மறுநாள் காலையில் வாசு எழுந்து பால் சுட வைத்து அனுவின் அறைக்கு எடுத்து சென்றான். அனு பால் வாங்கி குடித்துவிட்டு சமையலறைக்கு சென்று சாப்பாடு செய்ய ஆரம்பித்தாள். இருவரும் ஒன்றாக உட்கார்ந்து சாப்பிட்டனர். நேற்று போல் ஒருவருக்கொருவர் மாரி மாரி ஊட்டிக்கொண்டனர்.
அனு சோபாவில் உட்கார்ந்துக்கொண்டு வாசுவை மாத்திரைகள் கொண்டுவர சொன்னால். வாசு வெறும் கையுடன் வந்து நின்றான். அனு வாசுவை பார்த்து “மாத்திர எங்க டா “மாத்திரைலாம் வேணாம் மா நா சொல்றத மட்டும் கேளுங்க”.
வாசு அணுவை எழுப்பி நிற்க வைத்தான். அனுவிற்கு முன் நின்று வாசு அணுவை கட்டிப்பிடிப்பதற்காக கையை உயர்த்தி நின்றான். அனுவிற்கு ஒன்றும் புரியாமல் என்ன செய்ய வேண்டும் என்பதை போல் பார்த்துக்கொண்டிருந்தால்.” மா வாங்க வந்து என்ன கட்டி பிடிங்க மா ” அனு மகன் சொல்வதால் வேற எதும் கேட்காமல் வாசுவை கட்டிப்பிடித்தால்.வாசு இப்போது அணுவை லேசா இறுக்கி அணைத்துக்கொண்டான். அனுவின் பின் தலையில் கை வைத்து தடவி கொண்டு தன் தோளில் சாய்த்துக்கொண்டான்.
அனு தன் மகன் தோளில் சாய்ந்துக்கொண்டே “என்ன வாசு இதெல்லாம் ”
“மா எதும் பேசாதீங்க அப்படியே கண்ண மூடி சாஞ்சிக்கோங்க எதை பத்தியும் யோசிக்காதிங்க” என்றான் வாசு.
வாசுவின் ஒரு கை அனுவின் தலையை தடவிக்கொண்டும் இன்னொரு கை அனுவின் முதுகை தடவிகொண்டிருந்தது. இப்படியே ஐந்து நிமிடம் இருவரும் கட்டி பிடித்திருந்தனர். அனு கண் மூடி தன் மகனின் இந்த அரவணப்பை ரசித்துகொண்டிருந்தால்.வாசு அணுவை விட்டு லேசாக விலகி ” இப்போ எப்படி மா இருக்கு” என்றான்.
அனுவிற்கு இந்த ஐந்து நிமிட அரவணைப்பு மனதை லேசாக்கியதுபோல் இருந்தது. மகன் தனக்காக இதெல்லாம் செய்கிறான் என யோசிக்கும்போது அனு கண்ணில் லேசான கண்ணீர். இந்த கட்டிப்பிடி வைத்தியம் பின்னால் என்ன ஆக போகிறது என எனக்கு மட்டுமே தெரியும்.
அனுவின் கண்ணீரை துடைத்துவிட்டு அவளது இரு கன்னத்தையும் பிடித்து நெற்றியில் முத்தம் கொடுத்தான்.
அனு: இப்போ தான் மனசு லேசா இருக்கு டா..
வாசு: இந்தமாரி தினமும் கட்டிப்பிடிச்சா சீக்ரமே உங்களுக்கு மனஅழுத்தம் சரி ஆய்டும் மா..
அனு வாசுவை பாசமாக பார்த்துவிட்டு மீண்டும் அவனை கட்டிக்கொண்டால்.அன்று முழுவதும் இருவரும் ஒன்றாக நேரத்தை கடத்தினர். இரவு வாசுவின் அப்பா ராஜா வீட்டிற்கு வந்தார். மூவரும் ஒன்றாக சாப்பிட்டனர்.வாசுவும் அணுவும் சோபாவில் உட்கார்ந்து பேசிகொண்டிருந்தனர். ராஜா தன் அறையில் போய் படுத்துக்கொண்டார். அணுவும் தூங்குவதற்காக எழுந்தால். வாசு அனுவின் கையை பிடித்தான்.
வாசு: என்னமா மறந்துட்டீங்களா…
அனு சற்று யோசித்துவிட்டு நியாபகம் வந்ததும். வாசுவின் தலையை பிடித்து தன் முலைகளுக்கு மேல் சாய்த்துக் கொண்டு கட்டிப்பிடித்தால். வாசு இரு கைகளால் அவளை சுற்றி கட்டிப்பிடித்தான்
வாசு: சாரி மா…
அனு: ஏன் வாசு…
வாசு: இந்த ஒரு வருஷமா உங்கள நான் சரியாவே பாத்துக்கல.. பழையமாறி நான் உங்ககூட பேசல பழகல.. என்னால தான உங்களுக்கு இந்த நிலமை. இனிமே நான் உங்க கூடவே தான் இருப்பேன்..
