சிக்குன்னு இருப்பா சித்தி 150

நான் இவ்வாறு சொல்கையில், ஐயோ………………….. என்ற சத்தத்துடன் சித்தி அவளது இரண்டு காதுகளையும் பொத்தி கொண்டால்.
சித்தி – எனக்கு உன் போச்சை கேட்கவே அருவருப்பாக உடம்பெல்லாம் கூசுது. சீ……….. தாயக நினைக்க வேண்டிய என்னை போய்…..
உன்னை இந்த நிமிடமே வீட்டை விட்டு அனுப்பி விடுவேன், அவ்வாறு செய்தால் இங்கு நடந்த உனது இந்த கேவலமான செயலை உன் அம்மாவுக்கு சொல்லவேண்டும். உன் அம்மவிட்கு இது தெரிந்தால் அவள் என்ன முடிவெடுப்பால் என்று என்னால் நினைத்து கூட முடியவில்லை.
நீ இந்த வீட்டில் தங்கலாம், ஆனால் எனக்கும் உனக்கும் இடையில் எந்த உறவும் கிடையாது, நீ என்னை சித்தி என்று இனிமேல் கூப்பிடவும் கூடாது. உனது படிப்பு முடிந்தது ஒரு நிமிடம் கூட இந்த வீட்டில் நீ இருக்க முடியாது. உடனேயே வீட்டை விட்டு போய்விடனும் சனியனே.
என் முன் ஒரு நிமிடம் கூட நிக்கதே….. நீ ஒருபோதும் என் முகத்தில் முழிக்கக்கூடாது சனியன் பிடித்தவனே. இக்கிருந்து போ………………….
என்று சத்தம் போட்டு கத்தினாள்… நானும் அங்கு நில்லாது ரூமிட்டு வந்துவிட்டேன்.
நான் கட்டிலில் படுத்து இருந்து, என்ன இவள் இப்படி படு அசிங்கமாக திட்டிவிட்டாலே. இவ்வாறு செய்தால் இவளின் அசைஐ தூண்டி விட்டு, எனது ஆசைப்படி இவளை அனுபவித்து விடலாம் என்று நினைத்தது தப்பாக முடிந்தது விட்டது……
எது எப்படி போனாலும், இவள் இதனை யாரிடமும் செல்ல மாட்டாள் என்ற தைரியம் மட்டும் இருந்தது. நான் அன்று முழுவதும் ரூமை விட்டு வெளியில் கூட வரவில்லை. பகல் சாப்பாடு கூட உண்ணவில்லை. அவளும் என்னை சாப்பிட அழைக்கவில்லை. நான் சூரி வரும்வரை ரூமை விட்டு வரவில்லை. அவனிடமும் நான் கூறாமல் இருந்தேன். அவன் வந்த பிறகு, நான் கதவை திறந்து வெளியே வந்தேன், என்னை கண்டதும் சித்தி தனது ரூமிட்ட்க்கு சென்று விட்டால். நான் பாத் ரூம் சென்றேன். எங்கு இருந்த யன்னல் புதிதாக கதவு போட்டு பூட்டப்பட்டு இருந்தது. நான் இதை எப்ப செய்தால் என்று யோசித்தேன்.
புதிய யன்னல் போட்டது சூரிக்கு இன்னமும் தெரியாது. அவன் பாத் ரூமிட்ட்க்கு முகம் கழுவ போனான். புதிய கதவு போட்டிருப்பதை கண்டு என்னிடம் வந்து. என்ன நடந்தது என்று கோட்டான்.
நான் எதுவும் சொல்லவில்லை, கொஞ்சம் பொறு சொல்கிறேன் என்று அவனை சமாளித்தேன்.
நான் ரூமில் இருந்தேன், அவள் என்னை சாப்பிட வருமாறு சூரியின் கூறினால். வழமையாக நாங்கள் மூவரும் சேர்ந்து தான் சாப்பிடுவோம். ஆனால் இன்று அவள் எண்கள் இருவரையும் சாப்பிட சொல்லி சூரியிடம் சொல்லிவிட்டு. சமையல் அறைக்கு போய்விட்டாள். நான் சாப்பிட்டு முடித்து ரூமிட்டு போகும் வரை அவள் வெளியே வரவில்லை.
சூரிக்கு, எதோ நடந்திருப்பது தெரியவந்தது, அனால் என்ன என்பதை ஊகிக்க முடியவில்லை. அவன் ரூமிட்ட்க்கு வந்து என்ன நடந்தது? நீ அம்மாவை போட்டு விட்டியா? என்று ஆச்சரியமாக கோட்டான்.
நான் – போடா லூசு…… நடந்தது தெரிந்தால் நீ அடிப்போவாய். என்றேன். அவன் அடேய் சொல்லுடா என்னால் தாங்கமுடியவில்லை என்றான்.
நான் நடந்ததை கூறினேன்……….. அவன் ஐயோ ………… என்றவாறு கட்டிலில் விழுந்தான்.
அப்பா நீ என்னையும் மாட்டிவிட்டாயா???????? என்றான்.
இல்லை, எந்த கட்டத்திலும் நான் உன்னை கட்டி கொடுக்க மாட்டேன் என்று உனக்கு சொல்லி இருக்கேன். அதுமட்டும் இல்லாமல், அது உனது அம்மா என்று தெரிந்தும் நீ எனக்கு உதவி செய்து இருக்காய். நான் உன்னை கட்டி கொடுக்க மாட்டேன் என்றேன்.
