ஷோபனாவுக்கு இது சரியில்லை
என்று தோன்ற,
அவள் அவனை விலக்கி விட்டு கதவைத் திறந்து வெளியேறினாள்.
வினியும் பேசாமல்
ஆசையை அடக்கிக் கொண்டு
அவள் பின்னால் போக ஆரம்பித்தான்.
சில அறைகளைக் கடந்த போது
மூடியிருந்த ஒரு ரூமில்
ஏதோ பேச்சுக் குரல் கேட்க,
அதுவும்
அது பாண்டியன் குரலாய் இருக்க
இருவரும்
திடுக்கிட்டு போய்’
உள்ளே நடப்பதை ஒட்டுக் கேட்டார்கள்’
. ரூமுக்குள் பாண்டியனும்,
அவனது லாட்ஜ் மேனேஜரின்
மனைவியும் பேசிக் கொண்டு இருந்தார்கள்.
இவள் வீட்டுக்கு கள்ள
ஓழ் போடப் போகும்போது தான் பாண்டியன்
சுவர் ஏறிக் கீழே விழுந்து காலை உடைத்துக்
கொண்டான்.
“என் வீட்டுக்கு வந்தப்ப தானே
காலை உடைச்சிக்கிட்டீங்க..
ஏதோ கெட்ட நேரம்..
லூசுப்பய மாமன்காரன்
தீடீர்னு வந்துட்டான்…..
அப்புறம் பாக்கவே முடியலை…
இன்னைக்கு எம்புருசன் பாட்டிலைப் புடிச்சிடுவான்….
கல்யாணம்னாலும்
கருமாதின்னாலும்
அவனுக்கு அதேன் தெரியும்….
காலம்பறதான் வீட்டுக்கே வருவான்…
இன்னைக்கு வர்ரீகளா…”
என்றதும் பாண்டியன்…
“உன் நினைப்பாதாண்டி
இருக்கு புள்ள…
எங்க வூட்டுல பொய் சொல்லிட்டு
வந்திடுரேன்
…ம்ம்ம்..
ரெடியாயிரு….
நைட் என்ன மீன் குழம்பு தானே?
சரக்கு நீயும் அடிப்பில்ல”
என்றதும்
அவள் சிரிப்பதும் மெல்லக் கேட்டது.
வினியும் ஷோபனாவும் அங்கிருந்து
வெகுதூரம் தள்ளிப் போனார்கள்.
ஷோபனா
ஒரு மரத்தின் ஓரமாய் ஒதுங்கி நின்றாள்.
“எனக்கு அந்த சிறுக்கியைப் பார்க்கணும்
” என்று ஆத்திரத்துடன் சொல்ல,
சிறிது நேரம் கழித்து அந்த ரூம் திறந்து
இருவரும் வெளியே வந்து
ஆளுக்கொரு பக்கமாய் சென்றார்கள்.
இவர்கள் இருவரும்
அந்த மேனேஜர் மனைவியைப்
பின் சென்று பார்க்க
அவள் கவர்ச்சியாய் தான் இருந்தாள்.
“உங்க அண்ணனுக்கு எத்தனை பேருடா?”
என்று ஷோபனா சலித்துக் கொள்ள
அவளை சமாதானம்
செய்து சாப்பிட அனுப்பி வைத்தான்
வினி.
திருமண மணடபத்தில் இருந்து
வீட்டுக்கு மதியம் வந்து உண்ட மயக்கத்தில்
அனைவரும் ஓய்வு எடுத்தார்கள்.
நண்பர்கள் வர போக
என வீட்டில் ஏதாவது கலகலப்பு இருந்தது.