வாசு பேசியது அனுவிற்கு ஆறுதலாய் இருந்தது. வாசுவின் முகத்தை பிடித்து அவனது நெற்றி கன்னம் என ஆசையாக முத்தம் கொடுத்தாள். இருவரும் விலகி அவரவர் அறைக்கு சென்று படுத்தனர். காலையில் வாசு எழுந்ததும் நேராக அனுவின் அறைக்கு சென்றான். அனு ஸ்கூலுக்கு கிளம்பி கண்ணாடி முன் நின்று சேலையை சரி செய்து கொண்டிருந்தாள். பெட்டில் ராஜா தூங்கிகொண்டிருந்தார். வாசு நேராக அனுவின் பின்னால் போய் நிட்டு அணுவை திரும்பி நிற்கவைத்து அவளை கட்டிப்பிடித்தான்.
அனு: வாசு என்ன பண்ற அப்பா இருக்காரு ( என அஸ்கி வாய்சில் பேசினால் )
வாசு: ஏன்மா அப்பா இருந்தா கட்டிப்பிடிக்கக் கூடாதா..
அனு: ஆமா. இன்னும் அவன் என்ன குழந்தையா அவன போய் கட்டிப்பிடிக்குறனு திட்டுவாரு. நீ போய் சோபால உட்காரு நா வரேன்..
வாசு அவளை விட்டு விலகி நேராக சோபாவில் போய் உடகார்ந்தான். அனு சேலையை சரி செய்துவிட்டு வெளியில் வந்தால். வாசு அணுவை பார்த்ததும் எழுந்து நின்று கட்டிபிடிக்க இரண்டு கையையும் நீட்டினான். அனு சிரித்துக்கொண்டே வாசுவை கட்டிப்பிடித்தால். வாசுவின் தோளில் முகம்வைத்து சாய்ந்துக்கொண்டால். வாசு அனுவின் தலையை தடவி கொடுத்தான். அனு அப்படியே தன் மகனின் அரவணைப்பை கண்கள் மூடி ரசித்துகொண்டிருந்தால். மெதுவாக அவனை விட்டு விலகி நெற்றியில் முத்தம் கொடுத்துவிட்டு ஸ்கூலுக்கு கிளம்பினால். வாசுவும் காலேஜிக்கு கெளம்பி சென்றான். இருவரும் வீட்டில் நேரம் கிடைக்கும் போதெல்லாம் கட்டிப்பிடித்து அரவணைத்து கொண்டனர்.. இதுவரை வாசுவிற்கு தன் அம்மாவின் மீது எந்தவொரு தப்பான எண்ணங்கள் வரவில்லை.
எப்போதும் போல் அன்று இரவு சாப்பிட்டுவிட்டு. அணுவை சிறிது நேரம் கட்டிபிடித்துவிட்டு தன் அறைக்கு வந்தான் வாசு.
வாசுவிற்கு வாரத்திற்கு ஒரு முறை கையடிக்கும் பழக்கம் இருக்கிறது. பெட்டில் படுத்துக்கொண்டு பிட்டு படத்தை பார்த்து கையடிக்க தொடங்கினான்.
வாசு கையடிக்கும் போது அடிக்கடி அவனுடைய அம்மாவின் முகம் நியாபகத்திற்கு வந்தது. கையடிக்கும் போது அனுவின் முகம் நியாபகம் வருவதால் அவன் சங்கடப்பட்டான். மறுநாள் காலையில் வாசு எழுந்து வெளியில் வந்தான். அனு ப்ளூ கலர் சேலை கட்டிக்கொண்டு அங்கும் இங்கும் நடந்துகொண்டு ஸ்கூலுக்கு கிளம்பிகொண்டிருந்தால். சோபாவில் உட்கார்ந்து அணுவை பார்த்துக்கொண்டிருந்த வாசுவிற்கு அனுவின் சேலை விலகி தெரியும் அவளது வழவழப்பான இடுப்பை பாத்தான். அவளது இடுப்பில் சிறு சிறு வேர்வை துளிகள் மிண்ணியது. அனு வாசுவிர்கு முன்னாள் இருந்த டைனிங் டேபிளில் இருந்த டிபன் பாக்ஸை எடுத்து அவளது லஞ்ச் பேகில் வைத்துகொண்டிருந்தால். அனு ஒவ்வொரு முறை குனிந்து டிபன் பாக்ஸ் எடுக்கும் போது அவளின் இடுப்பு மடிந்து விரிவதை கண்ணசையாமல் பார்த்துக்கொண்டிட்டுந்தான் வாசு. இதை கவனித்த அனு சேலையை இழுத்து மூடினால்.
அனு: என்ன ஆச்சு வாசு ஒருமாறி இருக்க..
வாசு:ஒன்னும் இல்ல மா.
இவ்வளவு நேரம் தன் அம்மாவின் இடுப்பை ரசித்துகொண்டிருந்ததை நினைத்து அசிங்கப்பட்டான். அதுமட்டுமில்லாமல் இடுப்பை ரசித்தத்தில் வாசு சுன்னி எழும்பி இருந்தது.. அனு கிளம்பி வீட்டின் கதவின் அருகில் போய் நின்றாள்.
அனு: வாசு இங்க வா..