நான் நாளைக்கு நட் தான் வருவேன். பத்திரமா இரு. வச்சிடட்டுமா?” “ம்” என் கணவர் பேசி முடிக்க செல் போனை ஆஃப் செய்து, பெட்-ல் போட்டுவிட்டு, பின்னால் திரும்பிப் பார்த்தேன். என் உடம்பும் கட்டிலும் சேர்ந்து குலுங்க மும்முரமாய் என் பின்னழகை பதம் பார்த்துக்கொண்டிருந்தவன், நான் பார்ப்பதைப் பார்த்து “ஈ” என்று இளித்தான். என் புருஷன் என்னிடம் நாளைக்கு வருவேன். என்று சொன்னது எப்படியோ காதில் விழுந்திருக்க வேண்டும். அதுதான் இந்த இளிப்பு என்று புரிந்துகொண்டேன். வீட்டு காலிங்க் பெல் அடிக்க, எனக்கு தூக்கி வாரிப் போட்டது. என் பின் பக்க கோலங்களை இரண்டாக பிளந்துவிடும் வெறியில் வேலை செய்துகொண்டு இருந்தவன். வேலையை நிறுத்தி என்னைப் பார்க்க, நான் சுவர் கட்காரத்தைப் பார்த்தேன். வீட்டு வேலைக்காரி வர இன்னும் 30 நிமிடம் இருந்தது. என் அக்கா புருஷனும் செய்து கொண்டிருந்த வேலையை வேண்டா வெறுப்பாக விட்டு விட்டு எழுந்தான். எனக்கு அப்பாடா என்றிருந்தது. ”மாமா. யாரோ வந்திருக்காங்க, நீங்க போய் பாத் ரூமிலே இருங்க. நான் யாருன்னு பாத்துட்டு சொல்றேன்” என்று சொல்லி பெட் ஷீட்டை எடுத்து சுற்றிக்கொண்டு கதவைத் திறந்தேன். திறந்து பார்த்தால், . அக்கா சுமி. அக்காவை கண்ட்தும் என்ன செய்வதென்று தெரியாமல் வெட வெடப்பிலும், பயத்திலும் உடல் லேசாக நடுங்க, வாய் குழறலோடு, ”என்ன அக்கா?. என்ன விஷயம்?” என்றேன். “ஒன்னுமில்லை வனிதா. என்னை வீட்டுலே விட்டுட்டு, இதோ வந்திட்றேன்னு காலைலே போன மனுஷன் இன்னும் வீடு வந்து சேரலை. எங்கே போனாரோ, தெரியலை. இங்கே எதாவது வந்தாரா?” கேட்டுக்கொண்டே உள்ளே நுழைய எத்தனித்த அக்காவை, உள்ளே வர விடாமல், கவலையாக முகத்தை வைத்துக்கொண்டு ”இல்லையே அக்கா. நீங்க ரெண்டு பேரும் போன அப்புறம், மாமா இங்கே வரவே இல்லையே. ” என் கோலத்தையும் என் முகத்தையும் ஒரு மாதிரியாக பார்த்தவள், “ஆமாம், நீ ஏன் பேயறைஞ்ச மாதிரி, பெட் ஷீட்டை சுத்திகிட்டு நிக்கிறே?” “அது ஒன்னும் இல்லைக்கா. பாத் ரூம்க்கு குளிக்க போய் இருந்தேன். பல்லி ஒன்ன பாத்து பயந்து நின்னுகிட்டு இருந்தப்போ, காலிங்க் பெல் அடிச்சது. யாருன்னு பாக்குறதுக்காக அவசரத்துக்கு பெட் ஷீட்டை சுத்திகிட்டு வந்துட்டேன்.” அக்கா புருஷன் கிட்டே வசமா மாட்டிகிட்டு, முன்னாலேயும், பின்னாலேயும் காட்டி, காட்டடி வாங்குன களைப்பு எனக்குதானே தெரியும்? “சரி. சரி