அவன் நன்றி சொல்லி என்னை கட்டி பிடித்து கொண்டான். நான் இந்த செயலை செய்த்தையே உன் அம்மாவால் தங்க முடியவில்லை. இதில் உன் பெயரை சொல்லி இருந்தால், அவள் சொத்து இருப்பாள் என்றேன்.
இப்ப இனி என்ன செய்வது என்று கோட்டான்…. இனி என்ன அவளை மறக்க வேண்டியது தான்…
ஐயோ… என்னால் அவளை மறக்க முடியாதே என்று சூரி கூறினான்.
அப்பிடி என்றால், நீ மட்டும் அவளை நினைத்தது கொள். எனக்கு இந்த வினை வேண்டாம் என்று அவனிடம் பொய்யாக கூறினேன். அவனும் தூங்கியதும். எனக்கு தூக்கம் வரவில்லை. நடந்ததையே நினைத்து கொண்டு இருந்தேன். பின் , அவள் இரண்டு, மூன்று நாட்களில் சமாதானம் ஆனால் சரி, இல்லை என்றால் அவளை கட்டாயப்படுத்தி அடைந்து விட வேண்டியது தான் என்று நினைத்து கொண்டு தூங்கினேன்.
தொடர்ந்து மூண்டு நாட்கள் நான் கல்லூரி செல்லவில்லை, ரூமை விட்டு வெளியே வரவில்லை. சாப்பாடு வேளைகளில், அவள் வந்து எனது கதவை தட்டி விட்டு தனது ரூமிட்கு சென்று விடுவாள். நான் சாப்பிட்டது எனது ரூமிட்டு வந்துவிடுவேன்.
எனது இந்த நிலைமை கண்டு அவளது மனம் சற்று இளகியது. எனது படிப்பு கொட்டு விடுமோ என்று யோசித்து இருப்பாள் போல.
நான்காம் நான் காலை 11 மணியளவில். எனது கதவை தட்டி.
சித்தி – ரமேஷ் வெளியே வா…. நான் உன்னுடன் பேசவேண்டும். (அவளின் குரலில் சற்று பணிவு தெரிந்த்தது)
நான் வெளியே வரவில்லை.
சித்தி – உன்னை வெளியே வர சொல்லுவது கேக்கவில்லையா?
நான் கதவை திறந்து கொண்டு வெளியே வந்தேன், அங்க சித்தி ஹாலில் டிவி முன் கதிரை போட்டு இருந்தால்
என்னையும், அவள் முன்ன இருக்க சொன்னால்.
சித்தி – ஏன் நீ காலேஜ் போவதில்லை? ( நா எதுவும் பேசவில்லை)
சித்தி – சொல்லு உன்னிடம் தான் கேக்கிறேன்?
நான் – ஒல்லை சித்தி நான் …………………….. எண்டு இழுத்தேன்.
சித்தி – நான் அவ்வாறு பேசியது தப்புதான், என்னை மன்னித்து விடு. அது உன்னை எவ்வளவு பாதித்து இருக்கும் என்று என்னால் ஊகிக்க முடிகின்றது. அதுக்காக நீ செய்த்து ஒன்றும் சரி இல்லை. அன்று நடந்ததை மறந்துவிடு…. நாளை முதல் ஒழுங்காக காலேஜ் போ ….
நீ செய்த்து எவ்வளவு பாவம் என்று உனக்கு புரிகிறதா? புரிய வைக்கவே நான் அப்பிடி பேசினேன்…
நான் – பதில் பேசாது தளி ஆட்டினேன். ( என் மனதில் இவளின் இந்த கருணையை எப்படியாவது சாதகமா பயன் படுத்தி இவளை ஓத்து விட வேண்டும் என்று மனம் கூறியது)
சித்தி – நான் பேசியதை மனதில் போட்டு கொள்ளாதே, இதை விட்டுட்டு நல்ல படி, இல்லாவிட்டால் உன் அம்மாவின் முகத்தி நான் முழிக்க முடியாது என்றால்.
நான் – அவளின் முகத்தை பார்த்து, என்னை மன்னித்து விடுங்கள் சித்தி, என்று கொண்டு காலில் விழுந்து.
என்னால் உங்களை மறக்கவே முடியவில்லை, உங்களை அந்த நிலையில் பார்த்தது, என் மூளையை சித்திரவதை செய்கின்றது. என்னால் சரியாக படிக்க முடியவில்லை, தூங்க முடியவில்லை. எனக்கு தெரியும் நான் செய்வது பாவம் என்று…. ஆனால் எனக்கு வேறு வழி தெரியவில்லை…
எனக்கு நீ வேணும் சித்தி, உனது வாசம் இல்லாமல் என்னால் தூங்க முடியவில்லை. என்று அவள் இரண்டு கால்களையும் கட்டி பிடித்து கொண்டு அழுவது போல் நடித்து கொண்டு இருந்தேன்.
அவள் என்னை தள்ளி விட்டு விளக்க முயன்றால், அனால் அவளுக்கு எனது பிடியில் இருந்து விளக்க முடியவில்லை.
சித்தி – என்னை விடு, உன்னை திருத்த முடியாது. நீ பெரிய பாவத்தை செய்ய பாக்கிறாய். இது மிக பெரிய பாவம். என்னை விடுடாஆஆஆ.
நான் – எனக்கு அதை பற்றி கவலை இல்லை, ஆனால் எனக்கு நீ வேணும். எண்டு அழுவது போல் நடித்தேன்.
சித்தி – நீ முதலில் என்னை விடு, நீ எழும்ம்பி கதிரையில் இரு.
நான் – விட்டால் நீ போய்விடுவாய்.
சித்தி – இல்லை நீ முதலில் விடு.