அது ஒரு இனிய பொன் மாலைப் பொழுது 30

கவிதாவும் அவள் அம்மாவும் இதே ஊரில் தான் இருக்கிறார்கள்.
அப்போது கவிதா ஏதோ செமஸ்டர் ரிசல்ட் வந்த மார்க் ரிப்போர்ட் கொண்டு வந்திருந்தாள்.

மூவருமே பெட்ரூமில் பேசிக் கொண்டிருந்தார்கள். அர்ச்சனா கவிதாவுக்கு காபி போட எழுந்ததும், அருண் கவிதாவிடம்,

” எங்கே உன் மார்க் ஷீட்டைக் கொடு பார்க்கலாம் ” என்றான். அது அவளது ஹாண்ட் பேக்கில் இருந்தது.

” மாமா..நீங்க அந்தக் காலத்தில எடுத்த மார்க்கை விட அதிகமாத் தான் மாமா இருக்கும் ” என்றபடி பேச்சு ஆரம்பித்தது.
அர்ச்சனா காபி எல்லாம் கலந்து எடுத்து அறைக்கு அருகில் வரும் போது

” நீங்க தான் மாமா ஹேண்ட் பேக்கை இழுக்குறதுக்கு பதிலா என் கையைப் பிடிச்சு இழுத்திட்டீங்க ”

இதைக் கேட்டதும் அர்ச்சனாவுக்கு தலை சுற்றியது. சர சர வென்று திரும்பவும் சமையல் அறைக்கு சென்றாள்.

காபியை ஒரு வாய் சாப்பிட்டவள், கவிதா வருவதற்கு முன் அருண் கைலிக்கு மாறி ஜட்டியைக் கழட்டி போட்டது

ஞாபகம் வந்ததும்,…அய்யோ,,இவள் அவன் மடி மேல் விழுந்து….

” கவிதா..இங்க வாடி..” என்று சத்தமாய் குரல் எழுப்பினாள்.

அந்த நாளிலிருந்து அருணின் மேல் சந்தேகம் விழுந்தது.

கவிதா திரும்பி நடக்கும் போது எல்லாம் அருணின் பார்வை அவளது புட்டங்களின் அசைவில் இருந்ததையும் அர்ச்சனா
கவனித்தாள்.

சீக்கிரம் அவளுக்கு கல்யாணம் பண்ணி வைக்க அப்பாவிடம் சொல்லிக் கொண்டு தான் இருந்தாள்.

ஆனால் போன வருடம் அவள் அப்பா இறந்து போய் விட்டார்.

அப்பா இறந்த பின் வீட்டுக்கு நிறைய ப்ராபளம். அருண் தான் ஓரளவுக்கு உதவி செய்து கொண்டு இருந்தான்.

அம்மாவின் தம்பி ஒருவரும் கொஞ்சம் ஹெல்ப் செய்தார்.

ஆனால் திருமணம் செய்து வைப்பது பெரிய விஷயம்,

நிறைய பணம் தேவைப்படும் காரியம்.

என்ன செய்வது என்று அர்ச்சனாவுக்கு புரியவில்லை.

” என்ன அர்ச்சனா?….ப்ராவைக் கழட்டு ” என்ற அருணின் குரல் கேட்டதும் நிகழ்காலத்திற்கு வந்தாள்

அர்ச்சனா கணவன் அருணின் இழுப்புக்கு சம்மதித்து மாலை 7 மணி அளவிலே ஒரு குவிக் ஷாட் முடிந்தது.

இரண்டாம் வருடம் திருமண வாழ்வில் இருந்தே அருணுக்கு அர்ச்சனா கொஞ்சம் சலித்து போனாள்.

சுமாரான அர்ச்சனாவின் தங்கை கை படாத ரோஜா என்பதால் அவளை போட்டே ஆக வேண்டும் என நினைத்தான்.

அவளை குப்புற படுக்கப் போட்டு,

பாவாடையைத் தூக்கி அந்த பருத்த புட்டங்களில்….என்று நினைத்த போதே அருணுக்கு மூச்சு வாங்கியது.

சனிக்கிழமை தண்ணி போடும் போது மதனிடம் இது பற்றி பேச வேண்டும் என்று நினைத்து அதற்காக காத்திருந்தான்……….

– நன்றி