“அவனை உனக்கு எப்படி தெரியும்?”
அவளை புண்படுத்த எண்ணி கேட்டேன்,
“யாரு இப்போ என் கண்ணு முன்னால உன் மாரைப் பிசஞ்சானே, நீ செமயா கம்பனி தருவே சொன்னானே, அவனா?”
அவள் நான் நேரடியாக அவளிடம் அசிங்கமாக கேட்பேன் என எதிர்பார்க்க வில்லை, அழுதாள்.
“அவன் என் காலேஜ் தான்.”
“அந்த குமார், பசங்க”
“அவங்களும் என் காலேஜ் ஜூனியர் பசங்க தான், குமார் செகண்ட் இயர், அவன் பிரவீன் ஃபர்ஸ்ட் இயர் பையன்”
“இத ஏன் என் கிட்ட சொல்லல?”
“நீ நடிக்கணும்னு ஆசைப் பட்டே, என் காலேஜ் ஜூனியர் பசங்க அப்படின்னா நீ கொஞ்சம் சங்கடப் படுவே அப்படி நெனச்சு தான் சொல்லல”
“உம்”
“அது மட்டும் இல்ல, வெற்றி சார் படிப்பு முடிந்ததும் சான்ஸ் தரேன்னு ஷார்ட் பிலிம் ஃபைனல் போதே சொன்னாரு, நான் தான் உனக்கு surprise தரலாம் அப்படி சொல்லாம விட்டேன்”
அவள் அமைதியாக இருக்க அவளிடம் என்ன நடந்தது என மீண்டும் கேட்டேன்.
“ஷூட்டிங் நல்ல படியா முடிஞ்சுது, அந்த பசங்க உண்மையாவே ரொம்ப decent ஆக நடந்துக் கிட்டாங்க, பப்ளிக் பிளேஸ் ல ஷூட்டிங், அவ்ளோ கேர் எடுத்து பார்த்துக் கிட்டான்க.
கேப் கிடைக்குறப்ப எல்லாம் சைட் அடிச்சாலும், வழிஞ்சாலும் ரொம்ப பொறுப்பா இருந்தாங்க, ரொம்ப கேர் எடுத்தாங்க.”
“அப்படியா, அப்புறம் எப்படி டப்பிங் குள்ள முடிச்சிடுவென் மாதிரி குமார் மெசேஜ் அனுப்பினான்?”
“என்னது?”
அவளிடம் குமார், காலேஜ் வாட்ஸ்அப் குரூப், மெசேஜ் பற்றி சொன்னேன்.
“அவன் என்ன நெனச்சு அதை அனுப்பினான் எனக்கு தெரியாது, அவன் படத்த பத்தி கூட சொல்லி இருக்கலாம், ஆனா நீ அந்த மெசேஜ் உனக்கு தப்பா பட்டும் என் கிட்ட சொல்லவோ, கேட்கவோ இல்லையே, ஏன் கார்த்தி, உனக்கு என் மேல அவ்ளோ தான் அக்கறையா??”
“நான் உனக்கும் இதில் இஷ்டம், அதான் அவன் இவளோ confident ஆக மெசேஜ் பண்ணி இருக்கான்னு நெனச்சேன்”
அவள் எதுவும் பேசாமல் என்னைப் பார்த்தாள்.
” சரி, எல்லாமே நல்லா தான் இருந்தது, ஷூட்டிங் வரைக்கும், அப்புறம் எப்படி?”
“ரெண்டு நாள் கழிச்சு டின்னர் போனோம், எனக்கு அவங்க ஷூட்டிங் ல ரொம்ப நல்லா நடந்ததுல ப்ரெண்ட் லியா போனேன்.
அப்பவும் நல்லா மரியாதையா நடந்தான்க, குமார் அவன் ப்ரெண்ட்ஸ் சிலர் ஷார்ட் பிலிம் எடுக்க போறாங்க அதிலேயும் நடிக்க சொல்லிக் கேட்டான், நான் இன்டர்ஸ்டு இல்லைன்னு அப்பவே சொன்னேன், அவன் திரும்ப கேட்டான், அவன் ஃபிரண்ட் சினிமால பெரிய ஆளு, அடுத்த வருடமே டைரக்டர் ஆயிடுவார், அது இதுன்னு நிறைய சொன்னான், என்னை கண்வின்ஸ் பண்ணினான். எனக்கு உன் ஞாபகம் தான் வந்தது, உனக்கு சான்ஸ் வாங்க முடியுமா நெனச்சு லேசா கேட்டேன். அவன் உடனே கரன் கிட்ட phone பண்ணி பேசினான், என்னையும் பேச வச்சான்”
“அன்னைக்கே கரன் எனக்கு போன் பண்ணி வழிஞ்சான், நான் அவனை கொஞ்சம் அவாய்ட் பன்ற மாதிரி பேச, டக்குனு ஓபேனா adjust பண்ண சொல்லி கேட்டான், நான் ஷாக் ஆகி எனக்கு அப்படி ஒரு சான்ஸ் வேணாம் சொல்லி வச்ச்ட்டேன்.”
“அடுத்த நாள் உன்னை பார்க்கையில் ரொம்ப அப்சேட்டா இருந்தே, நான் இன்னும் நீ அந்த ஃபைனல் தோத்த வருத்தம் இருக்கு உனக்கு அப்படி நெனச்சேன். உன்னை பழைய படி பார்க்கணும் தோணிச்சு.”
“அன்னைக்கும் கரன் பண்ணினான், நான் ஓகே சொன்னேன், என் ப்ரெண்ட் க்கும் சான்ஸ் வேணும் கேட்டேன், அவன் அந்த வாரமே டப்பிங் போது மீட் பண்ணலாம் சொன்னான். நான் அவன் கிட்ட அந்த டைரக்டர் ப்ரெண்ட் பத்தி கேட்டேன், அவன் முதல்ல அவன் கிட்ட adjust பண்ணினா தான் டைரக்டரை பார்க்கவே முடியும் சொன்னான்.”
நிறுத்திய படி என்னைப் பார்த்தாள். ” வேற வழி தோனாம ஓகே சொன்னேன். ஆனா அந்த சனிக் கிழமை டப்பிங் அன்னைக்கு அவன் வரல, டப்பிங் முடிஞ்சு தனியா பிரவீன் கேட்டான்.
“கரன் அண்ணா கூட அட்ஜஸ்ட் பண்ண ஓகே சொன்ன யா?”
“உனக்கு எப்படி”
“குமார் சொன்னான், அப்போ நிஜமா? ஏன்? சான்ஸ்க்காக எல்லாம் adjust பண்ணாதே”
“பிரவீன், இது என்னோட சான்ஸ் க்கு இல்ல, என் ப்ரெண்ட் (தம்பி க்கு அப்படி சொன்னா கொஞ்சம் சங்கடமா இருக்கும்னு ப்ரெண்ட் சொன்னேன்.) அவனோட சான்ஸ் கிடைக்க.”
“அதுக்காக இப்படியா, முன்ன பின்ன தெரியாத ஒருத்தன் கிட்ட” என அக்கறையாக கேட்டான்.
அப்போது தான் குமார் வந்தான், அவன் கரனுக்கு favour ஆக பேசினான்.
அவங்க ரெண்டு பேரும் ரொம்ப நேரம் நான் கரன் கிட்ட அட்ஜஸ்ட் பண்றது சரியா இல்ல தப்பான்னு ஆர்க்கியு பண்ணாங்க, அப்புறம்”
Author should have avoided her sleeping with juniors. It would have been better.