும் எங்கவோட ஜாலி இருங்கன்னு சொல்லுறான். எங்கம்மா பத்தினி சார். ஏதோ நீங்க உதவி பண்ணீங்க. செஞ்ச உதவி வரைக்கும் நன்றி. இதுக்கு மேல எந்த பேச்சையெல்லாம் கேக்க என்னால முடியாது. நீ வாம்மா இப்படி ஊருக்கு போறதை விட நாம unreservedலேயே போகலாம்.” என்றான் கோபமாக.
கதையை இனி நான், கஸ்தூரி, ராகவன் எல்லாரும் மாறி மாறி சொல்லுவோம். ராகவன் பாத்திரத்தை படிக்கும் உங்களை வைத்து எழுதுகிறேன். எப்படி இருக்குன்னு சொல்லுங்கள்.
இந்த அத்தியாயம் என் பார்வையில்.
“டேய் டேய்… இருடா… இப்ப என்ன ஆச்சுன்னு இப்படி கோவிச்சிக்கிறே. உங்கம்மா பத்தினிதான்டா. இப்ப யாரு இல்லன்னு சொன்னா? இங்க வா. இப்படி கொஞ்சம் அமைதியா உக்காரு” என்று உன்னை ஆசுவாசப்படுத்தி உக்காற வைத்தேன்.
Good start bro..