நான் கிளம்புறேன். எங்கே போனாரோ அந்த மனுஷன்?” என்று தனக்குத் தானே புலம்பிய படி திரும்பி சாலையில் நடக்க, எனக்கு ‘உஸ். அப்பாடா’ என்றிருந்தது. பொய் சொல்வதையே விரும்பாதவள். அப்படி இருக்க, நான் ஏன் அப்படி அக்காவிடம் பொய் சொன்னேன் என்று எனக்கே தெரியவில்லை. உண்மையை சொல்லி இருந்தால் கூட அக்கா ஒன்றும் தப்பாக எடுத்துகொண்டிருக்க மாட்டாள். ஆனால், எனக்குள் ஏதோ ஒன்று மாமாவை இனி வாழ்க்கையில் விடக் கூடாது. யாருக்கும், . ஏன், அவரது தாலி கட்டிய மனைவியான என் கூடப் பிறந்த அக்காவுக்கும் கூட விட்டுத் தரக் கூடாது என்று எனக்குள் தோன்றியது. இப்படி யோசித்துக்கொண்டே, கவலை தோய்ந்த முகத்துடன் படுக்கை அறை சென்றேன். என் மேல் இருந்த போர்வையை உறுவிப் போட்டுவிட்டு, என் கையைப் பிடித்த மாமன்” உன் அக்கா சுமி வந்திருந்தா போல இருக்கு. அவகிட்டே நான் இங்கே இல்லைன்னு பொய் சொன்னே தானே?” என் மாமன் கேட்ட கேள்விக்கு, பிசாசின் யோசனையில் இருந்த நான், என் விரல் நகத்தை என் முன் பல்லால் கடித்து துப்பிக்கொண்டிருந்தேன். என் வழ வழத்த சிவந்த தொடையில் கிள்ளிய மாமான், ”சொல்லுடி. என்னை உள்ளே வச்சுக்கிட்டே நான் இங்கே இல்லைன்னு பொய் சொன்னியா? இல்லையா? சொல்லுடி “என்றான். எனக்கு தாலி கட்டாத ஒருவன், அடுத்தவள், . அதுவும் அக்காவின் புருஷன் அப்படி என்னை உரிமையாய் வாடி, போடி என்று பேசியது எனக்கு மிகவும் பிடித்திருந்தது.
பிடித்திருந்ததை வெளிக்காட்டி கொள்ளாமல், முகத்தை கொஞ்சம் கோபமாக வைத்துக்கொண்டு, ”ஆமாம். பொய்தான் சொன்னேன். அதுக்கு இப்ப என்ன பண்ணனும்கிறே” என்றேன். ‘ “எதுக்கு பொய் சொன்னே? நீ ஒன்னும் உன் மனசாலே தப்பு பண்ணலையே. நான் தானே உன்னை வலு கட்டாயமாக பலவந்தப் படுத்தி ஓத்தேன். அந்த உண்மையை சொல்லி இருக்கலாமில்லே. உன் அக்காவை பாத்த்தும், மாமா இப்படி என் கிட்டே மோசமா நடந்துக்குறாருன்னு, அவ கிட்டே அழுது புரண்டு ஒப்பாரி வச்சு, நியாத்தை கேப்பேன்னு பாத்தா. உன்னை காட்டுத் தனமா கதற கதற ஓத்தும், கற்பழிச்சும், அமைதியா இருந்து, உன் கூடப் பொறந்த அக்கா கிட்டேயே பொய் சொல்லி இருக்கேன்னா. நீ ஏதோ பிளானோடதான் இருக்கே. என்ன. உண்மையை சொல்லு. ” “. ” “ஏன்னு கேக்கிறேனில்ல?” கொஞ்ச நேர அமைதிக்குப் பின், “ஏன்னா, . நீ எனக்கு வேணும். உன்னை இனிமே யாரோடயும் நான் பங்கு போட்டுக்க விரும்பலை.
Next please 2
Raji
நம்ம முடியாத கதை
நம்ம முடியாத கதை