வீட்ல வேற யாரும் இல்ல கல்யாணத்திற்கு போய் இருக்காங்கனு அனுப்பினேன். அவளிடம் இருந்து எந்த பதிலும் வரல. ஏன்னா நான் மட்டுமே வீட்ல இருக்கேன். அதனால தான் ரிப்ளோ மெசேஜ் அனுப்பாமல் இருக்க போல னு நினைத்தேன். கொஞ்ச நேரம் கழித்து என் அப்பாவிடம் இருந்து போன் வந்தது என்னாச்சு னு கேட்க விசயத்தை சொன்னேன். உனக்கு எப்படி தெரியும் னு கேட்க சித்தி இப்ப போன் இருந்தால்.
அதானல நான் போன் போட்டேன் னு சொல்ல . சித்தி இப்ப வருவாங்களானு கேட்க ஆமானு சொன்னார். நான் கொஞ்சம் நேரம் பேசிட்டு போனை கட் செய்தேன். நான் நடத்துவது நாடகம் னு அவளுக்கு தெரியக்கூடாது னு உறுதியா இருந்தேன்.
அவ வருவதற்குள் நான் உடைகளை களைந்து விட்டு ஜட்டியை கழட்டி விட்டு ஒரு பனியன் போட்டு கொண்டு ஒரு துண்டு மட்டுமே கட்டி கொண்டு இருந்தேன். அடுத்த 10 நிமிடம் கழித்து பெல் அடிக்கும் சத்தம் கேட்க நான் ஓடிப்போய் கதவு சத்தம் போடமா கதவு அருகில் நின்னேன்.
வாசகர்களுக்கு ஒரு சின்ன வேண்டுகோள். என்னடா இவன் திடிர்னு கதையில் இடையே பேசுறான் னு யோசிக்க வேண்டாம் . நான் இந்த கதையை மாசத்துக்கு ஒரு பாகம் எழுதலாம் னு இருந்தேன். அதுவும் டைம் கிடைக்கும் போது மட்டும் தான் எழுதுவேன். ஆனா வாசகர்கள் கருத்துக்கள் ஏற்ப இதுக்கு நேரம் ஒதுக்கி எழுதிட்டு இருக்கேன். வாசகர்கள் கொஞ்சம் பெருமையாக இருங்க. நான் கண்டிப்பாக என்னால் முடிந்த வரை இந்த கதையை எழுதி வருகிறேன் வாரத்தில் ஒரு பாகம் கண்டிப்பாக வரும் நன்றி…!!!!
கதைக்குள் போகலாம்.
கதவு இடுக்கில் பார்த்தேன். சித்தி தான் வாசலில் இருந்தால். நான் மெதுவா கதவு லாக்கை எடுத்து விட்டு திரும்பி என் சோபாவில் படுத்தேன். படுத்து கொண்டு குரலை உயர்த்தி கதவு திறந்து தான் இருக்கு உள்ள வாங்க என்றேன். அவளும் கதவை திறந்தாள். நான் என் முகத்தை மாற்றி உடம்பு சரி இல்லாதது போல வைத்து கொண்டேன். அவ கதவை திறந்து உள்ள வந்து கதவை பூட்டினால்.
நான் கண்களை மூடிக்கொண்டு சித்தி பெயரை கலைவாணி னு சொல்லிட்டு இருந்தேன். அவ ஏன் அருகில் வந்து நின்றாள். நான் லேசாக கண்களை திறந்து பார்த்தேன். என் தீடிரென இந்த பக்கம் செல்லம்னு கேட்க . அவ என்னாச்சு உனக்கு என்றால். நான் என்ன ஆனா உனக்கு என்ன என்றேன். அவ சொல்லுடா உங்க அப்பா கிட்ட கேட்டேன் . அவரு தான் உனக்கு அடிபட்டு இருக்க நடக்க முடியாமல் இருக்கனு சொன்னாங்க.
அதானல வந்தேன்னு சொன்னால். நான் உடனே ஓ அப்ப கூட நான் சொல்லி உனக்கு ஏன் மேல நம்பிக்கை வரலை ஏன் அப்பா சொன்ன பிறகு உனக்கு நம்பிக்கை வந்து இருக்கு . நீ என்ன நம்பளை போ என்றேன். ஏன்டா இப்படி எடக்கு மடக்கா பேசிட்டு இருக்க என்றால். யாரு நானா நீயா என்றேன். சரி உனக்கு என் மேல பாசமே இல்ல என்றேன்.
அவ அப்படி எல்லாம் பேசாதடா என்று மெதுவா சொன்னால். முகம் மாறியது. சோகமா மாறியது. அவ ஏன் மேல நம்பிக்கை இல்லனா சொல்லு நான் போறேன் னு சொன்னால். நான் இல்ல போ என்றேன். அவளும் டக்குன்னு திரும்பி நடக்க ஐய்யோ என்ன இப்படி முடிவு எடுத்து டா ஏதாவது பண்ணி அவ கதவு அருகில் போகும் முன் அவளை நிறுத்த வேண்டும் என்று.
நான் சோபாவில் இருந்து நடக்க முடியாதது போல எழுந்து ஆ என கத்தினேன். அவ திரும்பி டக்குன்னு வந்து என்னை தாங்கி பிடித்தால். நான் அவ தோளில் சாய்ந்து கொண்டேன். அவ என்னாச்சு காலில் அடிப்பட்டு இருக்குன்னு சொன்னேன். அவ மறுபடியும் மெதுவா என்னை சோபாவில் படுக்க வைத்தாள்.
அவ எப்படி ஆச்சு என்றால். நான் கீழே விழுந்து விட்டேன் என்றேன். அவ முகம் இன்னும் மாறியது இருடா வர்ரேன் னு கிச்சன் பக்கம் போக என்ன செய்ய போற என்று பார்த்து கொண்டு இருந்தேன். சூடு தண்ணீர் எடுத்து வந்து காலில் ஒத்தனம் குடுத்தாள்.
அவ மடியில என் கால்களை எடுத்து வைத்தாள் பின்னர் ஒத்தனம் குடுத்தாள். நான் நடிப்பது அவளுக்கு தெரியாது. நான் வலிக்குது என்றேன்.
கொஞ்சம் பொருடா ஆஸ்பத்திரிக்கு போகலாம் வர்ரையா என்றால். நான் உடனே அங்கே போனா மாட்டிக்கிடுவோம்ல னு. யோசிட்டு வேணாம். சித்தி வீட்லையே இருக்கலாம் என்றேன். அவ என்னை ஆஸ்பத்திரிக்கு வாடானு கூப்பிட்டு பார்த்தால். நான் முடியவே முடியாது னு மறுத்து விட்டேன்.
அப்புறம் எனக்கு பசிக்குது செல்லம் என்றேன். நீ இன்னும் சாப்பபிடலையா என்றால். நான் ஆமா என்றேன். இருடா நான் போய். ரெடி பண்ணி கொண்டு வர்ரேன்னு சொல்லிட்டு மறுபடியும் கட்டிலில் இருந்து எழுந்து கிச்சன் உள்ள சென்றால. நான் ஒரு 5 நிமிடம் வரை பார்த்தேன்.
பிறகு எழுந்து கிச்சன் பக்கத்தில் நின்றேன். சித்தி கிச்சனில் சமையல் செய்து கொண்டு இருந்தாள். நான் வாசலில் இருந்தேன். அவ பின்னழகை பார்த்தேன். அவ சிவப்பு கலர் சேலையில் தலை நிறைய பூ வைத்து கொண்டு இருந்தால். சேலையை தூக்கி கட்டி இடுப்பில் செருகி இருந்தால்.
நான் அவள் பார்த்து கொண்டு இருந்தேன். தம்பி லேசாக எட்டி பார்க்க நான் அவனை கையில் பிடித்துக்கொண்டு உருகினேன். இன்னும் பெருசா ஆனது. கொஞ்சம் நேரம் இப்படி அவ அழகை பார்த்து கையடித்து இருக்க. இதுக்கு மேல இங்க இருந்தால். இவ நம்மளை பார்த்து விடுவாள். என்று மறுபடியும் போய் படுத்து கொண்டேன். சித்தி வந்தால். வாடா சாப்பிடலாம் னு சொல்ல.
நான் என்னது வாடா வா என் நிலமையை பார்த்து கேட்கிற கேள்வியா இதுனு சொல்ல. அவ ஐய்யோ சாரிடா இரு நான் வர்ரேன். கட்டிலின் அருகில் வந்தாள். நான் வாடி வா உனக்கு தான் காத்திருக்கேன். என்று மனசுக்குள் சொல்லிட்டு இருந்தேன். அவளும் வந்தா நான் எழுந்து அமர்ந்தேன்.